تیم محبوب شما به دلایل متعدد که باید در پایان فصل بررسی شود، قهرمانی را از دست داده است. ما می‌دانیم برای شما که تیم‌تان 5 فصل پیاپی، سزاوارانه قهرمان لیگ شده، جام حذفی برده، پیروزی در سوپرکاپ را جشن گرفته و دو بار هم به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیده، تحمل این روزها چقدر دشوار است.
این را هم می‌دانیم که هیچ کدام از آن پیروزی‌ها و جام بالای سر بردن‌ها، بدون حمایت شما ممکن نمی‌شد. شما بودید که در سخت‌ترین لحظات، زمانی که تیم، قهرمانی را روز آخر از دست داد و همه بازیکنان به پهنای صورت اشک می‌ریختند، وقتی پنجره بسته شد و با 14 بازیکن به فینال آسیا رسیدیم، پشت تیم ایستادید، دستش را گرفتید و تا بالاترین قله‌ها بردید.
پرسپولیس، امروز دوباره به حمایت شما نیاز دارد. درست است که قهرمانی را از دست داده اما هنوز فصل به پایان نرسیده. نیاز داریم دوباره در کنار هم بایسیتم. برای بازیکنان و کادرفنی تیم دست بزنیم و از آن‌ها بخواهیم تا لحظه آخر لیگ بجنگند.
یکی از زیباترین و در عین حال تاثیرگذارترین پایان‌ها برای پرسپولیس، روز آخر لیگ 95-94 بود. به ظاهر همه چیز را در روز آخر از دست دادیم و قهرمان نشدیم اما، رفتاری که در آن روز تاریخی نشان دادیم، برای همیشه پرسپولیس را از دیگر باشگاه‌های ایرانی متفاوت کرد. دست تیم‌مان را گرفتیم، اشک‌هایش را پاک کردیم، دلداری‌اش دادیم و کنارش ماندیم تا قدرتمندتر بازگردد و 5 سال پیاپی به ما شادی و افتخار هدیه بدهد.
امروز دوباره پرسپولیس نیاز به حمایت دارد. کنارش بمانیم، حمایتش کنیم و اجازه بدهیم فصل که تمام شد، در فضایی آرام و به دور از احساسات، دوباره خودش را ترمیم کند.
این راه را ما یک بار با هم رفته‌ایم و پایان روشنش را دیده‌ایم. صبور باشیم و دوباره قدم در راه بگذاریم.
به امید روزهای بهتر.
زنده باد پرسپولیس!»