آیت الله جوادی آملی: منتظران ظهور بایستی جهانی بیاندیشند
به گزارش راهبرد معاصر؛ وظیفه منتظران ظهور در عصر غیبت حضرت حجت (عج) و چگونگی تسهیل ظهور ایشان همواره از جمله دغدغه های شیعیان محسوب می شده است.
علما و فضلا در دروس خویش و تفسیر قران کریم بارها و بارها شروط و وظایف را برای منتظران تشریح نموده اند. آیت الله جوادی آملی در ادامه سلسله جلسات درس تفسیر خود، به تفسیر آیات سوره مبارکه نبأ پرداخت و ضمن اشاره به شأن نزول این سوره مبارکه، اظهارکرد: بررسی و تفسیر قرآن سه فراز دارد؛ یکی شأن نزول، یکی جوّ نزول و یکی فضای نزول.
وی ادامه داد: شأن نزول مربوط به آیه است، جوّ نزول مربوط به سوره است و فضای نزول مربوط به کل قرآن است؛ یک تعامل متقابلی بین رخدادهای مکه و مدینه با سوری که نازل می شد وجود دارد و اگر سوره ای بخواهد به خوبی روشن بشود مسئله جَو نزول، الا و لابد باید روشن بشود چون جوّ نزول سوره به مثابه شأن نزول آیه است؛ چه اینکه اگر کسی بخواهد کل فضای قرآن برای او مشخص بشود باید فضای جهان را در طی ۲۳ سال نزول قرآن ببیند که در این ۲۳ سال در جهان چه گذشت.
این استاد برجسته حوزه علمیه قم تصریح کرد: دلیل این مسأله آن است که قرآن کریم در سه بخش، سوره و آیه دارد؛ یک بخش آن ملی و محلی است که با مسلمین و مؤمنین درباره احکام و حکَم شرعی صحبت می کند و می فرماید ﴿یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا﴾، یک بخش از آیات منطقه ای است که با موحدان سخن می گوید و می فرماید ﴿یا أَهْلَ الْکِتَابِ﴾، بخش سوم بخش جهانی و بین المللی است که کاری به حوزه اسلامی یا کاری به حوزه ایمانی مخصوص ندارد بلکه با بشر کار دارد؛ نظیر سوره مبارکه «مدّثر»، در آنجا کلمه بشر سه بار تکرار شده است، ﴿ذِکْری لِلْبَشَرِ﴾،﴿نَذیراً لِلْبَشَر﴾ اینها حقوق بشر است، این مربوط به عرب و عجم نیست، مربوط به مسلمان و مسیحی و اینها نیست؛ بلکه مربوط به کل انسان هاست، لذا در این بخش ها وقتی پیام قرآن روشن می شود که فضا در طی این ۲۳ سال روشن شود که در جهان چه حادثه ای اتفاق افتاده است، ما برای فهم قرآن با این فضای نزول کار داریم.
آیت الله جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به وظیفه حوزه های علمیه در عصر غیبت تصریح کرد: این ایام مربوط به خلافت، ولایت و امامت وجود مبارک حضرت حجت(عج) است، حضرت با این فضای نزول کار دارد. حالا ما که همیشه منتظریم و آماده ایم ـ إنشاءالله ـ موظفیم جهانی فکر کنیم؛ وقتی حضرت ظهور کرد، هم بخش ملی و محلی را زنده می کند هم بخش منطقه ای را زنده می کند و هم بخش بین المللی را. اگر حضرت به حوزه های علمیه که شاگردان مستقیم حضرت اند دستور بدهد که شما به فلان کشور بروید یا به فلان شهر بروید آیا این توانایی وجود دارد؟!
این ﴿لِیظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ﴾ یعنی همان بیان نورانی پیغمبر(ص) است که «الْإِسْلَامُ یعْلُو وَ لَا یعْلَی عَلَیه»؛ این جمله خبریهای است که به داعی انشا القا شده است، یعنی خود این بیانات و قرآن و آیات خود به خود بالا نمیآید بلکه این آیات به دست شما باید بالا بیاید. در نتیجه کسی که منتظر ظهور حضرت است اگر حداکثر فکرش در محدوده حرم تا جمکران باشد این جهانی نیست، کسی که نمیداند دکارت چه گفته، هایدگر چه گفته، کانت چه گفته، کجا میخواهد برود؟ چنین شخصی می تواند حرف جهانی بزند و جهان را اصلاح کند و حرف حضرت(عج) را به جهان برساند؟ لذا شرط شاگرد حضرت بودن اطلاع و آگاهی از جهان، است.