مسیری که احمدی نژاد باید انتخاب کند-راهبرد معاصر
اصابت تیر به ۳ شهروند در اثر تیراندازی تروریست‌ها در راسک شهادت یک عضو تیپ ۳۳ نیرو‌های ویژه المهدی (عج) در سیستان و بلوچستان  رئیس سازمان امور اداری و استخدامی: رویکرد دولت در قبال کارمندان حمایتی است/ در حال تنظیم برنامه‌هایی هستیم آیت‌الله نوری همدانی: بعضی از برنامه‌های تلویزیون قطعاً خلاف شرع است / آیا فقط باید به آن دختر بی‌حجاب در خیابان تذکر دهیم یا به صدا و سیما؟ ابوترابی فرد، خطیب جمعه تهران: توقف مصرف مازوت اقدامی درست و قانونی است| سرمایه گذاری خارجی در دستورکار دولتمردان قرار گیرد ۴ تروریست در راسک به هلاکت رسیدند + جزئیات سرلشکر سلامی: با بخشی از توانایی‌مان با دشمن درگیریم، در حالی که آنها با همه استعداد و ظرفیت و توانایی به میدان آمده اند وزیر کشور: روند انسداد مرز‌ها شدت بیشتری گرفته / چند میلیون اتباع خارجی از همه بخش‌های یارانه‌ای استفاده می‌کنند علی لاریجانی: اسرائیل به دنبال آن است که جنگ را به ایران بکشاند؛ ما نباید به دام آنها بیفتیم سخنگوی نیرو‌های مسلح: تهدید‌های زیادی پیش رو داریم وزیر ارتباطات: طرح رفع فیلترینگ در شورای عالی سران قوا بررسی شد پزشکیان: از همان ابتدا یک گروه نمی‌خواستند ما به نتیجه برسیم؛ هنوز هم تلاش‌هایی می‌کنند واکنش پزشکیان به انتخاب ترامپ: در توسعه روابط خود با دیگر کشور‌ها به هیچ عنوان نگاه بسته و محدودی نخواهیم داشت جانشین معاون هماهنگ‌کننده سپاه: وعده صادق ۳ پاسخ دندان‌شکن به دشمن خواهد بود رهبر انقلاب: شهید نصرالله به اسلام عزت داد

مسیری که احمدی نژاد باید انتخاب کند

اینکه اکت های تخریب گرایانه احمدی نژاد تداوم پیدا خواهد کرد یا خیر موضوعی ست که پاسخش تنها در اختیار رئیس جمهورسابق است، اینکه آیا او باور دارد ادامه مسیر غلط جدایی از دامن نظام و مردم او را در گام بعدی نه در بن بست امروز، بلکه به باتلاق سیاسی فردا رهنمون خواهد کرد؟
میثم آخوندی کارشناس مسائل سیاسی
تاریخ انتشار: ۱۱:۴۵ - ۰۹ ارديبهشت ۱۳۹۷ - 2018 April 29
کد خبر: ۳۳۱

به گزارش"راهبرد معاصر"؛ 8 اردیبهشت ماه و حضور احمدی نژاد در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام. جلوس رئیس جمهور سابق بر کرسی مجمع در حالی صورت می گرفت که او مدت زمانی خود را از حضور در این مجمع محروم کرده بود و مشغول تاختن بر ساحت های مختلف ارکان حاکمیتی بود. نگارش نامه های متعدد به رهبری و از دگرسو، خط تخریبی که حتی از سوی جریان های منتقد حاکمیت نیز بی سابقه بود ماحصل کنش های سیاسی احمدی نژاد طی دوران اخیر می باشد.


اما چرا احمدی نژاد با وجود زیرسوال بردن کارگزاران نظام و نهادهای حاکمیتی باز هم حاضری خود را در جلسه مجمع زد؟ شاید برخی از صاحبنظران رفتارهای بی پروا و تخریبه ای دامنه دار احمدی نژاد را به مثابه خداحافظی او با مجمع تشخیص و اساسا سپهر سیاسی کشور ارزیابی می کردند اما او بار دیگر و پس از مدت ها بر کرسی مجمع تکیه زد تا هم تعجب دیگر اعضای مجمع را به همراه داشته باشد و هم تحلیل هایی که سخن از قطع پیوند احمدی نژاد و حاکمیت مطرح می کرد.


احمدی نژاد در بن بست سیاسی

اظهارنظرات احمدی نژاد ناظر به حمایت های بی چون و چرا از مشایی و بقایی بستری برای حملات دامنه دار و ایذایی او علیه حاکمیت را فراهم کرد. او که در دوران ریاست جمهوری هم کابینه خود را خط قرمز خود می دانست پس از خداحافظی از پاستور نیز بر همین نکته اصرار ورزید تا ثابت کند مرغ احمدی نژاد یک پا دارد!


از دگرسو، تخلفات عیان مشایی و بقایی و اتخاذ راهبرد فرار رو به جلو و فرافکنی از سوی بهاری ها برای احمدی نژاد هم فال بود و هم تماشا. او که از مدت ها قبل ثابت کرده بود عطش قرار گرفتن در سرتیتر رسانه ها و همچنین، کنشگری به هرقیمت در عرصه سیاست را در ذهن می پروراند، به بهانه حمایت از یاران خویش دست به رفتارهای پرسوال و چالش برانگیز زد.


احمدی نژاد در این مسیر تلاش های بسیاری را برای گسترش پایگاه اجتماعی خویش به خرج داد. ابتدا بست نشنینی در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) و سپس در ایام نورورز در امامزاده صالح (ع) تهران برای محک زدن هواداران مذهبی که باشکست روبرو شد. او در بازه ای از دوران تاریک سیاست ورزی خویش، حتی عزم خود را برای حضور در اردوگاه اپوزیسیون به کار بست که به واسطه عدم قرابت های تاکتیکی و راهبردی و به واسطه سبقه تاریک او در بین اردونشنینان اپوزیسیون با درب بسته روبرو شد.


محمود احمدی نژاد نه با قرارگیری در فاز مظلومنمایی و نه با شلوغ کاری های سیاسی نتوانست پایگاه اجتماعی مطمئن و وفاداری برای خویش دست و پا کند. اکت های اپوزیسیون مابانه او نیز با گروه خونی احمدی نژاد هیچ سنخیتی نداشت و باورپذیر نبود، از همین رو نتوانست توجهات را به خود جلب کند. 


با در نظر گرفتن جمیع جهات، امروز احمدی نژاد به عنوان یک سرگردان سیاسی، حضور در بن بست سیاسی را تجربه می کند. او خود را از آغوش نظام جدا کرد و با گام هایی لرزان به سوی درب های خروج حرکت کرد، اما در این مسیر هم پا و همراه جدی برای خود نیافت. لذا اصطلاح «از اینجا مانده و از آنجا رانده!» 


می تواند بهترین تفسیر از اوضاع این روزهای احمدی نژاد باشد. چنین شرایطی او را ناگزیر به حضور مجدد زیر چتر نظام کرد تا عملا از چرخه سیاست ورزی خارج نشود. آیا احمدی نژاد به این نتیجه رسیده است که پوشیدن قبای اپوزیسیون برای او دستاوردی ندارد؟ 


آیا حضور او در مجمع تشخیص و بازگشت مجدد به عنوان کارگزار نظام به مثابه خداحافظی رئیس جمهور سابق با رفتارهای تخریب گرایانه علیه نظام و حاکمیت است؟ هرچند پاسخ سوال دوم نمی توند مثبت باشد، اما هرچه هست محمود احمدی نژاد دریافته که این روزها در بن بست سیاسی طی الطریق می کند، اینکه تداوم اکت های تخریب گرایانه تداوم پیدا خواهد کرد یا خیر موضوعی ست که پاسخش تنها در اختیار رئیس جمهور سابق است، اینکه آیا او باور دارد ادامه مسیر غلط جدایی از دامن نظام و مردم او را در گام بعدی نه در بن بست امروز، بلکه به باتلاق سیاسی فردا رهنمون خواهد کرد؟

ارسال نظر
تحلیل های برگزیده
آخرین اخبار