به گزارش «راهبرد معاصر»؛ امروز سرزمین خورشید در پوست خود نمی گنجد و ایران زمین به خود می بالد، چرا که فرشتگان از شرق و غرب عالم به پابوس امام مهربانی آمده اند و مشهد الرضا را به یمن قدوم مبارک هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت غرق درنور و سرور کرده اند. صدای نقاره های عاشقی دل ها را می لرزاند و اشک دیدگان عاشقان ولایت و امامت را بر گونه ها می لغزاند.
لقبش را امام رئوف گذارند، زیرا بسیار مهربان هستند و چه در زمان حیات مبارکشان و چه اکنون که زائران از گوشه گوشه جهان به پابوسی شان می آیند، از خوان مهربانی خود دریغ نمی کنند
می گویند، باید عاشق باشی تا وقتی چشمت به گنبد طلا می افتد، دلت بلرزد و اشک شوق از این دیدار بر چهره ات بچکد، اما می گویم عاشق هم نباشی، اهل دلدادگی و سر سپردن هم نباشی از هر چهار گوشه حرم مطهر که رد شوی؛ می خواهد خیابان امام رضا (ع) باشد، شیرازی، نواب و طبرسی، چشمت که به گنبد طلا بیفتد و دست بر سینه بگذاری و با ادب و احترام به سوی گنبد عاشقی سلام برسانی، همانجا عاشق شده ای و پایبند امام مهربانی ها.
همو که ضمانت آهو را کرد، همو که دست خالی هیچ زائر و مسافری را بر نمی گرداند، همان امامی که دل های بی تاب و قرار را آرام می کند و از پنجره فولاد تا سقاخانه و گوهرشاد، هوای مهمانانش را دارد تا مبادا زائری برود، اما کوله بار دلتنگی هایش را بر زمین نگذارد.
میهمان باشی یا مجاور، ۱۱ ذی القعده را از یاد نخواهی برد؛ روزی که نوای دلنشین نقاره های عاشقی به برکت ولادت آن امام همام می نوازند، چرا که حضرت علی ابن موسی الرضا (ع) در چنین روزی در شهر مدینه متولد شدند؛ روزی که تولد دادرس و فریادرس اهل زمین به حضرت موسی ابن جعفر (ع) بشارت داده شد و امام صادق (ع) پیش از ولادت امام هشتم را «عالم آل محمد» نامیدند، زیرا به خوبی می دانستند حضرت علی ابن موسی الرضا قرار است فریادرس دردمندان و انیس النفوس دل های عاشقان باشند و طوس قبله گاه عاشقان امامت و ولایت خواهد شد؛ اینجا مشهد مدفن عالم ترین مردمان زمین و مردی از تبار محمد(ص) خواهد بود.
لقبش را امام رئوف گذارند، زیرا بسیار مهربان هستند و چه در زمان حیات مبارکشان و چه اکنون که زائران از گوشه گوشه جهان به پابوسی شان می آیند، از خوان مهربانی خود دریغ نمی کنند.
امام رضا (ع) را غریب الغربا می نامند؛ بسیاری فکر می کنند دلیل این لقب به خاطر هجرت امام رضا(ع) از مدینه به مرو است، اما دلایل مهم تری برای این لقب وجود دارد. عنوان شده است معنای غربت ناشناس بودن نیست، بلکه «تنها» و بی‌یار و یاور بودن است و چه بسا انسان در میان انبوهی از آشنایان نیز غریب می‌شود. از طرفی امام رضا به مرو عزیمت نکردند، بلکه به اجبار به آنجا منتقل شدند. با وجود این، غریب الغربای طوس حال آشناترین آشنایان برای شیعیان، عاشقان و دوستداران آن حضرت است.
امام هشتم(ع) را انیس النفوس (همدم جان ها) می نامند؛ چه اینکه به کسی گفته می شود وقتی با وی صحبت می کنی، با جان و دل گوش می دهد و راحت با افراد انس و الفت پیدا می کند.
شمس الشموس است، چرا که ذات مقدس امام، خورشیدی است که با روشنایی خود برای مردم هادی و راهنما به سوی کمالات و فضائل انسانی است.
امام رضا(ع) علاوه بر برخورداری از کمالات معنوی، عالم آل محمد است و از دانشی بسیار گسترده و عمیق در زمینه‌های مختلف ازجمله فلسفه، عرفان، حقوق، فقه و علوم طبیعی برخوردار بودند.
پذیرش و احترام به همه نظرات و مکاتب فکری و دینی و برخورد توأم با لطف، منطق و استدلال های بسیار محکم و نیز پاسخگویی به سؤالات مختلف با استفاده از برداشت‌های دانشی خود به شیوه‌ای فرزانه و معرفتی به گونه‌ای که جای هیچ‌گونه شبهه‌ای باقی نمی ماند؛ از دیگر ویژگی های امام هشتم بود.
شمس الشموس است، چرا که ذات مقدس امام، خورشیدی است که با روشنایی خود برای مردم هادی و راهنما به سوی کمالات و فضائل انسانی است
صبر و استقامت در برابر مشکلات و ظلم‌ها از ویژگی‌های بارز امام هشتم(ع) در مسیر روشنگری و مبارزاتشان با نااهلان روزگار بود. داشتن روحیه بلند و اخلاق بسیار والا، رفتار‌های مملو از محبت و دوستی، پایبندی به اصول و قوانین دینی و خودداری از هرگونه تعارض با آن‌ها نیز همواره مد نظر امام رضا(ع) بود.
امام رضا (ع) به عنوان یکی از بزرگترین علمای تاریخ اسلام و شخصیت های مهم در تاریخ بشریت، با وجود گذشت زمان همچنان مورد توجه و قدردانی بسیار و امروز حرم مطهر رضوی قبله گاه عاشقان و دوستداران اهل البیت(ع) از سراسر دنیاست.