به گزارش راهبرد معاصر؛ مسئولیت اجتماعی و رفتار شناسی اجتماعی، نقش فرد در جامعه و در قبال شهروندان، همشهریان و هموطنان خود می‌باشد. مسئولیت اجتماعی ایفای رسالت فرد در جامعه است که هم برای سلامت روحی وجسمی خود و هم در قبال شهروندان دیگر باید در نظر گرفته شود.
متاسفانه بیماری کرونا با گسترش خود و قربانی کردن تعداد قابل توجهی از هموطنان ما از پیر و جوان و خرد و کلان، همچنین آلوده کردن بسیاری از افراد در جامعه، زنگ خطر جدی را به صدا در آورده و مسئولیت و رسالت اخلاقی و اجتماعی افراد را به طور مضاعفی به آنها گوشزد کرد.
رعایت پروتکل‌های بهداشتی در دوران بیماری چه از نظر واکسیناسیون و چه بعد از واکسیناسیون و پوشش کلی جامعه از نظر واکسن باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرد. رعایت فاصله همچنین استفاده از ماسک باید به طور کامل در جامعه به اجرا در بیاید. چرا که با آمدن سویه‌های جدید مانند سویه بتا یا لامبدا و امثال آنها باید توجه کنیم که فقط کرونا نیست که ما را مورد تهدید قرار می‌دهد بلکه این سویه ها و جهش‌های جدید ویروس‌ها و بعد زایش ویروس‌های جدید ممکن است بیشتر از انواع قبلی ما را مورد تهدید قرار دهد.
در این میان سالمندان، کودکان، زنان باردار و افرادی که دارای بیماری‌های زمینه ای مانند دیابت یا بیماری‌های قلبی و عروقی هستند تا افراد سالم خطرات جدی‌تری را در مقابل خود دارند.
بنابراین از آنجایی که در خیابان‌ها، مترو، اتوبوس و دیگر اماکن عمومی نمی‌توانیم متوجه شویم که چه کسانی دارای بیماری‌های زمینه‌ای بوده و استعداد بیشتری برای ابتلای بیماری دارند با رعایت کامل پروتکل ها باید مسئولیت اجتماعی، اخلاقی و دینی خود را به طور کامل ایفا نماییم.
در دین مبین اسلام نیز براساس لاضرر و لاضرار قاعده فقهی و کلی که نه به کسی ضرر بزنید و نه تحمل ضرر کنید باید متوجه باشیم که آلوده کردن دیگران گناهی نابخشودنی است. لذا تنها می‌توان با رعایت پروتکل‌های بهداشتی جامعه را از خطر جدی ابتلا دور نگه داشت تا به امید خدا و با کمک یکدیگر به زودی این بیماری منحوس را از جامعه خود خارج نماییم.
متاسفانه در طول این پاندمی برخی از افرادی که دارای ضعف مسئولیت اجتماعی و وجدان کمرنگ‌تری می‌باشند با خودداری از تزریق واکسن و همچنین عدم استفاده از ماسک و ضعف کنترل‌های بهداشتی جامعه را مورد تهدید قرار می‌دهند. باید به اینگونه افراد خاطر نشان کرد در اینگونه موارد نه تنها جان خود را به خطر می‌اندازند بلکه باعث آثار آزار و بیماری همشهریان دیگر نیز می‌شوند و فقط سلامت خود آنها نیست که مهم است بلکه باید رعایت حال افراد دیگری هم که دلشان نمی‌خواهد به این بیماری سخت و کشنده مبتلا شوند، بشود.
دولت و نهادهای بهداشتی و نظارتی باید قوانین را به اجرا در بیاورند تا همه موظف به کنترل این ارزش‌های بهداشتی باشند در بسیاری از کشورها حتی در کشور خود ما نیز دیده می‌شود که بسیاری از شهروندان مسئول و دارنده مسئولیت اجتماعی در مقابل اینگونه افراد با امر به معروف بهداشتی و درمانی آنها را با وظایف اساسی و اجتماعی خود آشنا می‌کنند؛ در اینجا معروف سلامتی و منکر ویروس کرونا است که باید همه یکدیگر را سفارش به کنترل آن کنیم و با افرادی که بی توجه به سلامت اجتماعی جامعه هستند به طور دوستانه و با زبانی نیکو و خوش برخورد کنیم.
متاسفانه علیرغم تاکیدات پزشکان و مسئولان نهادهای بهداشتی، واکسیناسیون در بسیاری از موارد بین 50 تا 65 درصد می‌تواند حافظ سلامت ما باشد و برخی از شهروندان با بهانه اینکه ما واکسینه شده‌ایم حاضر به رعایت پروتکل‌های بهداشتی نیستند. برای اطلاع این دسته از شهروندان باید گفته شود که واکسیناسیون به تنهایی قادر نیست سلامتی ما را تضمین کند بلکه حتی بعد از دوبار واکسیناسیون باید استفاده از ماسک و رعایت فاصله‌های بهداشتی و شستن دست‌ها حتما مورد توجه و عمل قرار گیرد تا بتوانیم از این بیماری خطرناک به سلامتی عبور کنیم.
این مسئولیت اجتماعی حتی بعد از واکسیناسیون عمومی باز هم بر عهده عموم جامعه می‌باشد. حتی اگر بیش از 80 درصد جامعه هم واکسینه شوند باز باید پروتکل‌ها را رعایت کرد چراکه این ویروس هر روز جهش دارد لذا این مسئولیت اجتماعی همواره تا ریشه شدن کامل بیماری و برگشت به حالت عادی بر عهده عموم جامعه است.