به گزارش راهبرد معاصر، پفک فاقد ارزش غذایی بوده و سرشار از مواد مصنوعی و فرآوری شده است. پفک‌ها محصولاتی ترد و نمکی با طعم پنیر هستند که از پودر ذرت حجیم شده تهیه می‌شوند و فاقد ارزش غذایی‌اند. مصرف غذاهای تنقلی مانند چیپس و پفک دارای آثار جبران ناپذیری است که بسیاری از کارشناسان علوم غذایی در این مورد اتفاق نظر دارند و به عوارضی که در ادامه این بخش عنوان شده است بارها و بارها اشاره کرده اند.
پنیر یک منبع مناسب برای پروتئین است، اما زمانی که اسیدآمینه‌های تشکیل دهنده پروتئین که در پنیر وجود دارند درمجاورت حرارت بالای پخت قرار می‌گیرند موجب تولید مواد خطرناک می‌شوند.
یک وعده پفک (حدود ۲۱ عدد) حاوی ۱۵۰ کالری، ۱۰ گرم چربی و ۲۵۰ میلی گرم سدیم بوده که برابر ۱۰ درصد سدیم مورد نیاز روزانه و ۱۵ درصد از چربی کل است. حال اگر یک بسته بزرگ پفک را در نظر بگیرید این مقادیر به طرز چشمگیری افزایش یافته و هیچ ارزش غذایی مثبتی ندارد؛ علاوه بر این، پفک‌ها محصولاتی فرآوری شده هستند که دارای طعم و رنگی مصنوعی می‌باشند.
اولین ماده موجود در پفک، پوسته ذرت غنی شده است که می‌تواند به معنای پوسته ذرت حاوی سولفات آهن، نیاسین، ریبوفلاوین و فولیک اسید باشد. سولفات آهن برای درمان کم خونی و سایر کمبودهای آهن استفاده می‌شود اما معمولا توسط پزشک تجویز می‌شود.
نیاسین و ریبوفلاوین خطرناک نیستند اما در فرایند تولید پفک، ذرت بصورت طبیعی استفاده نمی‌شود. مالتودکسترین یکی دیگر از عناصر سوال برانگیز پفک است که شیرینی آن به مراتب کمتر از قند بوده اما دارای دو برابر شاخص گلیسمی بیشتر از نیشکر است و تاثیر مشابه شکر را بر روی بدن دارد.
این بدان معناست که اگر پفک در هر وعده دارای ۰ گرم قند باشد توسط بدن به عنوان یک کربوهیدرات پیچیده تجزیه می‌شود، همچنین پفک دارای رنگ زرد شماره ۶ است که می‌تواند باعث افزایش بیش فعالی در کودکان و واکنش‌های آلرژیک در برخی بزرگسالان شود. براساس نتایج مطالعات حیوانی، رنگ مصنوعی در آنها سبب ایجاد تومورهای آدرنال شده است.