به گزارش «راهبرد معاصر»؛ پس از مرگ ملکه الیزابت دوم کرسی پادشاهی انگلیس به چارلز سوم رسید و روز شنبه مراسم تاجگذاری در کلیسای وست مینستر لندن برگزار شد تا وی به طور رسمی پادشاهی انگلستان را برعهده بگیرد. واکنش افکار عمومی انگلیس نسبت به این موضوع نشان می دهد مردم مخالف مراسم تاجگذاری هستند و اعلام رسمی پادشاهی چارلز سوم به یکی از جنجالیترین رویدادهای این روزهای این کشور تبدیل شده است.
برگزاری مراسم تاجگذاری چارلز سوم به عنوان پادشاهی انگلستان از دو منظر برای این کشور هزینه بر است:
نخست، در شرایطی که غرب و به ویژه انگلیس از دموکراسی دم می زنند و بسیاری از کشورها را بر مبنای مؤلفه دموکراسی مورد انتقاد قرار می دهند، آیا وجود پادشاهی در این کشور که به صورت موروثی انتخاب می شود، در تضاد با دموکراسی نیست؟ آیا دوگانگی در ساختار سیاسی این کشور به معنای ضربه زدن به جایگاه و وجهه لندن نزد جامعه بین المللی به شمار نمی رود؟
تقابل سلطنت با جمهوریت در انگلیس باعث تظاهرات گسترده در این کشور شد و مردم با شعار «چارلز پادشاه من نیست» به استقبال مراسم تاجگذاری رفتند
واکاوی دقیق ساختار و فرآیند سیاسی این کشور نشان می دهد انگلیس با رویکرد دوگانه ای مواجهه است که در عمل بسیار متفاوت از اظهار نظرهاست. وجود پادشاهی در ساختار سیاسی این کشور که به معنای حکومت موروثی است، افکار عمومی این کشور را نسبت به دولت دلسرد کرده و در شرایط کنونی جامعه بین المللی شاهد تقابل سلطنت با جمهوریت در انگلیس است.
تقابل سلطنت با جمهوریت در انگلیس باعث تظاهرات گسترده در این کشور شد و مردم با شعار «چارلز پادشاه من نیست» به استقبال مراسم تاجگذاری رفتند. در این راستا مؤسسه نظرسنجی YouGov طبق یافته های جدیدترین نظرسنجی خود اعلام کرد، 74 درصد از انگلیسی ها علاقه بسیار کمی به برگزاری مراسم تاجگذاری پادشاه کشورشان دارند یا حتی اعلام کرده اند به هیچ عنوان مایل به تماشای مراسم مذکور نیستند.
نکته قابل تأمل در این معادله این است میزان نارضایتی و تنفر اقشار نوجوان و جوان انگلیس نسبت به دستگاه سلطنت کشورشان به شدت رو به افزایش است و طبق یافته های نظرسنجی های مختلف، چیزی بیش از 75 درصد از افرادی که در فاصله سنی 18 تا 24 سال قرار دارند، به شدت با نظام سلطنتی این کشور مخالف هستند. وجود پادشاهی در ساختار سیاسی انگلستان در قرن بیست و یکم به جایگاه و وجهه سیاسی این کشور نزد افکار عمومی جامعه بین المللی ضربه خواهد زد و باید منتظر افول و نفوذ سیاسی این کشور در بسیاری از حوزه ها بود.
دوم، طبق آخرین گزارش ها، هزینه برگزاری مراسم تاجگذاری چارلز سوم مبلغی حدود 57 تا 113 میلیون یورو بوده است؛ پولی که از جیب مالیات دهندگان انگلیسی پرداخت می شود. برگزاری مراسم تجملی آن هم در شرایطی که انگلیس با چالش های اقتصادی عدیده ای مواجه است، باعث ناراحتی و نگرانی مردم این کشور شد.
بحران اقتصادی در انگلیس و افزایش تقاضا برای خدمات درمانی به میزانی افزایش یافته است که مردم و افکار عمومی پذیرش مراسمات پادشاهی را با هزینه بسیار هنگفت ندارند. طبق آنچه رؤسای مراکز بهداشت میگویند،NHS با بدترین بحران در تاریخ خود مواجه است. نیروهای بیمارستانی و خدمات آمبولانس در سراسر انگلیس وضعیت بحرانی اعلام کردهاند و زمان انتظار برای پذیرش در بخشهای حوادث و اورژانس به سطوح بیسابقهای رسیده است.
بحران اقتصادی در انگلیس و افزایش تقاضا برای خدمات درمانی به میزانی افزایش یافته است که مردم و افکار عمومی پذیرش مراسمات پادشاهی را با هزینه بسیار هنگفت ندارند
طبق گزارش برخی نهادهای اجتماعی، خدمات با بودجه دولتی در انگلیس در حال سقوط است؛ افرادی که دچار حمله قلبی یا سکته مغزی میشوند به طور میانگین بیش از 1.5 ساعت باید منتظر آمبولانس بمانند. بیمارستانها آنقدر پر هستند که نمیتوانند همه بیماران را ویزیت کنند. رکورد 7.1 میلیون نفر در انگلستان (بیش از یک نفر از هر 10 نفر) در لیست انتظار برای درمان غیر اورژانسی بیمارستان پدیده قابل توجهی است. محدودیت در هزینههای مراقبت اجتماعی باعث شده است افراد کمتری به صورت عمومی این خدمات را دریافت کنند و بهبودهای بلندمدت در سلامت جمعیت یا متوقف شده است یا با محدودیت ادامه دارد.
همین موضوع در زمینه کیفیت و کمیت زندگی نیز صادق است. کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در انگلستان با روند نزولی جزئی میان سالهای 2012 و 2017 و هم زمان با افزایش نابرابریها، به ویژه وخامت برای زنان جوانتر و کسانی که در مناطق محروم زندگی میکنند، ادامه دار بود. ریاضت اقتصادی برای مدیریت مالی عمومی که پس از بحران مالی جهانی در سال 2008 اعمال شد، به ویژه برای خدمات عمومی در انگلستان زیان بار بود.
تقابل جمهوریت با سلطنت در انگلیس در قالب اعتراضات عمومی در آن کشور خود را نشان داد و تأکیدی است بر اینکه اعتقاد مردم انگلیس نسبت به سلطنت و پادشاهی در این کشور سست و تضعیف شده است. علاوه بر این، حاکمیت در این کشور بر اساس معیارهای اقلیت خاص رفتار می کنند و مردم عادی در اتخاذ سیاست ها هیچ جایگاهی ندارند.
برگزاری مراسم تاجگذاری هزینه آنچنانی، در شرایطی که مردم این کشور با مشکلات شدید اقتصادی مواجهه اند، به معنای فاصله افتادن میان مردم، حاکمیت و پادشاهی در این کشور است.