فشارهای‌سیاسی به مجمع نافرجام ماند/ رای نهایی در خصوص FATF به سال آینده موکول شد

به گزارش "راهبرد معاصر"؛ لایحه الحاق به کنوانسیون مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملّی (پالرمو) با ناتمام ماندن مذاکرات اعضای مجمع تشخیص مصحلت نظام در نشست امروز هم به نتیجه نرسید و مقرر شد، مجمع در نشست آینده و در سال 98 در این باره تصمیم‌گیری کند.

در این جلسه حاضرین به استماع اظهارات افراد حاضر در جلسه که تا پیش ازین فرصت برای صحبت نداشتنند، پرداختند که با توجه به اهمیت ویژه و حیاتی تصمیم گیری در خصوص FATF توجه به تمامی نقطه نظرات پیرامون این مهم امری ضروری بود.

پیشتر احمد توکلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در گفت و گو با "راهبرد معاصر"   احتمال تعیین تکلیف لوایح FATF در روز شنبه ابراز تردید کرد و گفت: «بعید می دانم این موضوع در روز شنبه به جمع بندی نهایی برسد، به ویژه آنکه دولت نیز علاقه ای ندارد FATF در سال 97 تعیین تکلیف شود، چراکه در پایان سال رای مثبت یا منفی مجمع تشخیص در خصوص پیوستن ایران به FATF  بربازار ارز تاثیر نمی گذارد.»

این در حالیست که پنج شنبه هفته گذشته جمعی از اصلاح طلبان در نامه ای تلاش کردند مسیر مدنظر خود را به مجمع دیکته کنند که البته برآیند  رفتاری مجمع بیانگر به فرجام نرسیدن این کنشگری سیاسی بود. آنچه موافقان در تایید FATF بدان استناد می کنند نه رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی براساس گزاره های عملیاتی، بلکه ایجاد جو روانی حاصل از پیوستن ایران است. این بدان معنی ست که FATF تنها یک رهاورد روانی برای جامعه خواهد داشت و به مثابه فرمی زیبا و تهی از محتواست. این یعنی در کوتاه مدت شاید به ظاهر جو روانی سبب کاهش قیمت ها شود، اما در بلند مدت آنچه از پیوستن ایران به FATF حاصل خواهد شد مضرات و زیانهایی ست که جامعه و مردم از قبل خودتحریمی حاصل از پیوستن ایران به این نهاد بین الدولی خواهد دید.

اولین مورد که باعث می‌شود نسبت به قرار داشتن FATF در سازوکار اروپایی‌ها برای مقابله با تحریم‌های ضدایرانی آمریکا تردید ایجاد شود به رویکرد این نهاد نسبت به ایران مربوط می‌شود. با وجود اجرای توافق هسته‌ای و تصویب لوایحی مانند مبارزه با تأمین مالی تروریسم، FATF به بهانه‌هایی مانند وجود استثنا در لایحه، حاضر نشده است نام ایران را از لیست کشورهای غیر همکار خارج کند. لذا رویکرد این نهاد نسبت به ایران نه بی‌طرفانه بلکه عیب‌جویانه و خصمانه است.

مارشال بیلینگزلی رئیس FATF یکی از مقامات وزارت خزانه‌داری آمریکا است. بیلینگزلی، همزمان دستیار معاون وزارت خزانه‌داری آمریکا بوده و در ماه‌های اخیر، با حضور در کشورهای ترکیه، مالزی، هند و...، به دنبال تنگ‌تر کردن حلقه تحریم‌های آمریکا علیه ایران بوده است. چگونه ممکن است نهاد تحت ریاست یکی از مقامات دولت دونالد ترامپ به‌عنوان بخشی از سازوکار اروپایی‌ها برای مقابله با تحریم‌های ضدایرانی آمریکا عمل کند؟ از سوی دیگر وی در اظهاراتی صراحتا از تلاش های صورت گرفته این نهاد برای کاهش ارزش ریال و در نتیجه تنگ شدن معیشت مردم سخن گفته و ان را موفقیت آمیز توصیف کرده است. مشخص نیست بر اساس کدام پارامتر منطقی می توان به چنین نهادی که رویکرد آن رسما ضربه زنی مستقیم به اقتصاد جامعه است اعتماد و اطمینان پیدا کرد؟

آنچه مسلم است اینکه فشارها به مجمع برای تاثیر پذیری از مکانیزم های سیاسی و احساسی و القائات روانی جهت پیوستن به FATF بدون بررسی دقیق و سنجش همه جوانب نافرجام ماند. مجمع تشخیص کاملا براین موضوع واقف است که بررسی لوایح مرتبط با FATF می بایست بدون در نظر گرفتن هیاهوی سیاسی و القائات جریانهای سیاسی مورد واکاوی قرار گیرد، بر همین اساس است که بررسی پیوستن لوایح مرتبط با پیوستن ایران به FATF کمی طولانی تر از دیگر مصوبات مجمع شده است.  باید دید مجمع با در نظر گرفتن جمیع جهات در سال آتی چه تصمیمی در این خصوص خواهد گرفت.