به گزارش راهبرد معاصر؛ چندماهی است دستگاه‌های ذیربط در حوزه دریاچه ارومیه آماری از تراز فعلی و میزان آب باقی مانده از دومین دریاچه شور دنیا را به صورت رسمی اعلام نمی‌کنند، اما بر اساس آخرین تصاویر ماهواره‌ای از دریاچه نشان می‌دهد، که در فاصله یک سال اخیر از سطح ۸۷۸ کیلومتر مربعی آب دریاچه ارومیه، حدود ۸۰ درصد خشک شده و حالا فقط ۱۷۰ کیلومتر مربع و معادل ۴ درصد از سطح آب دریاچه به جا مانده است.
هر چند شرایط بحرانی دریاچه ارومیه از دهه ۷۰ آغاز شده و در این مدت افت و خیز‌های زیادی در خصوص شرایط بحرانی آن شاهد بودیم، اما امسال با باقی ماندن تنها کمتر از ۴ درصد آب آن امید‌ها برای احیای این تالاب ارزشمند کم سو شده است.
توسعه بی رویه اراضی کشاورزی، خالی شدن سفره آب‌های زیرزمینی در نتیجه حفر چاه‌های مجاز و غیرمجاز بی شمار در این حوضه آبریز، کاهش بارش، سدسازی، احداث میانگذر و دخالت‌های انسانی از مهمترین عوامل خشک شدن دریاچه ارومیه است و تا امروز نیز اقدامات متعدد دولت‌ها با هزینه‌های میلیاردی نتوانسته شرایط را بهبود بخشد باید منتظر ماند و دید دولت سیزدهم با کمک طرح‌های سخت افزاری و نرم افزاری می‌تواند دریاچه ارومیه را بهبود بخشد یا نه؟
هر چند دولت سیزدهم اقدامات متعددی برای تداوم روند احیای دریاچه ارومیه، از جمله تشکیل کارگروه نجات ملی دریاچه ارومیه را انجام داده و توانست مهمترین طرح ستاد احیا یعنی طرح انتقال «کانی‌سیب» به دریاچه ارومیه را به مرحله بهره‌برداری برساند، اما وضعیت بحرانی دریاچه ارومیه و بحران آن امروز در مقایسه با ۶۰ سال اخیر نشان می‌دهد تا ساز و کار‌های اصولی، فنی و علمی برای مدیریت مصارف منابع آبی، به خصوص در بخش کشاورزی انجام نگیرد و تا مشارکت مردمی به صورت واقعی همراهی نکند، امیدی به احیای واقعی این اکوسیستم نیست و مسیر اشتباه احیای دریاچه ارومیه همچنان تداوم خواهد داشت. / مهر