به گزارش راهبرد معاصر؛ وزیر امور خارجه کشورمان در تماس با وزیر امور خارجه نروژ تاکید کرده است : "طرف‌های غربی نه تنها در سخن، بلکه بایستی حسن‌نیت خود را در عمل نیز نشان دهند و اقدام عملی مورد نظر، رفع تحریم‌ها و بازگشت به برجام است."
واقعیت امر این است که با توجه به مشخص شدن پیش نویس و مبنای مذاکرات، مطالبات و خواسته‌های منطقی و حقوقی جمهوری اسلامی ایران و مولفه‌های احیای توافق هسته ای، دیگر جایی برای بازی غرب طرف غربی با کلمات پشت میز مذاکره باقی نمی ماند. نباید فراموش کرد که یکی از کلید واژگانی که واشنگتن و تروییکای اروپایی در مذاکرات وین بر روی آن تمرکز ویژه ای دارند "حسن نیت" است. آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه دولت بایدن بارها از "حسن نیت" آمریکا در مذاکرات سخن گفته و به صورت همزمان سران کشورهای فرانسه، آلمان و انگلیس نیز بر "مولفه ی زمان" در مذاکرات تاکید کرده اند.
بدیهی است که یکی از تکنیک‌های غرب در مذاکرات وین، "القای مفاهیم" به جای "تحقق مصادیق" می باشد. تاکید مقامات آمریکایی و اروپایی بر کلید واژه "حسن نیت"، حداقل تا کنون کمترین مصداقی در رفتار ، گفتار و عملکرد غربی‌ها پای میز مذاکرات نداشته است. در قبال مولفه‌ای زمان نیز این قاعده صادق است: اگرچه بازیگران غربی تلاش می کنند از این کلید واژه به مثابه یک اهرم فشار تبلیغاتی علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده نمایند، اما در عمل، این آمریکا و تروییکای اروپایی هستند که از سال 1397 (زمان خروج دولت ترامپ از برجام)، پروسه ی احیای برجام را با ترسیم ساختارهای تصنعی مانند اینستکس، همراهی با استراتژی فشار حداکثری دولت ترامپ و حمایت از احیای یکطرفه ی برجام به سود اهداف غرب به تاخیر انداخته اند.
اکنون زمان تمرکز بر مفاهیم نیست، بلکه این مصادیق هستند که می توانند ملاک قضاوت و ارزیابی رفتار غرب در مذاکرات وین قرار گیرد. در مقابل، طرف غربی اعتیاد شدیدی به خلق واژگان و مفاهیم و تزیین آنها در نزد افکار عمومی دنیا دارد. این رویکرد مسبوق به سابقه‌ای است که دولت‌های آمریکا، انگلیس و فرانسه در طول تاریخ روابط بین‌الملل به آن استناد کرده‌اند. در هر حال، بهتر است بازیگران غربی نسبت به این حقیقت آگاه باشند که جمهوری اسلامی ایران نه تنها بازی آنها با کلمات و مفاهیم را به خوبی رصد می‌کند، بلکه ارزیابی طرف غربی در پروسه‌ی رفع تحریم‌های ضد ایرانی، داشتن حسن نیت در مذاکرات و توجه به عامل زمان در این روند را معطوف به " مصادیق" و " کمیات" صورت خواهد دارد.
در اینجا تاکید می شود که به واسطه خروج یکجانبه آمریکا از توافق هسته ای و بی تعهدی مطلق بازیگران اروپایی در تامین حداقلی منافع ایران در برجام، اکنون ایران در مقام " ارزیاب" و " قاضی" و غرب در مقام " متهم" قرار دارد. بدون شک در چنین وضعیتی بهتر است طرف غربی با تکیه بر مفاهیم مبهم و چند پهلو، بیش از این هزینه ای اقدامات ضد ایرانی خود را در تقابل با نظام و ملت ما افزایش ندهد.