16 بهمن، اهدای گل از سوی ملت به ارتش

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ انقلاب اسلامی ایران با نثار خون هزاران شهید و جانفشانی مردم انقلابی و آزاده، با رهنمودهای داهیانه رهبر فرزانه انقلاب به ثمر نشست؛ انقلابی که از ۱۲ تا ۲۲ بهمن و موعد پیروزی نهایی شاهد وقایعی بود که مسیری روشن پیمود.

در مسیر پیروزی انقلاب شانزدهم بهمن ماه یکی از روزهای پر خاطره بود که به تدریج توجه جهان را به سمت ایران جلب کرد؛ کشوری که در مقابل ظالمان، مستکبران و طاغوت قد علم کرده بود.

خیلی از سربازان به ویژه درجه داران مستقر در مسیرها برای کشتار مردم از حکم تیر اطاعت نکردند، فراری و در جاهای مختلف پنهان شدند و به صفوف انقلابیون پیوستند؛ در ادامه ارتش به مردم پیوست و این اتفاق یکی از زیباترین و درخشان ترین اتفاقات بهمن ۵۷ بود

نقطه اوج مبارزات

16 بهمن 1357 مبارزات مردم ایران به نقطه اوج خود رسید؛ بانگ الله اکبر مهمان هرشب پشت بام خانه ها بود، آن هم نه تنها در پایتخت، بلکه در سراسر کشور و حتی روستاها و آبادی ها؛ دستگیری، زندانی و شکنجه کردن مردم به وسیله ساواک ادامه داشت، اما مقاومت پیشه کردند و مبارزه را ادامه دادند.  

انقلاب به روزهای پیروزی خود می رسید، اما بختیار، شاه و دست نشاندگانشان در کنار دشمنی که در حال از دست دادن منبع ثروت و زورگویی بود، تاب تحمل شکست نداشتند، لذا جمعی از تیمساران ارتش با حمایت مستقیم آمریکای جنایتکار در حال فراهم کردن مقدمات اجرای طرحی برای دستگیری امام خمینی(ره)، یارانشان و به شهادت رساندن مردم انقلابی بودند‌.

گُل به جای گلوله

این طرح با تلاش اعضای شورای انقلاب، آیت‌الله بهشتی، آیت‌الله مطهری، بازرگان و  تماس‌های مکرر با فرماندهان ارتش به نتیجه نرسید و ارتش بدون خونریزی، متحد ملت شد و مردم با گُل، اشک و شعار به استقبال ارتشیان رفتند و شعار معروف «به گفته خمینی (ره)، ارتش برادر ماست؛ ما به شما گل میدیم، شما به ما گلوله؛ ارتش تو بی‌گناهی آلت دست شاهی» سر دادند.

در ابتدا خیلی از سربازان به ویژه درجه داران مستقر در مسیرها برای کشتار مردم از حکم تیر اطاعت نکردند، فراری و در جاهای مختلف پنهان شدند و به صفوف انقلابیون پیوستند؛ در ادامه ارتش به مردم پیوست و این اتفاق یکی از زیباترین و درخشان ترین اتفاقات بهمن ۵۷ بود.

دولت موقت و تهدید بختیار

پیشنهاد انتخاب بازرگان به عنوان نخست وزیر دولت موقت به وسیله امام خمینی(ره) پذیرفته شده و قرار بود شانزدهم بهمن این خبر به طور رسمی اعلام شود. ده ها خبرنگار داخلی و خارجی، گروه‌های مختلف مردم و جمعی از نزدیکان امام در سالن مدرسه‌ علوی جمع شدند.

حکم نخست‌وزیری مهدی بازرگان قرائت و وی نخست وزیر دولت موقت شد. در ابتدای مراسم امام خمینی (ره) در بیاناتی با تأکید بر آشفتگی کشور خواستار غلبه بر آشفتگی ها شدند و علاوه بر بیان فرازی از دوران حکومت عدل علی(ع)، عنوان کردند «می خواهیم چنین حکومت عدلی ایجاد کنیم».

امام خمینی (ره) از مردم خواست با تظاهرات آرام و به وسیله مطبوعات نظر خود را درباره دولت بازرگان عنوان کنند

پیر فرزانه انقلاب در حکم نخست وزیری بازرگان، وی را موظف به انجام همه پرسی تغییر نظام به جمهوری اسلامی، تشکیل شورای مؤسسان (خبرگان) برای تصویب قانون اساسی، برگزاری انتخابات شورا طبق قانون اساسی جدید و انتخاب هیئت وزیران بدون در نظر گرفتن روابط حزبی کردند.

در متن حکم آمده بود: بنا به پیشنهاد شورای انقلاب، حسب حق شرعی و قانونی ناشی از آرای اکثریت قاطع قریب به اتفاق ملت ایران که در اجتماعات عظیم نسبت به رهبری جنبش ابراز شده است، جنابعالی را مأمور تشکیل دولت موقت می کنم.

امام خمینی (ره) از مردم خواست با تظاهرات آرام و به وسیله مطبوعات نظر خود را درباره دولت بازرگان عنوان کنند. بختیار نیز به دنبال انتخاب بازرگان به ریاست دولت موقت گفت، در ایران تنها یک حکومت وجود خواهد داشت.

رهبر کبیر انقلاب اسلامی در گام نخست دولت تشکیل دادند تا در گام بعدی برای تغییر حکومت فرد سالار و چپاولگر شاهنشاهی به جمهوری اسلامی همه پرسی برگزار شود و مردم نظر خود را ابراز کنند.

تحقق یک رؤیا

رؤیای تشکیل حکومت اسلامی و در شأن مردم ایران در حال تحقق بود؛ خواسته ای که با مبارزه طولانی و ایستادگی مردم به واقعیت تبدیل شد تا امروز شاهد دستاوردهایی باشیم که ارتش وابسته دیروز، به یکی از مقتدرترین و قوی ترین نیروهای نظامی منطقه و بلکه جهان تبدیل شود تا دیگر هیچ کشتی، بالگرد و پهپادی بدون اجازه جرئت ورود به مرزهای ایران نداشته باشد.

ایران مقتدر امروز برخلاف وابستگی های شدید پیش از انقلاب در هر حوزه ای از نظامی گرفته تا اقتصادی و پزشکی نه تنها پیروز و قدرتمند است، بلکه خود تسلیحات نظامی از تانک، بالگرد و پهپاد و موشک می سازد و حتی صادر می کند.

به گواه تاریخ نگاران، ایران امروز قوی ترین و مقتدرترین ارتش را در تاریخ خود دارد؛ ادعا می شود در زمان پهلوی ایران ارتش چهارم جهان را داشت؛ حال آنکه هنگام خروج محمدرضا از ایران تنها کارخانه ساخت «ژ3» و تیربار داشتیم. همچنین در قراردادهای فروش تسلیحات به دیگر کشورها همچون مصر و چاد اقلامی همچون ژ3، تیربار ژ3، بیل و کلنگ و چادربه چشم می خورد.

به گفته تاریخ نگاران، در زمان پهلوی 48 هزار مستشار نظامی آمریکایی در ایران حضور داشتند که رؤسای مستشاران جزئیات اطلاعات نظامی کشور را جمع آوری و بعدها در جنگ عراق علیه ایران استفاده کردند.

برخلاف ادعایی که عنوان می شود سلاح های مورد استفاده در جنگ تحمیلی و هشت سال دفاع مقدس همان هایی است که شاه خریداری کرده بود، نیروهای کشورمان با خلاقیت خود سلاح های خنثی شده و کار نکرده را به سلاحی تبدیل می کردند که قابل استفاده باشد؛ درواقع تجهیزات به شکل اصلی و اولیه خود قابل استفاده نبود، بلکه یا خراب بود یا قطعات اصلی اش نبود. نیروی نظامی قدرتمند را باید یکی از مهم ترین دستاوردهای انقلاب دانست.