به گزارش «راهبرد معاصر»؛ نیم نگاهی به تاریخ ایالات متحده باید هر رئیس جمهوری را ملزم کند درباره اعزام نیرو، چه گارد ملی و چه پلیس فدرال، برای سرکوب ناآرامیهای داخلی محتاط باشد.
یکی از وقایعی که منجر به انقلاب آمریکا شد، سال ۱۷۷۰ در بوستون رخ داد، زمانی که نیروهای بریتانیایی در واکنش به اعتراضات ضد مالیاتی مستقر شدند. سربازان بریتانیایی به جای آرام کردن خیزش نوپا، با تیراندازی و کشتن پنج معترض در آنچه بعدها به «قتل عام بوستون» معروف شد، آن را شعلهورتر کردند.
گرچه استفاده از کادر نظامی برای کنترل اغتشاشات به ندرت رخ می دهد، اما چنین عملیاتی به فجایع وحشتناکی منجر شده است
قرنهای پس از آن، نیروهای آمریکایی به ندرت در داخل کشور مورد استفاده قرار گرفتند و بیشتر برای اهداف مهم تر (مانند مبارزه با برتریطلبان سفیدپوست مسلح در جنوب) یا اهداف کوچک (مانند سرکوب اعتصابات) بود.
گرچه استفاده از کادر نظامی برای کنترل اغتشاشات به ندرت رخ می دهد، اما چنین عملیاتی به فجایع وحشتناکی منجر شده است. ازجمله این موارد میتوان به «قتل عام لودلو» در سال ۱۹۱۴ (جایی که گارد ملی کلرادو و گاردهای امنیتی خصوصی به معدنچیان اعتصاب کننده و خانوادههایشان حمله کردند و ۲۵ نفر را کشتند) و تیراندازیهای دانشگاه ایالتی کنت در سال ۱۹۷۰ (جایی که گارد ملی اوهایو به تجمع ضد جنگ ویتنام شلیک کرد و چهار دانشجو را کشت و 9 نفر را زخمی کرد) پرداخت.
این تاریخ نگرانکننده نشان میدهد دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا با ادغام گارد ملی با نیروهای کالیفرنیا، با وجود اعتراضات گوین نیوسام، فرماندار دموکرات این ایالت، و اعزام نیرو به لسآنجلس برای مقابله با اعتراضات ناشی از سرکوب مهاجران غیرقانونی در حال بازی با آتش است. با وجود این، به جای احتیاط، به نظر میآید ترامپ بیش از حد مشتاق تحریک اغتشاشات است.
ترامپ روز یکشنبه در حساب کاربری اش در شبکههای اجتماعی مدعی شد، لسآنجلس مورد هجوم و اشغال مهاجران غیرقانونی و جنایتکاران قرار گرفته و در محاصره «باندهای خشن و شورشی» است. وی به مقام های فدرال دستور داد تا لسآنجلس را از هجوم مهاجران آزاد کنند و به شورشها پایان دهند.
لفاظیهای تحریکآمیز رئیس جمهور آمریکا بیاساس است. ایالات متحده به جای مواجهه با هجوم مهاجران، شاهد پایینترین سطح عبور غیرقانونی از مرزها در دهههای اخیر بوده، خبری که کاخ سفید در وبسایت خود منتشر کرده است.
جرائم خشونتآمیز نیز به سرعت در سراسر کشور، ازجمله لسآنجلس، در حال کاهش است. تنها وضعیت اضطراری، وضعیتی است که به وسیله دولت ترامپ ایجاد شده و طبق آن، اداره مهاجرت و گمرک موظف است دست کم ۳ هزار دستگیری در روز انجام دهد، که این رقم نسبت به میانگین ۶۶۰ دستگیری در روز در ۱۰۰ روز نخست دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ افزایش یافته است.
این سهمیههای خودسرانه را نمیتوان صرفاً با تمرکز بر مجرمان و اعضای باندهایی که مستحق اخراج هستند، محقق کرد. بنابراین، اداره مهاجرت و گمرک به استفاده از نیروی شبهنظامی برای حمله به کارگران روزمزد در پارکینگها متوسل شده است. اینها افرادی هستند که برای حمایت از خانوادههای خود و کمک به اقتصاد کار میکنند، بنابراین جای تعجب نیست این حملات به اعتراضات و واکنشهای منفی منجر شود.
ایالات متحده به جای مواجهه با هجوم مهاجران، شاهد پایینترین سطح عبور غیرقانونی از مرزها در دهههای اخیر بوده، خبری که کاخ سفید در وبسایت خود منتشر کرده است
همانطور که قابل پیشبینی بود، استقرار گارد ملی در لسآنجلس برای شعلهور کردن خشم معترضان به درگیریهای خشونتآمیز با پلیس و ارتش منجر شده است. متأسفانه، برخی معترضان با ارتکاب اعمال خشونتآمیز، مانند پرتاب اشیای آتش زا به سمت پلیس یا آتش زدن خودروها، به منافع ترامپ خدمت میکنند و باعث تقابلی میشوند که رئیس جمهور آشکارا آرزویش را دارد. تکان دادن پرچمهای مکزیک در تلویزیون به ترامپ اجازه میدهد معترضان را به عنوان مهاجمان به تصویر بکشد.
این نخستین باری نیست که ترامپ نیروهای نظامی را در خیابانهای شهر مستقر میکند. وی در جریان اعتراضات جورج فلوید در سال ۲۰۲۰ نیز تلاش کرد این کار را انجام دهد.
بنا به گزارشها، ترامپ از مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش و مارک اسپر، وزیر دفاع خواسته است «جمجمههای معترضان را هدف قرار دهند» و پرسیده است، آیا سربازان میتوانند به پاهای معترضان شلیک کنند. اسپر و میلی به شدت از پذیرش چنین خشونت یا حتی استقرار نیروهای نظامی خودداری کرده اند. گارد ملی نیروهایش را مستقر کرد، اما عموماً با خویشتنداری مناسب عمل می کنند.
این تاریخچه به توضیح این موضوع کمک میکند چرا ترامپ این بار مشتاق است مقام هایی را منصوب کند که بدون شک مطیعتر میداند. وی رئیس ستاد مشترک ارتش را که از دولت بایدن به ارث رسیده بود، اخراج کرد و افسری سه ستاره به نام دن کین را که ظاهراً (شاید به اشتباه) معتقد بود وفادارش خواهد بود، از بازنشستگی بازگرداند. ترامپ برای وزیر دفاع، پیت هگست مجری فاکس نیوز را انتخاب کرد که در جلسات تأیید صلاحیتش گفته بود، در اصل با استفاده از زور علیه معترضان مخالفت نخواهد کرد.
دوران تصدی هگست با آشفتگی مداوم میان کارکنان ارشدش و نیز رسوایی مربوط به استفاده او از فضای گفت وگوی مجازی ناامن (سیگنال) برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات درباره حمله نظامی برنامهریزی شده به حوثیها در یمن همراه بود.
بنابراین جای تعجب نیست هگست، در نحوه برخوردش با اعتراضات لسآنجلس، به نظر میآید غرایز رئیسجمهور را تحریک، نه اینکه آن را مهار کند. وزیر دفاع شاید مشتاق به دست آوردن مجدد اعتماد ترامپ، روز شنبه در توییتی نوشت، «نه تنها گارد ملی را فوری اعزام میکند، بلکه اگر خشونت ادامه یابد، تفنگداران دریایی مستقر در کمپ پندلتون نیز اعزام خواهند شد و در حالت آمادهباش کامل هستند».
به نظر میآید هگست کاملاً مایل است سربازان را در موقعیتی قرار دهد که نباید در آن باشند و این خطر را به جان میخرد که به مهرههای سیاسی در تلاش دولت برای دامن زدن به بحرانی تبدیل شود که به رئیس جمهور امکان میدهد قدرت اجرایی خود را تحکیم کند.
اکنون، این خود سربازان هستند که مسئولیت دارند از شرافتشان دفاع کنند و کاری نکنند حقوق مندرج در متمم اول قانون اساسی را که نسلهای اجدادشان برای محافظت از آن مبارزه کردهاند، نقض شود. سربازان حق ندارند از دستور قانونی برای استقرار سرباز تخطی کنند، اما فرماندهانشان میتوانند در پشت صحنه واکنش نشان دهند و اطمینان حاصل کنند هیچ سرباز یا تفنگدار دریایی در خیابانهای شهر اوضاع را بدتر نمیکند.