صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

بین‌الملل

جامعه

فرهنگ‌وهنر

چندرسانه‌ای

منهای نفت

اندیشکده‌های خارجی

انتخابات

فضای مجازی

صفحات داخلی

تاریخ انتشار: ۱۲:۴۲ - ۲۳ تير ۱۳۹۹ - 2020 July 13
کد خبر: ۵۰۳۹۹
غلامرضا خواجی، تحلیلگر مسائل حقوق بین الملل در گفتگو با راهبرد معاصر پاسخ می دهد:

چرا همکاری ایران و چین راهبردی و مثبت خواهد بود؟

غلامرضا خواجی: کلیات قرارداد با چین با توجه به شرایط فعلی مثبت است. طرف اروپایی و آمریکایی همیشه در چهل سال بعد از انقلاب ما را تحت فشار قرار داده است. قدرت های غربی همواره خود را آقا می پندارند و در صدد امتیاز گرفتن هستند در چنین شرایطی نگاه به شرق مثبت است. اگر بتوانیم با چین و هند کار کنیم به نفع کشور خواهد بود.

 

به گزارش راهبرد معاصر؛ تحلیلگر مسائل حقوق بین الملل درباره قرار داد 25 سال ایران و چین گفت: کلیات قرارداد با چین با توجه به شرایط فعلی مثبت است. طرف اروپایی و آمریکایی همیشه در چهل سال بعد از انقلاب ما را تحت فشار قرار داده است. قدرت های غربی همواره خود را آقا می پندارند و در صدد امتیاز گرفتن هستند در چنین شرایطی نگاه به شرق مثبت است.

 

غلامرضا خواجی تحلیلگر مسائل حقوق بین الملل در گفت و گو با راهبرد معاصر درباره قرار داد 25 ساله ایران و چین گفت: قبل از ورود به بحث ماهیت این قرارداد می خواهم مطلبی را عرض کنم. اولا دولت نمی تواند خود مصوبه ای در این حجم را در بعد بین المللی تصویب و سپس اجرا کند. این واقعیت علمی ماجرا است. دولت خود نیز چنین ادعایی ندارد. دولت می تواند این مساله را در قالب یک طرح و توافق نامه ارائه کند این موضوع یک قرارداد نیست. قرارداد به معنی شکل رسمی ماجرا است که مجلس شورای اسلامی آن را تصویب می کند و سپس به تایید شورای نگهبان می رسد و به قانون تبدیل می شود که روند قرارداد با طرف خارجی این است.

 

وی در ادامه تصریح کرد: در این مرحله کار توافقی است که باید به مجلس شورای اسلامی وارد شود و آنجا بررسی و تصویب شود. در صورت تصویب و تبدیل شدن به قرارداد که در سیستم ما به نام قانون معروف است می توان مساله را تحلیل کرد و از آثار مثبت و منفی آن برای کشور حرف زد. بنابراین امروز اصلی به عنوان قرارداد وجود ندارد که ما آن را بپذیریم و در مورد آن صحبت کنیم.

 

خواجی تصریح کرد: شاید دولت اندازه پروژه ها را برای مدت زمان 25 سال توجیه کند تا در این مدت پروژه ها برای طرف سرمایه گذار بازدهی داشته باشد. این عدد به ماهیت قرارداد بستگی دارد. باید به نوع پروژه توجه کنیم باید ابتدا این توافق منتشر شود. نمی توان قبل از انتشار توافق اصلی شروع به تحلیل کنیم. هنوز مشخص نیست آیا طرف ایرانی تمام این مفاد را پذیرفته است یا خیر؟ وقتی به این نقطه رسیدیم که طرف ایرانی 100% توافق را پذیرفته است می توانیم بگوییم 25 سال زیاد است یا خیر؟ هنوز به جایی نرسیده ایم که هر دو طرف تمامیت توافق را پذیرفته باشند. ممکن است کار در مراحل بعدی تغییراتی بزرگ داشته باشد. مدت زمان 25 سال به نوع تعهدات و پروژه ها بستگی دارد باید دید این موارد در چه سطحی است و چه تعهداتی از طرف ایرانی اخذ خواهد شد و ما از طرف چینی چه می خواهیم؟

 

این استاد دانشگاه در پاسخ به این سوال،با توجه به شرایط فعلی این قرارداد به نفع خود می دانیم یا به ضرر ایران؟ اظهار کرد: کلیات قرارداد با چین با توجه به شرایط فعلی مثبت است. طرف اروپایی و آمریکایی همیشه در چهل سال بعد از انقلاب ما را تحت فشار قرار داده است. قدرت های غربی همواره خود را آقا می پندارند و در صدد امتیاز گرفتن هستند در چنین شرایطی نگاه به شرق مثبت است. اگر بتوانیم با چین و هند کار کنیم به نفع کشور خواهد بود.

 

وی در ادامه این پرسش پاسخ داد: نگاه به شرق بارها در سیاستگذاری کشور مطرح شده ولی جدی گرفته نشده است. کار با شرق در کل باعث پیشرفت کشور خواهد بود ولی نباید امتیازاتی اضافی به کشور مقابل داد و نباید در قراردادها اسیر طرف مقابل شد. لذا کلیات توافق با چین مورد تایید است و مساله ای منفی نیست ولی تعهدات گرفته شده و تعهداتی که بر آن پایبند خواهیم شد و امتیازات و محتوا محل بحث و گفتگو خواهد بود.

 

 

نظر شما
نام:
ایمیل:
نظر: