بارگاه رضوی میعادگاه عاشقان اهل بیت

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ سال‌های سال است آخر صفر که می شود، کوله بار می‌بندند و راهی دیار خورشید می‌شوند تا به زیارت شمس الشموس برسند و نذر هر ساله را به جا آورند. مادرانی که به زیارت علی ابن موسی الرضا(ع) می آیند تا نذرشان را ادا کنند و شاید خبری از شهیدان مفقودالاثرشان بیابند. آن‌ها خود را نایب مادران همه شهیدانی می دانند که بی پلاک و بی نام و نشان از جبهه های جنگ به میهن بازگشته اند. 

پسرانی که قرار بود امروز پزشک، مهندس یا شخصیتی نامدار باشند، اما به حکم جهاد دل از درس و دانشکده بریدند و به دل دشمن زدند تا امروز جاده ها، خیابان ها و کوی و برزن ایران اسلامی چنان امنیتی داشته باشد که هر زائر پیاده و سواری با خیال آسوده گام در مسیر عاشقی بگذارد، راهی سرزمین خورشید شود و از میدان شهدا یا خیابان شیرازی، شیخ طبرسی، ۱۵ خرداد یا هر جایی رسید، به احترام قطعه بهشتی به سوی مرقد مطهرش در کمال امنیت و آسودگی تعظیم کند.

امروز جاده ولایت در خطه خورشید شاهد پیاده‌روی بیش از ۱۷ هزار زائر است و موکب های مردمی پذیرایی آن‌ها را برعهده گرفته اند

میزبانی  جاده ولایت از زائران امام رئوف

زائران پیاده امام رئوف بیش از چهار دهه است از شهرها و روستاهای دور و نزدیک و حتی خارج از مرزهای ایران اسلامی همایش نانوشته و ناخوانده امام رضایی ها را در آخر صفر که سالروز شهادت علی ابن موسی الرضا(ع) به زهر کین مأمون عباسی است، از دست نمی دهند و می آیند تا زائر مهربانی هایش باشند.

امروز جاده ولایت در خطه خورشید شاهد پیاده‌روی بیش از ۱۷ هزار زائر است و موکب های مردمی پذیرایی آن‌ها را برعهده گرفته اند تا عاشقان امام رئوف بدون احساس خستگی راهی حرم مطهر رضوی شوند.

تلاش های هارون و مأمون برای شهادت امام

امام رضا(ع) سال ۲۰۳ هجری به دست مأمون عباسی به شهادت رسیدند؛ این شهادت در نتیجه اقبال هر روزه شیعیان به هشتمین امامشان با وجود تلاش عباسیان در تخریب مقام امام و تنزل جایگاهشان با حکم ولایت عهدی رخ داد.

تحریکات برای شهادت امام رضا(ع) در زمان هارون عباسی زیاد بود، اما مرگ این فرصت را از هارون الرشید گرفت. بعد از هارون الرشید، ضعف و تزلزل بر حکومت سایه افکنده بود و غرق بودن امین در فساد و تباهی باعث شده بود، وی و دستگاه حکومتش از توجه به امام و پیگیری امر ایشان بازمانند.

مأمون با کشتن امین حکومت را به دست گرفت و با سرکوب شورشیان، فرمان خود را در اطراف و اکناف مملکت اسلامی جاری کرد. وی حکومت ایالت عراق را به یکی از عمال خویش واگذار کرد، خود در مرو ساکن شد و فضل بن سهل را که مردی بسیار سیاستمدار بود، وزیر و مشاور خویش قرار داد.

مأمون برای عملی کردن اهدافش و دور نگه داشتن مردم و شیعیان از امام رضا(ع) چند تن از مأموران مخصوص خود را به مدینه، خدمت ایشان فرستاد تا حضرت را به اجبار به سوی خراسان روانه کنند و دستور داد امام (ع) را از راهی که کمتر با شیعیان برخورد داشته باشد، بیاورند. لذا امام را از مسیر بصره، اهواز و فارس به سوی مرو حرکت داد. اما مردم خراسان که خبر آمدن امام را شنیدند به پیشواز ایشان رفتند.

درباره نحوه شهادت امام رضا(ع) نقل است مأمون به یکی از خدمتکارانش دستور داد ناخن های دستش را بلند نگه دارد، سپس به سمی آغشته کند و با دست های زهرآلودش اناری را برای امام رضا (ع) دانه کند. مأمون انار آلوده را نزد امام رضا (ع) آورد، ایشان مقداری از انار خورد و بعد از گذشت چند ساعت حالشان دگرگون شد. 

امام رضا(ع) درنهایت سحرگاه 29 صفر سال 203 هجری بر اثر همان انار آلوده به زهر شهید شدند.