به گزارش راهبرد معاصر؛ توکسوپلاسموزیس معمولاً ازطریق مصرف آب، سبزیجات و میوه آلوده به انسان منتقل می‌شود و همچنین ازطریق مصرف گوشت خام یا نیم‌پز حاوی کیست نیز انتقال صورت می‌گیرد. انتقال از مادر به جنین، انتقال ازطریق خون آلوده و پیوند عضو آلوده از دیگر راه‌های انتقال انگل به انسان است.
درمان انتخابی توکسوپلاسموزیس، ترکیبی از دو داروی پیریمتامین و سولفادیازین است که متأسفانه مصرف این داروها، عوارض جانبی شدیدی ازجمله نوتروپنی (کاهش میزان نوتروفیل‌های خون به‌طور غیرطبیعی)، لوکوپنی (کاهش تعداد گلبول‌های سفید در گردش خون)، کاهش شدید پلاکت و ترومبوسیتوپنی (اختلال در پلاکت‌های خون) به همراه دارد.
اخیرا استفاده از دارو‌های گیاهی به‌علت عوارض جانبی و سَمیّت کمتر، مورد توجه قرار‌گرفته است. قارچ گانودرما لوسیدیوم دارای خواص آنتی‌باکتریال و ضد انگلی است که با توجه به تأثیر ضدانگلی این قارچ و نبود مطالعه‌ای در مورد تأثیر عصاره این قارچ بر روی توکسوپلاسما گوندی؛ پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی قزوین، مطالعه‌ای با هدف بررسی آثار ضد توکسوپلاسمایی عصاره قارچ گانودرما لوسیدیوم در شرایط آزمایشگاهی یا محیط کشت (In vitro) بر رده سلولی Vero که در کشت سلولی مورد استفاده قرار می‌گیرند و از سلول‌های اپیتلیال کلیه میمون سبز آفریقایی جدا شده است، انجام دادند.
دکتر الهام حاجی علیلو، دکترای انگل شناسی و مجری اصلی این پژوهش گفت: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی قارچ، بیش‌ترین تأثیر را بر روی انگل داشت. وی افزود که قارچ گانودرما لوسیدیوم می‌تواند در زمینه درمان توکسوپلاسموزیس کمک کننده باشد و ازطرفی کمترین عوارض جانبی را دارند.
به گفته دکتر حاجی علیلو، مطالعات بیشتر و کامل‌تر در شرایط invivo (در بدن یک موجود زنده) پیشنهاد می‌شود.
گفتنی است، در این پژوهش، مهرزاد سرایی، دکترای انگل شناسی، به‌عنوان محقق برجسته در زمینه توکسوپلاسموزیس؛ محمد احمدی علیایی، دانشجوی ارشد انگل شناسی؛ پیمان حیدریان، دکترای انگل شناسی؛ فائزه محمدی، دکترای قارچ شناسی؛ احسان عالی، دکترای فارموکولوژی و امیر جوادی، دکترای آمار حیاتی نیز مشارکت داشتند. / بهداشت نیوز