به گزارش راهبرد معاصر، در دعای روز اول ماه مبارک رمضان می‌خوانیم:
«اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِیَامِی فِیهِ صِیَامَ الصَّائِمِینَ
وَقِیَامِی فِیهِ قِیَامَ الْقَائِمِینَ
وَنَبِّهْنِی فِیهِ عَنْ نَوْمَةِ الْغَافِلِینَ
وَهَبْ لِی جُرْمِی فِیهِ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ
وَاعْفُ عَنِّی یَا عَافِیاً عَنِ الْمُجْرِمِینَ»
خدایا روزه مرا در این روز مانند روزهداران حقیقی قرار ده
و اقامه نمازم را مانند نمازگزاران واقعی مقرر فرما
و مرا از خواب غافلان، هوشیار ساز
و در این روز جرم و گناهم را ببخش، ای خدای عالمیان!
و زشتی‌هایم را عفو فرما، ای عفوکننده از گناهکاران عالم
در این روز گناهم را ببخش
دعای روز اول ماه مبارک رمضان را با صدای عبد الحی آل قمبر مداح اهل بیت (ع) را بشنوید و ببینید:
حواسمان باشد که روزه پوک و بی‌مغز نگیریم!
حجت‌الاسلام جواد محدثی در کتاب «سینای نیاز» درباره شرح دعای روز اول ماه مبارک رمضان می‌نویسد: چه بسیارند روزه‌‌دارانى که از روزه، جز «گرسنگى و عطش»، دستاوردى ندارند، این سخن پیشوایان دین است. پس، ممکن است که روزه هم، پوک و بى‌‌مغز باشد، ممکن است روزه‌دار هم، به «ثواب» نرسد، ممکن است که روزه انسان، آنچه که «باید باشد» نباشد، ممکن است روزه اى بگیریم که پذیرفته درگاه حق نباشد، پس از همین روز اول، حتى پیش از رسیدن ماه مبارک، تکلیفمان را روشن کنیم، روزه‌اى بگیریم که «مقبول» باشد، درست باشد، کامل باشد، «خداپسند» باشد. روزه‌اى که همراه عطش و گرسنگى، چشم و گوشمان از گناه، دست و پایمان از معصیت، نیت و اراده‌مان از آلودگى، شر و بدى و قلبمان از بدخواهى و حسد و کینه مصون باشد.
وی می‌افزاید: از خدا بخواهیم که «روزه» ما را در این ماه، روزه «روزهداران واقعى» قرار دهد، همچنین نماز و قیاممان را، تا نمازمان هم، تنها خم و راست شدن نباشد، و صلاة ما، فقط گفتن ذکر و خواندن ورد نباشد، بلکه احساس «حضور» در پیشگاه خدا باشد، راز و نیاز با «مبدأ هستى» و مناجات با خالق باشد، حضور، در خلوتگه یار و بار یافتن به محضر حقیقت جاودانه و کمال مطلق باشد تا نماز، سکوى پروازمان و نردبان عروجمان به سوى خدا وتقرّب به او شود، چرا که: «الصَّلاةُ قُربانُ کُلّ تَقىٍّ»./ فارس