چرا صِرف تعلیق تحریم‌ها بدون دستاورد است؟

به گزارش راهبرد معاصر؛ مذاکرات وین در حال برگزاری است، توام با این موضوع اخبار ضد و نقیضی ازطرفین ایرانی و آمریکایی درباره لغو تحریم ها منتشر می شود، اما آنچه این روزها موجب ابهام و حساسیت شده یا تیم مذاکره کننده ایرانی با حساسیت بیشتری باید متوجه آن باشند لغو کلیه تحریم هاست نه تعلیق آنها. سید مصطفی خوش چشم کارشناس و تحلیلگر مسائل بین الملل درباره چرایی تاکید بر لغو تحریم ها نه تعلیق آنها، خطرات و پیامدهای بی توجهی به این موضوع با راهبرد معاصر گفت و گو کرده که در ادامه می خوانید.

سید مصطفی خوش چشم با انتقاد از ترجمه غلط اخبار وین و آنچه این روزها از نشست وین درز پیدا می کند گفت: آنچه به عنوان لغو تحریم ها در وین از سوی برخی رسانه ها منتشر می شود فقط و فقط اشتباهات ترجمه ای است ، لذا هر آنچه تا کنون در وین پیش بینی شده، تعلیق تحریم هاست نه لغو کامل آن.

وی در این باره توضیح داد: هر چه هست تعلیق است نه چیز دیگری، به عبارت دیگر، در مورد برجام هم تعلیق صورت می گیرد، چه برسد به تحریم های غیر برجامی، در ثانی مساله حائز اهمیت برای جمهوری اسلامی ایران برطرف سازی شمول تحریمی نیست، بلکه شرط اصلی ما این است که قوانین مادر تحریمی مثل کاتسا، سیسادا، آیسا و قوانین اصلی برداشته شود، یعنی دستاورد مذاکراتی برای ما این است که در اولین گام قوانین تحریمی برداشته شود، سپس بعد از آن شمول تحریمی مثل بخش های اقتصادی اعم از بانک، بیمه، نفت، کشتیرانی و سایر تحریم هایی که به اقتصاد ایران تحمیل شده برداشته شود.

خوش چشم دراین باره توضیح داد: بعد از آن در درجه سوم افراد، نهادها، شرکت های خصوصی به عنوان شمول تحریمی لغو تحریم شوند، پس ما خواستار لغو قوانین تحریمی و متعاقب آن شمول تحریمی هستیم، یعنی اول باید قوانین تحریمی ازروی ایران برداشته شود، تا به صورت اتوماتیک وقتی ایران از قوانین بیرون آورده می شود تمام افرادی که دچار شمول تحریم شدند، نیز از تحریم خارج می شوند.

وی در این باره خاطر نشان کرد: خارج کردن یک سری افراد، نهادها و بخش های اقتصادی مثل نفت کشتیرانی و... برای ما نه تنها دستاورد نیست، بلکه خطرناک نیز هست، چرا که بقای تحریم ها را تضمین می کند، یعنی آمریکایی ها می توانند بلافاصله تحت همان عناوین قبلی یا عناوین دیگری مثل تروریسم ،موشکی و حقوق بشر مجددا جمهوری اسلامی ایران را تحریم کنند تا بدین وسیله، اقتصاد ایران همواره در گروگان طرف آمریکایی باقی بماند.

سید مصطفی خوش چشم خاطر نشان کرد: آمریکایی ها تلاش می کنند تا در این راستا بسته به میل خود از ایران در زمان های مختلف باج گیری کنند، لذا قاعدتا تعلیق تحریم ها برای 4 تا 6 ماه است، یعنی هر 4تا 6 ماه یک بار آمریکایی ها می توانند امتیازات عمده ای از ما طلب کنند، اگر امتیازها به آنها داده نشود، بخش های مختلفی از اقتصاد ایران باز هم تحریم می شود، پس ما به جای یک بار تحریم، هر بار بسته به خواسته جدیدی از آمریکایی ها تحریم می شویم و هر بار باید هزینه های بیشتری نسبت به قبل بپردازیم.

وی با بیان اینکه تعلیق تحریم ها شبیه یک بیماری مزمن برای اقتصاد ایران خواهد بود گفت: اگر تحریم ها لغو نشوند و فقط تعلیق شوند، به این معناست که اقتصاد ما دچار یک بیماری مزمن شده که مجبوریم بارها و بارها بدون دلیل برای درمانش هزینه بدهیم، بنابراین تاکید ما باید روی اصل موضوع لغو قوانین تحریمی باشد. ملت ایران از تیم مذاکره کننده خواهان توجه تام و تمام به این موضوع است که تمام تمرکز خود را از کل به جزء بگذارد، یعنی به جای تعلیق تحریم ها، کل تمرکز خود را روی لغو قرار دهد بعد روی شمول تحریمی.

سید مصطفی خوش چشم در پاسخ به این سوال که آمریکایی ها معتقدند، تحریم های تروریسم، موشکی و برجام ربطی به تحریم های برجامی ندارد، گفت: نه اینگونه نیست، این ادعاهای امریکایی هاست، به این دلیل که در پاراگراف های 25 و 26 برجام در متن برجام گنجانده شده آمریکایی ها نمی توانند تحریم ها را بردارند وتحت لوای دیگری همان تحریم ها را به ایران تحمیل کنند، بنابراین آمریکایی ها با بیان چنین سخنانی درحال بازی دادن ما هستند و سعی می کنند با تغییر اسم تحریم ها اقدامات خصمانه خود را علیه ایران توجیه کنند در حالی که این روش خلاف نص صریح برجام است و در صورتی که کلیه قوانین تحریم ها لغو نشود اقتصاد ایران آزاد نمی شود و نمی تواند از مذاکرات برجامی، بهره اقتصادی ببرد.

تحلیلگر سیاست خارجی و روابط بین الملل در پایان گفت: آمریکایی ها به دنبال پیاده سازی قاعده تحکیم لایه های دیواره تحریم، همه تحریم های هسته ای را تحت لوای گوناگون، روی لایه های دیگر پشت سر هم، کپی پیست کرده اند، در حالی که از نظر ما تمام این لایه ها باید برداشته شود وگرنه چیزی نصیب ما نمی شود و دوباره آب باریکه کوتاه مدتی به ما داده می شود که یقینا بعد از گذشت چند ماه هزینه های بیبشتری نسبت به منافع حاصله بر ما تحمیل خواهد شد.