«تروریسم روانی» آمریکا علیه ونزوئلا

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ قرار بود با لشکرکشی آمریکا به سواحل ونزوئلا مردم این کشور مرعوب شوند و دست‌ها را به نشانه تسلیم بالا ببرند. همچنین قرار بود با تهدیدات آمریکا مبنی بر قتل نیکلاس مادورو رئیس جمهور ونزوئلا، وی تسلیم شود و کشور را از ترس ترک کند. این موارد اتفاق نیفتاد و به جای آن، میلیون‌‌ها کارگر، کشاورز و مردم آزادی خواه ونزوئلا در اجتماعات محلی، اسلحه در دست بسیج شدند و یانکی‌های تجاوزگر را به مبارزه طلبیدند.

ضرب الاجل یک هفته‌ای که گفته می‌شد ترامپ به مادورو داده است، جمعه گذشته پایان یافت و بعد از آن اتفاق خاصی نیفتاد

پاسخ مادورو هم به تهدیدات جالب توجه است. وی با بیان اینکه «هدف جاه‌طلبی جنایتکارانه امپریالیسم شمالی، استعمار و تسخیر آمریکای ماست»، می‌پرسد، به کجا می‌رویم»؟ و خود پاسخ می‌دهد، «دیگر هرگز، هرگز، یک مستعمره. دیگر هرگز، هرگز».

پاسخ رهبر انقلاب بولیواری به تهدیدات آمریکا هوشمندانه و توأمان ناامیدکننده بود. گرچه مضمون مکالمه تلفنی دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا و مادورو به طور رسمی فاش نشده است، لکن طبق گزارش رویترز، ضرب الاجل ترامپ برای حمله به ونزوئلا زمانی داده شد که مادورو در مکالمه تلفنی، شرط ترک قدرت را لغو تحریم‌ها علیه ونزوئلا و واگذاری قدرت به دلسی رودریگز، معاونش اعلام کرد؛ که وی نیز به سرسختی در مقابل سلطه‌طلبی آمریکا شهره است.

این یعنی مادورو موقت کناره گیری می‌کند، ولی چاوز و چاویزم در حکومت ونزوئلا باقی می‌ماند. پاسخی مؤدبانه و در عین حال محکم و مأیوس‌کننده. یادمان نرود محتوای این مکالمه تلفنی ادعایی را رویترز فاش کرده است و این یعنی هیچ اطمینانی به صحت آن نیست. همچنان که مقام های ونزوئلایی به فریبکارانه بودن اینگونه تبلیغات پرداختند.

ضرب الاجل یک هفته‌ای که گفته می‌شد ترامپ به مادورو داده است، جمعه گذشته پایان یافت و بعد از آن اتفاق خاصی نیفتاد. البته با اتمام ضرب‌الاجل تعیین شده، ترامپ آسمان ونزوئلا را برای پرواز هواپیما‌ها ناایمن و «بسته» اعلام کرد، ولی این تهدید نیز به نتیجه مطلوب آمریکا نرسید و برخی شرکت‌های بزرگ هواپیمایی بین‌المللی به پروازهای خود به ونزوئلا ادامه دادند.

زمانه تغییر کرده است و ملت‌های آزادی خواه را نمی‌توان با تهدید و ارعاب از صحنه مبارزه‌ خارج کرد؛ همچنان که وقتی با بمباران ایران و تهدید جان رهبر انقلاب اسلامی، متجاوزان پیام «ملت ایران تسلیم شدنی نیست» دریافت کردند، سیلی خوردند و دست از پا کوتاه‌تر تقاضای آتش‌بس کردند. آری، اینها شاخص‌های زمانه ماست؛ دورانی که حد و مرز لایتناهی مقاومت در آن را مردم قهرمان غزه رقم زده‌اند.

ویتنام دیگری در انتظار آمریکا خواهد بود

تاکنون آمریکا برای تسلط بر منطقه کارائیب و از پای در آوردن انقلاب بولیواری، انواع اقدامات از کودتا گرفته تا اعمال تحریم‌های بین‌المللی، دوقطبی کردن فضای سیاسی ونزوئلا، حمایت مالی از مخالفان، حمایت از رئیس‌جمهور خودخوانده و به رسمیت شناختن مخالفان مادورو را در پیش گرفته است، اما شکست این اقدامات باعث شده آمریکا این بار عملیات تهاجمی خود را افزایش دهد.

یکی از عوامل جری‌تر شدن سیاست‌های ترامپ در قبال ونزوئلا ناکامی‌های دیگر آمریکا در جهان است. جنگ تعرفه‌های آمریکا علیه چین و دیگر کشورهای جهان به نتیجه مطلوبی برای کاخ سفید دست نیافت، آمریکا و دیگر اعضای ناتو در جنگ اوکراین به مقاصد خود دست نیافته‌اند، تجاوز نظامی با هدف تغییر نظام ایران با شکست مواجه شده است و مردم قهرمان غزه، با وجود نسل‌کشی رژیم صهیونیستی، به طرزی الهام‌بخش پرچم مقاومت را حفظ کردند. در لبنان نیز همین وضع مشاهده می شود و حتی در سوریه، مقاومت ضدصهیونیستی خاتمه نیافته است.

یکی از عوامل جری‌تر شدن سیاست‌های ترامپ در قبال ونزوئلا ناکامی‌های دیگر آمریکا در جهان است

سیاست آمریکا همان سیاستی است که در غزه شاهد بودیم؛ یعنی نسل‌کشی. ما از تهدیدات بزرگ‌ترین و نیرومندترین قدرت نظامی تاریخ بشر علیه کشوری صحبت می‌کنیم که توان نظامی آن با غول امپریالیسم آمریکا قابل مقایسه نیست. لذا در اینکه آمریکا به لحاظ قدرت نظامی نسبت به ونزوئلا دست برتر دارد، شکی نیست.

طبق برخی از گزارش ها، حدود ۲۰ درصد نیروی دریایی آمریکا در نزدیک سواحل ونزوئلا مستقر شده‌اند و این بزرگ‌ترین آرایش تهاجمی آمریکا بعد از حمله به ژاپن در جنگ جهانی دوم است.  اما اینکه آیا این تهدیدات به جنگ وسیع و پیاده کردن نیروی نظامی آمریکا در خاک ونزوئلا منجر خواهد شد یا نه، بحث دیگری است. آمریکا شاید بتواند جنگ را شروع کند، اما تحولات بعدی لزوماً مطابق میل و اراده آمریکا پیش نخواهد رفت.

در صورت حمله نظامی آمریکا، ویتنام دیگری در انتظار آمریکا خواهد بود. هرچند قدرت نظامی ونزوئلا به مراتب کمتر از آمریکاست، ولی با توجه به ظرفیت‌های موجود و بهره‌مندی از کمک‌های کشورهای دوست و به ویژه چین و روسیه، نباید توان نظامی ونزوئلا در دفاع از خود را دست‌کم گرفت. اما از آن مهم‌تر، اراده رهبری انقلاب بولیواری و ملت ونزوئلا در دفاع از حق حاکمیت و تعیین سرنوشت خودشان است. 

تهاجم نظامی آمریکا باعث جنگ میهنی در سرزمینی خواهد شد که از قهرمانانی همچون سیمون بولیوار و هوگو چاوز الهام گرفته است. به عبارت دیگر، سرنوشت این جنگ را نه تسلیحات نظامی آمریکا، بلکه روحیه جنگندگی و ایثار میلیون‌ها تن از کارگران، روستائیان و دیگر مردم زحمتکش ونزوئلا تعیین خواهد کرد.