به گزارش راهبرد معاصر اسپاسم همی فاسیال / گرفتگی نیمی از صورت، اختلال سیستم عصبی می باشد که در آن ماهیچه های یک سمت از صورت به طور غیرارادی منقبض می شوند. اسپاسم همی فاسیال اغلب در اثر تماس یا ضربه زدن رگ خونی بر روی عصب صورت ایجاد می شود و همچنین ممکن است به علت آسیب عصب صورت یا تومور نیز باشد. گاهی اوقات هم هیچ علت شناخته شده ای برای آن وجود ندارد وجود ندارد.
اسپاسم همی فشیال زمانی اتفاق می افتد که عضلات فقط در یک سمت از صورت بدون هیچ پیشینه ای منقبض شوند. این نوع درد و اسپاسم عضلات صورت به علت آسیب یا تحریک عصب صورت ایجاد می شوند که این عصب به عنوان عصب هفتم جمجمه نیز شناخته می شود. اسپاسم صورت زمانی اتفاق می افتد که عضلات به دلیل این تحریک عصبی به طور غیرارادی منقبض می شوند.
اسپاسم های نیمه صورت به عنوان تیک تشنجی نیز شناخته می شوند. در ابتدا، ممکن است فقط به صورت تیک های کوچک و به ندرت محسوس در اطراف پلک، گونه یا دهان مشاهده شوند. با گذشت زمان، این تیک ها ممکن است در قسمت های دیگر صورت منتشر شوند.
اسپاسم نیمه صورت ممکن است برای بانوان یا آقایان روی دهد، اما در بانوان بالای 40 سال رایج تر است. این حالت نیز بیشتر در سمت چپ صورت ظاهر می شوند.
اسپاسم های همی فیشال به تنهایی خطرناک نیستند. اما انقباض مداوم در صورت می تواند آزار دهنده یا خسته کننده باشد. در موارد شدید، این اسپاسم ها به علت بسته شدن غیرارادی چشم یا تأثیر روی صحبت کردن، می توانند عملکرد را محدود کنند.
در برخی موارد، این اسپاسم ها ممکن است نشان دهنده این باشد که شما یک بیماری زمینه ای یا یک ناهنجاری در ساختار صورت خود دارید. هر یک از این علت ها می تواند به اعصاب فشار وارد کند یا آسیب برساند و ماهیچه های صورت را منقبض کند.
اسپاسم همی فیشیال به دلیل فشار آمدن روی اعصاب صورت رخ می دهد. اعصاب اندام هایی هستند که تکانه های الکتریکی را از یک قسمت بدن به قسمت دیگر می فرستند. این شبکه از سیگنال های الکتریکی سیستم عصبی را می سازد.
بیشتر اوقات، انقباض به این علت رخ می دهد که یک رگ خونی (لوله ای که خون را در سراسر بدن حمل می کند) روی عصب صورت فشار وارد می کند. تومورهای خوش خیم (نه سرطانی) سر و گردن نیز ممکن است روی اعصاب فشار بیاورند.
بیماری های دیگری که می توانند باعث انقباض عضلات صورت شوند عبارتند از:
گاهی اوقات، تیک های صورت هیچ دلیل مشخصی ندارند. هنگامی که هیچ علت شناخته شده ای وجود ندارد، متخصص بیماری را اسپاسم همی فیشیال ایدیوپاتیک (با علت ناشناخته) می نامند.
ممکن است بتوانید علائم خود را در خانه و فقط با استراحت کافی و کم کردن میزان مصرف کافئین کاهش دهید، که این کار می تواند اعصاب را آرام کند. خوردن برخی از مواد مغذی نیز می تواند به کاهش اسپاسم کمک کند.
مرسوم ترین درمان برای این اسپاسم ها، شل کننده عضلانی خوراکی می باشد که از انقباض عضلات جلوگیری می کند. احتمالا پزشک یک یا چند داروی زیر را برای شل کردن عضلات صورت توصیه کند:
تزریق مسدود کنده های عصبی معمولاً برای درمان عرق کردن بیش از اندازه کف دست، عصب سه قلو مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین بلوک عصبی یکی از روش های درمان زخم پای دیابتی و یا اسپاسم همی فیشیال می‌باشد. در این درمان، پزشک از یک سوزن برای تزریق مقادیر کمی مواد شیمیایی به صورت در نزدیکی عضلاتی که در حال انقباض هستند، استفاده می کند. مسدود کننده عصبی مانند بوتاکس ماهیچه ها را ضعیف می کند و می تواند اسپاسم را به مدت سه تا شش ماه دهد. سپس به تزریق مجدد نیاز دارید.
قبل از مصرف هر یک از این داروها با پزشک در مورد عوارض جانبی یا تداخلات احتمالی با سایر داروهایی که ممکن است اخیرا مصرف می کردید، صحبت کنید.
اگر داروها و مسدود کننده های عصبی موفقیت آمیز نبودند، پزشک ممکن است برای کاهش فشار بر روی عصب صورت که ممکن است توسط تومور یا رگ خونی ایجاد شده باشد، جراحی را توصیه کند.
جراحی مرسومی که برای درمان گرفتگی عضلات صورت استفاده می شود، رفع فشار میکروواسکولار نام دارد. در این روش، پزشک سوراخی کوچک در جمجمه، در پشت گوش ایجاد می کند و یک تکه لایه تفلون را بین عصب و رگ های خونی که روی آن فشار می آورند، قرار می دهد. این جراحی حداکثر چند ساعت طول می کشد و احتمالاً پس از چند روز بهبودی می توانید به خانه بروید.
بیمارانی که برای گرفتگی و اسپاسم صورت تحت عمل جراحی کاهش فشار میکروواسکولار قرار می‌گیرند، ممکن است مشکلات زیر را در آن ها به وجود بیاید:
اسپاسم صورت نیز می تواند ناشی از بیماری مشابهی به نام نورالژی سه قلو باشد. این بیماری به علت آسیب یا تحریک عصب پنجم جمجمه ای به جای عصب هفتم ایجاد می شود. نورالژی سه قلو را نیز می توان با بسیاری از داروها و روش های مشابه درمان کرد.
یک تومور درمان نشده می تواند باعث آسیب عصبی بیشتر شود، زیرا تومور رشد می کند یا سرطانی می شود. سرطان می تواند به سرعت به دیگر قسمت های سر و مغز سرایت کرده و عوارض بلند مدت ایجاد کند.
اگر داروهای خوراکی یا مسدود کننده های عصبی را انتخاب کنید، باید درمان را برای مدتی طولانی ادامه دهید. اگر درمان را متوقف کنید، ممکن است اسپاسم باز گردد.
جراحی معمولا اسپاسم و گرفتگی صورت را برطرف می کند. اما، حتی با جراحی، احتمال بازگشت انقباضات وجود دارد.
استرس ناشی از انقباضات غیرقابل کنترل این بیماری یکی از مهم ترین عوارض جانبی اسپاسم همی فیشیال می باشد. با این حال، از آنجایی که افراد می توانند علائم خود را با تزریق یا جراحی تسکین دهند، چشم انداز خوبی می تواند داشته باشد.
باید در جستجوی درمان باشید و نقش فعالی در مواظب از خود داشته باشید. اگر این بیماری درمان نشود، احتمالاً بدتر شود، بنابراین باید از تمام گزینه های درمانی موجود آگاه باشید.