به گزارش راهبرد معاصر، بنابر اخبار منتشر شده روزهای گذشته مبنی بر عبور سیارک غول پیکر از کنار زمین نگرانی هایی را در خصوص برخورد این سیارک به زمین به وجود آورده است. در ادامه اخبار مربوط به عبور سیارک غول پیکر از کنار زمین و بررسی امکان برخورد با زمین را با هم می خوانیم.
اسفند سال 98 بود که سازمان فضایی ناسا هشدار داد که در اردیبهشت ۹۹ احتمال برخورد شهاب سنگ عظیم ۴ کیلو متری با زمین وجود دارد.
کارشناسان سازمان فضایی ناسا خبر از احتمال برخوردشهاب سنگی به طول ۴ کیلومتر در آوریل ۲۰۲۰ مصادف با اردیبهشت ۹۹ داده است؛ و طبق اظهارات این کارشناسان این اتفاق بسیار نگران کننده می‌باشد تا حدی که امکان نابودی بشر را دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص برخورد شهاب سنگ با زمین در اردیبهشت ۹۹ با ما همراه باشید.
روزنامه‌ی دیلی اکسپرس گزارش داده است که ناسا هشدار داده که در ماه آوریل (اردیبهشت ماه) یک سیارک ۴٫۱ کیلومتری به زمین نزدیک می‌شود که اصابت آن به سیاره‌ی زمین میتواند به معنی نابودی بشر باشد.
گجت نیوز در این باره نوشت:برخورد شهاب سنگ با زمین اتفاقی است که احتمال وقوع آن در ماه آینده مطرح شده و کارشناسان ناسا (NASA) خبر داده اند که در آوریل ۲۰۲۰ یک سیارک ۴ هزار متری به سیاره ما نزدیک خواهد شد. گفته شده که برخورد این جرم آسمانی عظیم می تواند نسل بشر را به کلی نابود کند و عواقب جبران ناپذیری داشته باشد. در ادامه به بررسی این اتفاق نگران کننده خواهیم پرداخت.
سیستم خودکار ردیابی اجرام آسمانی سازمان فضایی ناسا سیارک ۴۱۰۰ متری که در اردیبهشت ماه ۹۸ به ما نزدیک می شود را شناسایی کرده است. کارشناسان سازمان ناسا گفته اند که در تاریخ ۲۹ آوریل ۲۰۲۰، معادل ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹، جرم آسمانی موردنظر که با سرعت ۸٫۷ کیلومتر بر ثانیه به طرف سیاره زمین در حرکت است، به نزدیک ترین فاصله خود با ما می رسد.
متخصصان تخمین می زنند که برخورد شهاب سنگ (Meteorite) با زمین در حالتی که جرم مورد نظر قطری بیشتر از هزار متر داشته باشد، عواقبی فاجعه بار خواهد داشت و چنین اتفاقی میتواند نسل انسانها را نابود کند.
بررسی های موجود نشان می دهند که هر صد سال یک بار احتمال ۱ در ۵۰ هزار وجود دارد که سیارک با این ابعاد به زمین برخورد کند. به طور کلی اجرام آسمانی گوناگون دائما به طرف زمین حرکت می کنند و پدیده اصابت شهاب سنگ با زمین آن قدرها هم نادر نیست.
سنگ هایی که قطری در حد چند متر دارند، قبل از رسیدن به سطح زمین در اتمسفر می سوزند. اگر این اجرام آسمانی به اندازه ۲۰ متر بزرگ باشند، امواج بوجود آمده توسط آن ها می تواند باعث شکسته شدن شیشه پنجره ها در مناطق مسکونی نزدیک شود و اگر قطر یک شهاب سنگ به ۴۰ متر برسد، برخورد آن با زمین میتوان یک منطقه یا شهر را به طور کلی نابود کنند.
بنا بر اعلام گذسته که قرار بود در ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ یک سنگ آسمانی نسل بشر را از بین بردارد! این در حالی بود که رسیدن یک شهاب سنگ در ابعاد چند کیلومتر به سطح زمین، دهانه ای ۱۰ هزار متری را بوجود می آورد و با ایجاد زلزله، سونامی و اثرات جانبی ویرانگر دیگر، تبعات آن حتی تا نابودی تمدن و ایجاد خطر انقراض نسل انسان هم پیش خواهد رفت. جالب است بدانیم که حدودا ۶۶ میلیون سال پیش یک شهاب سنگ ۱۰ هزار متری نسل دایناسورها را نابود کرد و این موجودات را به انقراض کشاند.
ناسا تخمین زده بود که ابعاد این سیارک(Asteroid) که با نام “۱۹۹۸ OR2” شناخته می شود، چیزی بین ۱٫۵ تا ۴٫۱ کیلومتر است. مسیر حرکت این جرم آسمانی برای اولین بار در سال ۱۹۸۷ و در هنگام عبور از نزدیکی خورشید مشخص شد و نقل شده که این شهاب سنگ مدتها پیش بعنوان یک جرم نزدیک زمین( NEO) دسته بندی شده است.
شهاب سنگ ۱۹۹۸ OR۲ صبح روز چهارشنبه از فاصله‌ی ۶/۳ میلیون کیلومتری سیاره زمین عبور خواهد کرد. گرچه این فاصله در مقیاس جهان قابل رؤیت که بیشتر از ۹۰ میلیارد سال نوری وسعت دارد، اندک محسوب می‌شود، اما دانشمندان تأکید دارند احتمال آنکه این جرم آسمانی در مسیر عبور خود به زمین برخورد کند، صفر است.
در حقیقت، شهاب سنگ حدوداً ۲/۴ کیلومتری ۱۹۹۸ OR۲ در نزدیک‌ترین حالت هم حدود ۱۶ برابر فاصله‌ی کره زمین تا ماه با ما فاصله خواهد داشت (ماه با فاصله‌ای به طور میانگین ۳۸۵ هزار کیلومتری به دور زمین می‌چرخد).
پس شما با خیال آسوده می‌توانید به زندگی خود برسید، چون می‌دانیم قرار نیست هیچ شهاب سنگ عظیمی در آینده‌ی نه چندان دور به ما صدمه وارد کند.
پل چوداس، مدیر بخش مطالعات اجرام نزدیک به زمین آژانس فضایی ناسا روز گذشته اظهار کرد: «هیچ شهاب سنگی که احتمال برخورد آن به زمین قابل توجه بوده و اندازه‌ی چشمگیری داشته باشد وجود ندارد. در فهرست ما چنین شهاب سنگی نیست.»
فهرستی که چوداس از آن صحبت کرده بسیار گسترده است. دانشمندان معتقدند آن‌ها بیشتر از ۹۰ درصد شهاب سنگ‌های نزدیک به زمین را یافته و ردیابی کرده اند. البته شهاب سنگ‌های این فهرست دست کم یک کیلومتر وسعت دارند و آنقدری بزرگ هستند که تهدیدی جهانی برای بشر محسوب شوند.
اما این آسودگی خیال نباید باعث خودپسندی ما شود؛ این چیزی است که هم چوداس و هم لیندلی جانسون، فرمانده بخش دفاع از زمین و مدیر دفتر هماهنگی دفاع از زمین آژانس فضایی ناسا به آن معتقدند. هر چه باشد تعداد شهاب سنگ‌های نزدیک به زمینی که در فضا وجود دارد بسیار زیاد است، بنابراین ممکن است شهاب سنگ‌های بزرگ و خطرناکی در آنجا کمین کرده باشند که هنوز شناسایی نشده اند.
شهاب سنگ‌ها معمولاً تحت تأثیر کشش گرانشی دیگر اجرام آسمانی تغییر مسیر می‌دهند، مسأله‌ای که کار مدل سازی نحوه‌ی حرکت آن‌ها در مدت بسیار طولانی را بسیار دشوار می‌کند. این تغییر مسیر‌ها در نهایت باعث می‌شود یک سنگ آسمانی غول پیکر در مسیر سیاره زمین قرار گیرد؛ انقراض دایناسورها میتواند گواهی بر این مسأله باشد.
لیندلی جانسون روز گذشته اظهار کرد: «برخورد شهاب سنگی آنقدر بزرگ با زمین که به سطح آن صدمه وارد کند اتفاقی به شدت نادر، اما اجتناب ناپذیر است.»
به گفته‌ی جانسون و چادوس، همین اجتناب ناپذیری است که تلاش برای کشف و ردیابی شهاب سنگ‌ها را به امری به غایت مهم تبدیل می‌کند، چون ما به اندازه‌ی دایناسورها دست بسته نیستیم. اگر در آینده شهاب سنگی را در حال نزدیک شدن به زمین شناسایی کنیم و این شهاب سنگ آنقدری از زمین دور باشد که فرصت کافی داشته باشیم، می‌توانیم اقداماتی در مقابله با آن انجام دهیم.
مثلاً احتمالاً به حداقل ۵ تا ۱۰ سال وقت از زمان شناسایی شهاب سنگ نیاز است تا بشر بتواند دست به یک عملیات انحراف شهاب سنگ با استفاده از تکنیک ضربه گیر جنبشی بزند. در این روش با استفاده از یک فضاپیما تلاش می‌کنند سنگ آسمانی مخاطره آمیز را از مسیر خود منحرف کنند.
اگر فرصت بیشتری هم داشته باشیم، شاید بتوانیم از روش غیر تهاجمی «تراکتور گرانشی» استفاده کنیم. در این روش با استفاده از یک کاوشگر که در کنار شهاب سنگ به پرواز درمی آید جرم آسمانی را به تدریج از مسیر زمین دور می‌کنند. اگر هم زمان بسیار کمی برایمان باقی مانده باشد، شاید مجبور شویم واقعاً از گزینه‌ی شلیک کلاهک هسته‌ای استفاده کنیم.
با وجود عبور سیارک‌های دیگری از فاصله نزدیکتر با زمین گذر سیارک ۱۹۹۸ OR ۲ اهمیت دارد چرا کهاز سایر سیارک‌های رده خود بزرگتر است و به اندازه‌ای پر نور خواهد شد که با تلسکوپ‌های کوچک قابل مشاهده خواهد بود. سیارک ۱۹۹۸ OR ۲ با سرعت بیش از ۳۰ هزار کیلومتر بر ساعت و بدون خطر از فاصله ۶.۳ میلیون کیلومتری زمین یا به طور حدودی از فاصله ۱۶ برابر فاصله ماه به زمین صبح روز دهم اردیبهشت عبور خواهد کرد.
این سیارک توسط جستجوگر سیارکی نزدیک به زمین در جولای ۱۹۹۸ کشف شده است. این جرم از دسته نسبتا نادر سیارک‌های سنگی است که از فاصله حضیض مداری زمین می‌گذرد و در فاصله ۵۷۰ میلیون کیلومتری در نقطه اوج مدار گردش خود، به دور خورشید می‌گردد. با فرض اینکه بازتاب پذیری این سیارک مانند سایر سیارک‌های سنگی است، ستاره شناسان قطر سیارک ۱۹۹۸ OR ۲ را حدود ۲.۱ کیلومتر تخمین زده‌اند.
این سیارک یکی از بزرگترین سیارک‌های بالقوه خطرناک شناخته شده است و بین روزهای دهم تا چهاردهم اردیبهشت در گذر نزدیکی به اوج درخشندگی خود به اندازه ۱۰.۸ می‌رسد تا آنجا که حتی با یک تلسکوپ ۴.۵ اینچی زیر آسمان حومه شهر‌ها میتوان این سیارک را در ساعات اولیه شب بین صورت فلکی مارآبی و سکستانت رصد کرد. برخی منابع اعلام کرده‌اند عبور این جرم آسمانی عظیم الجثه از نزدیکی زمین از ساعت ۲۲:۳۰ امروز یعنی نهم اردیبهشت قابل مشاهده است.
در چند روز آینده حرکت ظاهری این سیارک به میزان یک چهارم درجه در هر ساعت یا ۱۵ ثانیه قوسی در هر دقیقه می‌رسد که میتوان حرکت آن را طی دو دقیقه در بزرگنمایی صد برابری تشخیص داد؛ برای این منظور یک نقطه مشخص در طول مسیر گذر آن در زمان مشخص شده را تعیین کرده و منتظر باشید تا سیارک در مسیر گذر خود به آن نقطه برسد.
ستاره‌های درخشان و یا الگو‌های ستاره‌ای در مسیر گذر سیارک، محل‌های مناسبی برای تشخیص این جرم هستند. این سیارک دقیقا شبیه یک ستاره است و به آرامی به سمت جنوب شرقی حرکت می‌کند.
گذر بعدی سیارک ۱۹۹۸ در تاریخ ۲۷ فروردین ۱۴۵۸ اتفاق خواهد افتاد هنگامی که سه بار نزدیکتر از این گذر از فاصله ۴.۶ برابری فاصله زمین تا ماه از کنار زمین می‌گذرد.
سیارک با زمین برخورد نمی‌کند. این سیارک در ساعت ۱۴:۲۶ دقیقه به وقت ایران کمترین فاصله را با زمین دارد.