20 بهمن، سخنرانی بازرگان و رنگ باختن کورسوی امید پهلوی

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ ۴۵ سال مردم ایران به دلیل شجاعت کم نظیر خود در ۲۰ بهمن 1357 ستوده شدند و الگوی آزادگان جهان قرار دارند؛ روزی که با دست های خالی برای نجات همافران جلوی گارد شاهنشاهی سینه سپر و پادگان دوشان تپه را محاصره کردند. 

شاید  امروز دشمن سعی در سیاه نمایی مشکلات کشور برای تخریب چهره انقلاب و نظام داشته باشد، ولی هیچ کدام از مردم ایران شجاعت و جرئت پدران خود را از یاد نخواهند برد. 

بازرگان ساعت ۱۱ صبح به دانشگاه رفت، در سخنرانی خود به وظیفه خطیر دانشگاه در آن سال‌ها پرداخت و گفت، دانشگاه افتخار و حق بزرگی دارد

در تمام دنیا روزهای تلخ و شیرین، شجاعت ها و تلاش های بسیاری در راستای بهبود شرایط وجود دارد، اما آنچه تحت لوای انقلاب اسلامی ایران در سال ۵۷ روی داد، اتفاقی ساده نبود؛ بلکه تحولی اساسی و درخشان در تمام عرصه ها و حوزه ها برای ساخت ایران آباد، آزاد و مستقل از هر بیگانه و تحت نفوذی بود تا بتواند خالق دستاوردهای بی بدیل از علم و صنعت تا پزشکی، هوافضا، دفاعی و ... باشد.

از دانشگاه تهران تا پادگان دوشان تپه

یکی از درخشان‌ترین روزهای انقلاب جهان شمول و تحول آفرین، بیستم بهمن ماه ۱۳۵۷ بود. روزی که مردم تهران برای شنیدن نخستین سخنرانی نخست‌وزیر دولت موقت با شور خاصی عازم دانشگاه تهران شدند.

دانشگاه تهران پس از کودتای ۲۸ مرداد مورد تهاجم و سرکوب رژیم شاه قرار داشت. بازرگان ساعت ۱۱ صبح به دانشگاه رفت، در سخنرانی خود به وظیفه خطیر دانشگاه در آن سال‌ها پرداخت و گفت، دانشگاه افتخار و حق بزرگی دارد که هیچ‌گاه بعد از  ۲۸ مرداد ساکت نبود. 

وی افزود: در آن دوران‌ اختناق بعد از ۲۸ مرداد و جبهه ملی، در اختناق شدیدی که بر سراسر ایران حکمفرما بود، تنها مکانی که اجتماع و اعتراض با وجود مزاحمت، زندان، شکنجه و… تعطیل نشد دانشگاه بود. در دانشگاه هر هفته فریاد «مرگ بر شاه‌» بلند می‌شد و این مکان چشم و چراغ ایران بود.

بازرگان در این سخنرانی از بختیار خواست برای جلوگیری از خونریزی و اتلاف سرمایه‌های کشور از قدرت کناره‌گیری کند و در ادامه، رئوس برنامه های دولتش را بیان کرد.

در همین حین گروهی از طرفداران قانون اساسی، شاه و دولت بختیار در ورزشگاه امجدیه تهران تجمع کردند و شعار دادند. قرار بود عصر  آن روز بختیار در حضور بازرگان از سمت نخست وزیری استعفا دهد، اما این موضوع را به دلیل آخرین کورسوی امیدش به روز 22 بهمن موکول کرد، زیرا تصور می کرد می تواند  آخرین شانس خود را برای حفظ قدرت، با استفاده از قدرت همه جانبه ارتش امتحان کند. 

مردم دیگر شاه نمی‌خواستند و هر آنچه به شاه و حکومت استبداد مربوط می‌شد، برایشان اهمیت نداشت. مردم به دنبال تغییر سرنوشت و تحول آفرینی بودند، شاه را فراری دادند و در این مسیر خون های بسیاری نثار کردند.

بازپخش فیلم بازگشت امام خمینی (ره) و آغاز ماجرا

تلویزیون که حالا بیشتر در دستان افرادی بود که به حقانیت انقلاب مردمی پی برده بودند و ظلم و استبداد شاه و حکومتش را باور داشتند، روز بیستم بهمن ماه اعلام کرد فیلم بازگشت امام خمینی (ره) شب پخش خواهد شد. با وجود این، عوامل رژیم در ابتدای پخش این برنامه تظاهرات طرفداران شاه را که آن روز در امجدیه برگزار شده بود، پخش کردند. 

در پادگان دوشان تپه همافران به پخش این برنامه واکنش منفی نشان دادند. نیروهای گارد شاهنشاهی که در پادگان مستقر شده بودند، پس از استهزای موافقان شاه به‌وسیله همافران به سالن نمایش هجوم بردند و با انواع سلاح گرم آنها را به گلوله بستند.

این اقدام زمانی انجام شد که تلویزیون تصاویر مربوط به حضرت امام خمینی (ره) را پخش کرد و همافران مستقر در سالن نمایش پادگان همگی به شادی پرداختند و صلوات فرستادند.

تیراندازی در پادگان و تلاش ها خارج پادگان

صدای تیراندازی پیاپی از پادگان نیروی هوایی مردم شرق تهران را سراسیمه به خیابان ها کشاند. مردم در ابتدا تصور می کردند به مقر امام حمله شده است، اما صدای شلیک گلوله ها از پادگان و گزارش تعداد اندکی که توانسته بودند از مهلکه بگریزند، مردم را متوجه پادگان نیروی هوایی کرد. 

طولی نکشید صدای الله اکبر و تماس های تلفنی خانه به خانه، مردم تهران را متوجه کانون درگیری، یعنی پادگان نیروی هوایی کرد. مردم برای نجات همافران با دست های خالی به سوی پادگان رفتند و پادگان دوشان تپه پس از مدتی به محاصره درآمد. 

گروهی می خواستند به کمک همافران بشتابند ، ولی گروه دیگر آن را خطرناک می دانستند. با وجود این، مردم بدون هیچ ترسی صبح در خیابان های اطراف پادگان ماندند. امام در پیامی به ملت ایران حمله لشکر گارد به نیروی هوایی را محکوم و به ارتش اخطار کردند هرچه زودتر لشکر گارد به مقر خود بازگردد، در غیر این صورت تصمیم آخر را خواهند گرفت.

 امام خمینی (ره) همچنین اطلاعیه های حکومت نظامی را خدعه و خلاف شرع دانستند و از مردم خواستند با حضور در خیابان ها توطئه حکومت نظامی را خنثی کنند. ایشان همچنین در پیامی به ملت ایران ﺗﺄکید کردند سخنگو ندارند و در جمع نمایندگان شورای هماهنگی اعتصابات بر دوری گزینی از اختلافات و راه طولانی انقلاب برای سازندگی تأکید کردند. 

سازندگی ای که امام خمینی (ره) برای داشتن ایران آباد در نظر داشتند، بعدها در نظام جمهوری اسلامی تشکیل شد و تحت لوای جهاد سازندگی و در راستای دستیابی به آنچه امروز دستاوردهای انقلاب می‌خوانیم، نمود یافت.

این دستاوردها هر کدام درجای خود ستودنی است، آن‌هم وقتی می دانیم موفقیت ها با دست های خالی و تنها با تکیه بر توان بومی متخصصان و دانشمندان ایرانی میسر شده است و وام‌دار هیچ نظام استبدادی و چپاولگری نیست.