به گزارش «راهبرد معاصر»؛ پس از مدتها تحریکات رژیم صهیونیستی در لبنان برای گشودن جبههای جدید در شمال سرزمینهای اشغالی، درنهایت بمباران هزاران خانه در جنوب لبنان که به شهادت قریب به 200 تن و زخمی شدن صدها نفر دیگر شده است، جنگ تمام عیار را در جنوب لبنان و دره بقاع رقم زد.
چندی قبل نیز با خرابکاری و انفجار پیجر و بیسیمهای مورد استفاده در لبنان که به کشته و زخمی شدن افراد بسیاری منجر شده بود، میشد به انگیزه بالای ماشین جنگی رژیم صهیونیستی برای تداوم جنگ غزه و تسری آن به دیگر نقاط منطقه پی برد.
ترور اسماعیل هنيه در تهران که همزمان با عملیاتهای تروریستی و نظامی علیه دیگر نیروهای مقاومت انجام شد، تلاش دوباره رژیم صهیونیستی برای گسترش جنگ بود
با گذشت نزدیک به یکسال از شروع جنگ در نوار غزه، رژیم صهیونیستی به طور آشکاری کوشیده است محور مقاومت را به جنگ بکشاند؛ آنها همزمان به حمله نظامی، ترور، خرابکاری و دیگر اقدامات تحریک آمیز علیه نیروهای مقاومت در عراق، یمن، لبنان و ایران اقدام کردند بلکه دامنه جنگ را گسترش دهند و حمایت غرب و آمریکا را در قالب ورود به منازعه جلب کنند.
پس از پاسخ جمهوری اسلامی ایران در قالب عملیات «وعده صادق»، رژیم صهیونیستی از همراه کردن آمریکا در جنگ منطقهای گسترده ناکام ماند، آمریکاییها این پیام را به بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر رژیم صهیونیستی ارسال کردند که در دفاع از این رژیم مشارکت میکنند، اما در حمله نظامی به کشوری دیگر همراه نخواهند بود. در شرایط اقتصادی جهان و در آستانه انتخابات آمریکا، انتظار رژیم صهیونیستی برای جنگ ائتلافی در منطقه گزافه است.
با وجود این، ترور اسماعیل هنيه رئیس دفتر سیاسی سابق حماس در تهران که همزمان با عملیاتهای تروریستی و نظامی علیه دیگر نیروهای مقاومت انجام شد، تلاش دوباره رژیم صهیونیستی برای گسترش جنگ و به بن بست کشاندن مذاکرات آتش بس بود. احتمال دارد نتانیاهو و کابینه جنگی اش درصدد باشند بعد از راه انداختن جنگی همه جانبه، آمریکا و اروپا را برای حمایت از خود در عمل انجام شده قرار دهند یا اینکه بحران را تا نوامبر و انتخابات آمریکا زنده نگه دارند.
اینک به نظر میآید صبر راهبردی جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به رژیم صهیونیستی، آنها را دوباره به جنوب لبنان و حزب الله سوق داده باشد. جنوب لبنان منطقهای است که در فاصله سالهای ۱۹۸۲ میلادی تاکنون مورد تعدی رژیم صهیونیستی برای توسعه طلبی ارضی در بخش شمالی خود قرار گرفت. در این 40 سال رژیم صهیونیستی از تصرف جنوب لبنان ناکام مانده است و حزب الله به عنوان خط مقدم جبهه مقاومت برای سد نفوذ صهیونیسم از سمت شمال، به خوبی قادر به مهار توسعه طلبی ارضی این رژیم شده است.
با علم به این سابقه تاریخی است که هنوز رژیم صهیونیستی خود را به مهلکه جنگ با حزب الله در میاندازد، درحالیکه هنوز جنگ غزه بدون نتیجهای که مدنظر تندروهای لیکود باشد، در جریان است.
در عین حال حزب الله گزینهای جز پاسخ دادن به وحشیگری صهیونیستها ندارد و بی آنکه بخواهد در نقشه رژیم صهیونیستی بازی کند، در روزهای اخیر اراضی اشغالی را موشکباران کرده است. نتانیاهو مانند کودکی میماند که برای جلب توجه آمریکا خود را به دردسر میاندازد. تحلیل این اشتها برای جنگ افروزی در منطقه بدون در نظر گرفتن جنگ قدرت در حاکمیت رژیم صهیونیستی دقیق نخواهد بود.
در حالی رژیم صهیونیستی اصرار به گشودن جبهه شمال دارد که با کوهی از معضلات و مشکلات دست به گریبان و گویی نتانیاهو سیاست افزایش بحران برای رهایی از آن را در پیش گرفته است.
نتانیاهو به بحران کنونی در فلسطین اشغالی به چشم ظرفیتی برای احیای روحیه خود و بقای تندرویهای صهیونیست نگاه میکند. اما در همین راستا نباید از متغیر تأثیرگذار دیگر نیز غافل شد و آن نارضایتی افکار عمومی و گسترش اعتراضات در سرزمین های اشغالی است؛ حربهای که معمولاً در سالیان گذشته به وسیله غرب برای زیر فشار قرار دادن رژیمهای ناهمسو با آن استفاده میشد و اینک گریبان متحد اصلی اش را در غرب آسیا گرفته است. به ویژه پس از پیدا شدن جسد 6 گروگان حماس در هفتههای گذشته، صدها هزار تن از جمله ۳۰۰ هزار نفر در تل آویو علیه تأخیر در آتش بس به خیابان ها آمدند.
برای نتانیاهو معضل دیگری نیز وجود دارد و آن اختلاف نظر با اطرافیانش است؛ ازجمله اختلافی که با یواو گالانت، وزیر جنگ کابینه بروز یافته بود؛ گالانت نیز همچون دیگر سران امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی خواستار توافق آتش بس در ازای آزادی اسیران بود و از نتانیاهو درخواست کرد خروج نیروهای نظامی صهیونیست را از محور فیلادلفیا بپذیرد، ولی نتانیاهو با بیان اینکه این محور رگ حیاتی حماس است و خروج از آن به حماس فرصت بازسازی و حمله مجدد به سرزمین های اشغالی می دهد، ماندن در فیلادلفیا را اولویت امنیتی اصلی رژیم صهیونیستی دانست.
اینک در حالی رژیم صهیونیستی اصرار به گشودن جبهه شمال دارد که با کوهی از معضلات و مشکلات دست به گریبان و گویی نتانیاهو سیاست افزایش بحران برای رهایی از آن را در پیش گرفته است.