به گزارش راهبرد معاصر؛ در روزهای اخیر تقریباً روزی نیست که یک خبر، یادداشت و یا مصاحبه‌ای در مورد حجاب در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر نشود. شاید در وهله اول با توجه به مناسبت هفته عفاف و حجاب، برنامه‌هایی که در این هفته برگزار شد این موضوع عادی به نظر برسد؛ اما نکته‌ای که قابل تأمل است موضع‌گیری‌های بعضاً رادیکال برخی از شخصیت‌های فرهنگی و سیاسی اصلاح‌طلب به مقوله «حجاب» است. در یادداشت پیش رو، ضمن اشاره به اهمیت حفظ حجاب در جامعه اسلامی، به تحلیل برخی هجمه‌ها با موضوع یاد شده خواهیم پرداخت.
طرح غرب برای از هم گسستگی جامعه اسلامی
بی‌شک دشمن براي تسليم مردم در جوامع اسلامی و رسيدن به راهبردهای عملیات روانی در حوزه اجتماعی بيکار ننشسته است. يکي از مهم‌ترین روش‌های ضربه زدن به باورها و اعتقادات مردم، که با هدف تسلط بر کشورهای اسلامی به کار گرفته شده است، ترويج پارادیم «زیست غربی» و سست کردن اعتقادات جوانان به عنصر «مذهب» از طريق مبارزه با حجاب اسلامي بوده است. دشمن به درستي به اين اصل پي برده است که کمرنگ کردن تعلق خاطر به حجاب و هجمه به عفت ِ عمومی، می‌تواند به عنوان پنجره ورود و رسوخ به مثابه تخريب اعتقادات و فرهنگ يک جامعه عمل کند. آسيب به فرهنگ عفاف و حجاب و به دنبال آن، ایجاد کشش به سبک زندگی غیراسلامی، سرگرم کردن جوانان به عنوان نيرو و سرمايه مؤثر يک کشور به «مصرف گرایی» و از کار انداختن نيروي مهم جوانان را همراه داشته باشد؛ علاوه بر این لطمه جدي به کانون خانواده و جامعه و بسياري از مشکلات و ناهنجاری‌های اجتماعي و فرهنگي ديگر را به همراه خواهد داشت.
برای درک تحلیل های فوق می توان به چند مورد از برخی هنجارشکنی‌ها درزمینه حجاب اشاره کرد. از قضیه «سد لفور» که تعدادی زن در این منطقه از سوادکوه شمالی با پوشیدن لباس‌های نامتعارف به قایق‌سواری مشغول شدند تا اتفاق مشابه آن در دریاچه «ولشت کلاردشت» که در آن افرادی با پوشش های نامتعارف اقدام به کشف حجاب کامل کرده و با پوشیدن لباس مخصوص شنا در انظار عموم حضور یافتند و با سوارشدن بر قایق تفریحی در سطح دریاچه منطقه گردشگری «ولشت کلاردشت» بدون در نظر گرفتن ابعاد حقوقی و اجتماعی عمل خود حضور داشتند. از این دست موارد، موضوعاتی زیادی در ماه های گذشته بوده که در یکی از رسانه ترین موارد می توان به فقره «دختران تهرانپارس» اشاره کرد.
اصلاح طلبان و رویکرد آن ها در مسئله‌ی حجاب
با توجه به افزایش فعالیت‌های جبهه ضدانقلاب برای هدایت و مدیریت رسانه‌ای هنجارشکنی‌ها درزمینه حجاب، و جریان اصلاحات در پوشش های خبری و گفتمانی، مسئولین و نخبگان می‌بایست اهتمام بیشتری به این موضوع داشته باشند؛ اما متأسفانه علاوه بر اینکه حساسیتی از سوی آن‌ها دیده نشد، بلکه تقویت ابعاد تهاجمی در خصوص مقابله با برخی افراد که عموماً ائمه جماعات کشور را شامل می شدند را رصد کردیم. به عنوان نمونه «آیت‌الله علم الهدی» با انتقاد از برخی که در حجاب حالت ولنگار دارند گفت: «در جامعه باحجاب، جوانان دیندار بار می‌آیند و به وسیله هرزگی‌ها و لاابالی‌گری‌ها از دین فاصله نمی‌گیرند اما در جامعه‌ای که زنان بی‌حجاب باشند و مسئله ویرانی زن سبب می‌شود دین از جوان گرفته شود و سفره دین از زیر پای جوان جمع می‌شود. به خاطر عشق فاطمه (س) باحجاب باشید و به خاطر دلدادگی به زهرا (س) و زینب (س) باحجاب باشید؛ دختر خانمی که موهای پریشانت را بیرون می‌اندازی و تصور می‌کنی با ولنگاری آزادی بدان که با ولنگاری اسیر شهوترانی مردان هرزه هستی. خواهر و دختر من به خاطر این دختر کتک خورده سیدالشهدا (ع) در عصر عاشورا، سر و روی خودت را بپوشان و...». بعد از این اظهارات برخی از اصلاح‌طلبان با هجمه گسترده به ایشان به نوعی خوراک تبلیغاتی رسانه های ضدانقلاب را برای تضعیف جایگاه «امامت جمعه» فراهم ساختن و تلاش کردند عرصه را برای امر به معروف و نهی از منکر تنگ کنند تا دیگر کسی به فکر انتقاد از بی‌حجابی در جامعه نیفتد. در ادامه به برخی از این اظهارات اشاره میکنیم.
به طور مثال، «پروانه سلحشوری»، عضو فراکسیون امید در این خصوص گفت: «آن فرد خطیب هم فکر می‌کند به نظر خودش در حال فراخواندن مردم به سمت دین است اما نحوه تعاملش توهین‌آمیز است و...». «محسن غرویان» : «متأسفانه ادبیات آقای علم‌الهدی از گذشته دچار مشکلات و ضعف‌هایی بوده است و ...». فائزه هاشمی نیز تصریح کرد: «اخیراً آقای علم‌الهدی در سخنانی عبارت خواهران ولنگار من را به کار برده! اینکه خانمی حجابش کم است یا اینکه حجاب ندارد، مجوز توهین را به ما نمی‌دهد؛ زیرا این فرد هم طرز تفکری دارد و باید برخوردی شایسته با او شود. معتقدم که برخی قوانین مانند قانون ماهواره، ویژگی‌های قانون بودن را از دست داده، زیرا یک قانون باید مقبولیت داشته و جامع و مانع باشد».
در این بین موضع جریان اصلاحات نسبت به مقوله حجاب را باید در اظهارات «سهیلا جلودارزاده» نماینده مردم تهران و عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی یافت که معتقد است: «دین یک امر اختیاری است و تقوا یک کیفیت در درون آدم‌ها که به دلیل ممارست به آن دست پیدا میکنیم و لازم نیست با زور، گرفتن و جریمه کردن آن را اجرایی کنیم». وی با مطرح کردن مباحث شرعی و مبنایی حجاب در یک مصاحبه کوتاه سوالات و ابهاماتی را در افکار عمومی ایجاد می‌کند که شاید برای فهم آن‌ها نیاز به ساعت‌ها بحث و تحقیق است. شاید مهم‌ترین شبهه‌ای که این سخنان به ذهن متبادر می‌کند این است که «مگر خداوند در قرآن نفرموده است که در دین اجبار نیست، پس حجاب نیز اجباری نیست!» به نظر می رسد این شبهه، باور اصلی بسیاری از اصلاح طلبانی است که امروز در جایگاه «تصمیم گیر» برای حل مسئله حجاب هستند.
به نظر می رسد با توجه به شرایط اقتصادی جامعه و وجود مشکلات فراوان اقتصادی، نمایندگان خانه ملت می بایست به جای پرداختن به مباحث شرعی و کلام در خصوص حجاب، به وظایف حقوقی که قانون به نمایندگان مجلس عطا کرده است بپردازند، اگر چه پیگیی مباحث فرهنگی نیز جزیی از وظایف نمایندگان مجلس است، اما ورود به حوزه های تخصصی اعتقادی را باید به صاحبان نظران واگذار کرد واگذار کنند.