قرار گرفتن در مسیر هدایت از رهگذر محبت به حضرت علی (ع)

به گزارش راهبرد معاصر؛ شنیدن مدح یکی از برترین بندگان خداوند از زبان خاتم مرسلین و آخرین فرستاده حق که زمین و زمان به آن همه عظمت غبطه می خورد زیباترین شنیده هایی است که بشر می تواند در عمر خود از آن بهره مند شود و جان خود را با شنیدن کلامی از پیام آور نور سیراب کند.

 شنیدن این کلام نورانی برای شیعیان و محبان امیر المومنین علی علیه السلام وقتی شیرین تر می شود که از سوی علمای اهل تسنن و بزرگان سنی مذهب بیان شده باشد. در این نوشتار به چند روایت از نبی اکرم (ص) که علما و بزرگان اهل سنت در مدح علی ابن ابیطالب آن را در کتابها و رساله های خود منتشر کرده اند می پردازم، هر چند که جان کلام درباره مولای متقیان بیان نمی شود اما شاید دل ما در مسیر نگاه پیامبر به مولای متقیان بارقه های امید و نور را به خود بگیرد و خیری برای دنیا و آخرتمان شود.

 اخطب الخطبا خوارزم در کتاب مناقب خود از رسول گرامی اسلام(ص) روایت می کند که خطاب به امام علی علیه السلام فرموده اند که اگر تمامی باغ ها قلم و دریاها مرکب و همه انسان ها نویسنده و حسابگر باشند قادر به شمارش فضایل علی علیه السلام نخواهند بود. منظور و مراد از باغ ها یعنی تمام درختان و گیاهان و منظور از دریا، تمامی دریاهایی است که اطراف زمین را گرفته اند، یعنی عظمت علی علیه السلام از بیان خارج است.

 روایت جامعی از رسول گرامی اسلام در مناقب خطیب آمده که این روایت همچنین در مقتل الحسین خوارزمی، مناقب ابن شهر آشوب و حافظ گنجی شافعی در کفایه الطالب و خطیب بغدادی و هیثمی در مجمع الوزاید نیز ذکر شده است که رسول اکرم (ص) فرمودند: ای علی اگر ترس این نبود که گروه هایی از امت من درباره تو چیزهایی بگویند که نصارا درباره عیسی گفتند امروز درباره تو سخنی می گفتم که وقتی از میان جمعی از مسلمانان عبور کنی، خاک پایت و باقیمانده آب وضویت را بگیرند و به آن شفا بجویند، ولی همین برای تو کافی است که بگويم تو نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسی هستی، جز این که بعد از من دیگر پیامبری نخواهد بود تو قرض مرا ادا می کنی و طبق سنت من میجنگی و در آخرت نزدیکترین مردم به من هستی، و فردا بر سر حوض کوثر خلیفه و جانشین من بوده، منافقین را از آن دور می سازی، تو اولین کسی هستی که در کنار حوض کوثر بر من وارد می شوی و داخل بهشت می گردی و شیعیان تو بر جایگاه هایی از نور از حوض کوثر همواره سیراب شده با چهره هایی روشن در اطراف من گرد می‌آیند و من شفاعت شان می کنم و آنها فردا در بهشت همسایه من هستند و دشمنان تو در قیامت تشنه کام، سیه رو و حلق آویزند، خصومت با تو خصومت با من است و مسالمت باتو مسالمت با من، و پنهان و آشکار تو، پنهان و آشکار من و اسرار سینه تو اسرار سینه من است و تو محل دروازه دانش منی و فرزندانت، فرزندان من و پوست وخون تو خون من بوده و حق با توست و بر زبان و قلب و چشم تو جاریست و ایمان با خونت همچون گوشت و خون من در آمیخته و خداوند بزرگ فرمان داده تا مژده بدهم که تو و خاندان در بهشت و دشمنانت در آتش هستند و آن کس که کینه تو را دارد در  کنار حوض کوثر بر من وارد نخواهد شد و آن کس که محبت تو را به دل دارد از آن محروم نخواهد گشت. 

بی تردید پیامبر اکرم با روایت هایی که در مدح امام علی علیه السلام داشته اند محبت به علی علیه السلام را نوعی حسنه عنوان کرده اند که هیچ حسنه ای به آن ضرر نمی رساند یعنی محبت به علی علیه السلام منجر به محبت به خدای متعال و پیروی از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می شود، زیرا آن کس که واقعا خدا را شناخته و به مرحله محبت به خداوند متعال رسیده باشد، وقتی رسول خدا را هم بشناسد و خود را با اوصاف فرستاده خدا همراه کند خواه ناخواه در صف پیروان رسول صلوات الله علیه و آله قرار خواهد گرفت، لذا محب واقعی پیامبر اکرم محب و معترف به معرفت امیرالمومنین علی علیه السلام می شود وقتی پیامبر اکرم فرمودند: من احب شیئا احب آثاره، یعنی هر کس چیزی را دوست داشته باشد آثار او را هم پیدا خواهد کرد، لذا  چگونه می شود فردی خدا را بشناسد علی علیه السلام را هم بشناسد و هماهنگی و عبودیت و اخلاص آن حضرت را نسبت به خدا بداند و بفهمد که وجود آن حضرت مظهر تام و تمام از صفات جمال و جلال خدایی است اما در عین حالی که اظهار محبت و ادعای دوستی نسبت به خدا می کند امیرالمومنین علی علیه السلام را دوست نداشته باشد، چنین چیزی ممکن نخواهد بود.

وقتی رابطه دوستی بین خدا و پیامبرش برقرارمی شود مخالفت و عصیان خداوند در مورد گناهان کبیره و معاصی بزرگ و حتی در مواردی گناه صغیره هم از یک عبد واقعی سر نمی زند چرا که محبت به علی علیه السلام عامل بازدارنده ای برای رفتن به سوی هر گونه خطا و عصیانی خواهد بود لذا با توسل به مهر علی علیه السلام و آگاهی و معرفت به زندگی و خواسته های مولای متقیان امید می رود در جاده عصیان و گناه نیفتیم و دنیا و آخرت خود را با الگوبرداری از شیوه زندگی عبد خدا به کمالی که برای آن آفریده شدیم برسانیم.