مصون ماندن از انحرافات با توسل به امام حسین (ع)

به گزارش راهبرد معاصر؛ مرحوم علامه مجلسی در بحارالانوار روایت بسیار شایسته ای نقل می کند که می توان بین این روایت و مساله به یاد مصیبت عاشورا بودن ارتباط عمیق و ظریفی برقرار کرد. در این روایت آمده است در دورانی که حضرت یوسف علیه السلام، عزیز مصر بودند و برادران ایشان در دوران قحطی برای گرفتن گندم راهی مصر شدند ، هنگام رو در رویی حضرت یوسف با برادرش بنیامین از او پرسید آیا ازدواج کرده و فرزندی داری و نام آنها را جویا شد، اسامی پسران بنیامین گرگ و پیراهن و خون بود. حضرت یوسف فرمود چرا این نام ها را بر آنها گذاشتی؟ بنیامین جواب داد: تا برادرم را از یاد نبرم و هر زمان که فرزندانم را صدا می‌زنم به یاد یوسف بیفتم، به این دلیل که آنچه از یوسف در خاطر ما باقی مانده گرگ و پیراهن و خون است. این روایت نمونه عینی خوبی در حفظ بزرگداشت مصیبتی است که در کربلا اتفاق افتاد و حضرت سیدالشهدا علیه السلام به دلیل احیای دین و امر به معروف و نهی از منکر لباس شهادت را بر تن پوشاند، مصیبتی که بر هیچ انبیا و وصی اتفاق نیفتاده، لذا باقی ماندن این مصیبت عظیم در خاطر تک تک مسلمانان بسیار ضروری است تا ره آورد یادبود کربلا، عامل مهمی در برابر پیروی از حق و ایستادگی در برابر باطل شود.

مساله عاشورا را می توان از حیث عرفان که راه دل و قلب است، از راه فلسفه یعنی راه عقل و راه دین که راه وحی است مورد بر رسی همه جانبه قرار داد. اخلاص و ایثاری که در سراسر حماسه حسینی دیده می شود ناشی از عرفان حسینی است که انسانیت و اسلامیت را توامان با هم احیا کرد. عبادت شب عاشورای آن حضرت و اصحابش نوعی عشق بازی با حضرت حق بود مرحله دیگری از عرفان آن حضرت.

حضرت رسول صلوات الله علیه و آله حسین بن علی علیه السلام را دروازه نجات امت و رحمت واسعه عنوان کرده‌اند، یعنی امام حسین علیه السلام از طریق عشق و محبت به حضرت حق به چنین جایگاه و سر منزل مقصودی رسیدند. عشقی که امام حسین علیه السلام به معبود خود داشت که بارزترین نمود عینی آن در عبادت شب و روز عاشورا مشهود است منجر به تعمیق عشق به ایشان در قلوب مسلمانان و برانگیختگی عاطفه غیر مسلمانان به این مکتب شده است، عشقی که یک بار دیگر منجر به احیای اسلامیت و انسانیت شد، بی تردید مجلسی که به نام حضرت برپا می شود و افعالی که از حضرت سیدالشهدا حتی در روز عاشورا رخ داده همگی انسان ها را به سوی توحید، محبت به هم نوع و خدا پرستی، انفاق، ایثار و گذشت دعوت می کند، بنابراین می توان گفت عزاداری و سوگواری ایام محرم و توسل به حضرت سیدالشهدا از اعظم شعائر محسوب می شود به نحوی که مرحوم آیت الله آقای حاج سیّد هادی شیرازی قبل از شروع نماز ابتدا سلامی به امام حسین علیه السلام می دادند، اطرافیان از ایشان پرسیدند آیا حدیثی در این خصوص یافته اید و اگر تکلیفی است ما هم انجام بدهیم، ایشان در جواب گفتند، نه چنین نیست، بلکه بررسی کردم می بینم دین زنده شده من از بذل خون سيد الشهداست، پس هر چه دارم از امام حسین دارم.

مساله توسل به امام حسین علیه السلام به قدری مهم است که آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی سوالی از یکی از آیات عظام پرسیدم که برای نجات و سالم ماندن از خطرات و بلیات و انحرافات چه کنیم؟ آن بزرگوار جواب داد، هر روز توسلی در حد زيارت مختصر یا حتی یک سلام به امام حسین علیه السلام داشته باشیم تا به برکت سیدالشهدا علیه‌السلام از خطرات و لغزش ها و انحرافات و از دام شیاطین سالم و در امان بمانید.