به گزارش راهبرد معاصر؛ بستر پر آشوب عراق زمانی که در حال آرام شدن بود، ناگهان با انتشار نامه مقتدی صدر برای استعفای نخست وزیر بار دیگر دچار هیجان شده و این بار احزاب سیاسی را که تاکنون نسبتا منفعل عمل کرده اند، به میان میدان کشانده است. در همین رابطه، راهبرد معاصر طی مصاحبه ای اختصاصی با عبدالله الخربیط، نماینده سنی پارلمان عراق و از شخصیت های رسانه محور الوطنی، از آخرین تحولات در وضعیت سیاسی عراق و مطالبات نمایندگان هم طیف وی پرسیده است.
مصاحبه زیر ساعت 5 صبح گرفته شده و الخربیط پاسخ های نهایی را پس از شرکت در یک جلسه مهم که 6 صبح برگزار شده داده. احتمالا در این جلسه با نمایندگان سنی در رابطه با همراه شدن با فشار برای استعفای نخست وزیر تصمیم گرفته شده است.
آقای خربیط، در رابطه با تحولات اخیر عراق، آیا شما و بلوکی که در آن عضو هستید، از استعفای نخست وزیر حمایت می کنید؟
ما قویا از استعفا حمایت می کنیم. پر واضح است که دولت فعلی بسیار از آن چه که مردم عراق انتظار دارند، فاصله دارد. عملکرد آن بسیار ضعیف بوده در حالی که مردم عراق، تشنه سرعت و شدت عمل هستند. عراقی ها نیاز به تحرک سیاسی بیشتر و دستاوردهای بیشتر دارند. اما این دولت تنها از کارهایی که می خواهد بکند، صحبت می کند ولی در عمل، هیچ نصیب ملت شده است. حالا مشخص شده که دیگر شانس خود را از دست داده اند. ما از قبل به آن ها گفته بودیم که یک سال صبر می کنیم و صبور هم بودیم ولی مردم نبودند. صبر مردم لبریز شده است. خب روشن است که ما نمی توانیم هیچ جا، جز در کنار مردم خود بایستیم.
آیا این خواسته در میان بلوک سنی پس از تاکید مشعان الجبوری بر استعفای نخست وزیر بوجود آمده؟
(خنده). نه. من اصلا نشنیدم او چه گفته و در میان بلوک سنی کسی واقعا اهمیتی نمی دهد که او چه می گوید.
خب شما فکر می کنید که استعفای نخست وزیر به بهتر شدن شرایط کمک می کند؟ آیا امکان این وجود ندارد که اوضاع بدتر شود؟
نظر شخصی من این است: ما درگیر یک بحران اقتصادی واقعی هستیم. عراق سال هاست با بیماری هلندی در اقصاد دست و پنجه نرم می کند. فارغ از این که عبدالمهدی استعفا می دهد یا نه، دولت همین بماند یا دولت دیگری بیاید، هر دولتی روی کار باشد، باید تغییرات بزرگی انجام دهد. اکنون دولت ما یک دولت سوسیالیستی است. عملا سیستم اقتصادی ما خالی از بخش خصوصی است. هیچ فعالیت خصوصی در اقتصاد وجود ندارد. همه چیز در اختیار دولت قرار گرفته. همه چیز در تملک دولت بوده، همه چیز از سوی دولت اداره شده و در نهایت، همه چیز از سوی دولت خراب شده و به فساد کشیده شده است. دولت باید از تملکات خود عقب بکشد و آن را به مردم بسپارد. باید زمین های دولتی به مردم داده شود تا بتوانند پیشه خود را داشته باشند، اگر خواستند روی دارایی خود سرمایه گذاری کنند. ما حتما باید GDP را بالا ببریم. اکنون هیچ صادراتی جز نفت نداریم. این دیگر کشور نیست، یک جوک است.
چند نفر از اعضای پارلمان با شما همراه هستند؟
خب بسیاری تلاش دارند که تظاهرات را اغتشاش مشتی اهریمن بنامند که برای دیگران کار می کنند. اما آن ها خواسته های مشروعی دارند. آن ها می خواهند در کرامت زندگی کنند. آن ها کشور خود را می خواهند. آن ها به جنگ اهمیت نمی دهند. آن ها به یمن، ایران، فلسطین و هیچ کس دیگر اهمیت نمی دهند. ما تنها مهتم به عراق هستیم و مشکل ما هم این است. باید مشکلات خودمان را حل کنیم. نباید از کشور دیگری حمایت کنیم یا به چیز دیگری توجه کنیم. باید تنها روی عراق و اقتصاد آن تمرکز کنیم.
خب چند نفر با شما در پارلمان همصدا هستند؟
دست آخر همه! هیچ کس نمی تواند مقابل مردم بایستد. همه خواهان استعفای عبدالمهدی هستند.
آیا ممکن است تصمیم شما عوض شود و به عبدالمهدی اجازه دهید در قدرت باقی بماند؟
اگر بتواند جوانان حاضر در خیابان را قانع کند، می تواند نه من را.
اما چطور باید این کار را بکند؟ نماینده آن ها کیست که عبدالمهدی آن ها را قانع کند؟ آن ها رهبری ندارند.
مشکل همینجاست. ولی اگر او به سرکوب و کشتار آن ها ادامه دهد، همه چیز فرو می پاشد.
(از این قسمت، عبدالله الخربیط بعد از جلسه با تعدادی از سیاسیون سنی پاسخ می دهد)
بنابراین اگر اوضاع آرام شود، نیازی نمی بینید که عبدالمهدی استعفا دهد؟
من فکر نمی کنم اوضاع آرام شود. مردم به دنبال کسی هستند تا هزینه اشتباهات دولت او را بدهد. اگر او کنار نکشد، ممکن است کل سیستم سیاسی سقوط کند.
انتشار مواضع آقای خربیط از سوی راهبرد معاصر به معنای تائید آن ها نیست و تنها به منظور اطلاع خوانندگان محترم سایت انجام گرفته است.