به گزارش راهبرد معاصر ، علی فتح الله‌زاده مدیر پر سر و صدای آبی‌ها که همیشه به خاطر بمب‌هایی که برای استقلال می‌ترکاند محبوب هواداران این تیم بود، این روز‌ها بیرون از فوتبال قرار دارد و به یکی از منتقدان اصلی عملکرد وزارت ورزش و دولت در حوزه تیمداری و البته مدیران استقلال تبدیل شده. او که هنوز چندان هم بی‌میل به بازگشت به صندلی مدیرعاملی و حتی خریدن باشگاه مورد علاقه‌اش نیست، در گفتگویی به دفاع از عملکرد خود در استقلال پرداخت.
شما سال ۹۳ کل وقتتان در دادگاه‌ها گذشت. محکوم شدید به ریخت و پاش مالی در استقلال ۲۳ میلیارد هزینه کرده بودید. شما و آقای رویانیان به دلیل ریخت و پاش مالی به دادگاه فراخوانده شدید. چه شد که پای شما هم به دادگاه باز شد؟ سرانجام آن دادگاه چه شد؟
آن دادگاه ریخت و پاش نبود. وزارت ورزش به ما گفت: خیلی خرج کرده اید. آن‌ها معتقد بودند هزینه واقعی باشگاه‌ها اینقدر نیست. مثلا به ما گفتند به آقای قلعه نویی چه قدر حقوق دادید، گفتیم ۱.۲ میلیارد تومان. آن‌ها اعتقاد داشتند ارزش کاری آقای قلعه نویی و امثال ایشان پانصد میلیون تومان است. من گفتم شما پانصد میلیون بدهید ما هم دویست میلیون اضافه می‌کنیم فکر می‌کنید آقای قلعه نویی می‌آید سراغ نیمکت استقلال؟ به ما پاسخ دادند کار ما نیست و باید خودتان تکلیف ما را مشخص کنید. در دادگاه‌ها مشخص شد دنبال بهانه بودند تا ما را کنار بگذارند. بعضی دوستان هم لطف می‌کردند و خط می‌دادند به عادل فردوسی پور که ۳۰ تا سند نمایش می‌داد که در نوع خودش یک جرم بود. بعد از چهار سال دواندن ما، هیچ کدام از آن موارد هم ثابت نشد. می‌گفتند پول‌ها را به خزانه داده ایم، خارج از سقف پول پرداخت کرده ایم و فوتبال را گران کرده ایم. اتفاقا می‌خواستم به عادل خان زنگ بزنم و بگویم یادت هست ما را آوردی تلویزیون؟ امروز بعد از چهار سال، دادگاه دو بار برای ما منع تعقیب داد و ما را تبرئه کرد. یک بار هم متهم نشدیم. چرا؟ چون که دوستان به ما لطف داشتند. وقتی که قانون و رسانه هست، چرا کار‌های برخی را پیگیری نمی‌کنیم، اما افرادی که خالصانه زحمت می‌کشند را برای آن‌ها پرونده سازی می‌کنیم. آقای گودرزی می‌گفت: هر باشگاهی بیش از پانزده میلیارد هزینه کند باید پیگیری شود. مصاحبه آقای خادم هست به عنوان معاون ورزشی گفته بودند اگر هزینه‌ها بیشتر شود باید برخورد شود. پس چه شد؟ بعد از ما بیشتر هم خرج شد و قیمت‌ها اصلا قابل مقایسه با چیزی که ما خرج کردیم نبود. شاید بتوان الان گفت: بیش از ۳ برابر خرج می‌شود. حالا هیچکس هیچ چیز عنوان نمی‌کند. با ما مشکل داشتند و می‌خواستند ما را بیرون کنند. این کار می‌توانست قانونی و اخلاقی انجام شود. ما که اصراری برای ماندن نداشتیم. این که برای آدم پرونده سازی کنند اصلا درست نبود. اداره بازرسی کل کشور به ما گفت: به سه تا بازیکنان استقلال بالای سقف قرارداد پول داده ایم. به باشگاه نامه زدند که پرونده این چند را برای ما ارسال کنید. باشگاه گفت: فقط این سه نفر نبودند و پنج یا شش نفر دیگه هم هستند. آن‌ها را هم خودشان اضافه کردند و فرستادند سازمان بازرسی کل کشور. این نهایت بی اخلاقی است. مدیرعامل وقت زنگ می‌زد به من و می‌گفت: این پرونده بازیکنان چه مشکلی دارد. من به او توضیح می‌دادم. خیلی هم ساده است. اولا که شما نمی‌توانید برای بازیکن سقف مالی تعیین کنید. طبق قوانین کنفدراسیون فوتبال آسیا محدودیتی برای دریافتی فوتبالیست‌ها وجود ندارد. این خطا است، حالا ما بگوییم هم درست بود. دوما در همان سال فدراسیون فوتبال اعلام کرد تیم‌ها می‌توانند پاداش‌هایی که در لیگ قهرمانان آسیا دریافت کرده اند را برای باشگاه‌ها هزینه کنند و این یعنی می‌توانستیم آن پول را روی قرارداد بازیکنان هم قرار دهیم. اجازه داشتیم به بازیکنانی که عضو تیم ملی ایران هستند هفتاد تا صد میلیون تومان بیشتر پرداخت کنیم. به آن‌ها هم ثابت شد کار ما درست بوده و من فقط از بی اخلاقی‌ها ناراضی هستم.
فارغ از بی‌اخلاقی‌ها، قبول ندارید آن فصل برای استقلال هزینه زیادی کردید؟ واقعا ۲.۳ میلیارد حقوق برای آندو تیموریان رقم درشتی بود. یک عده‌ای هم معقدند هزینه کردن در فوتبال ایران را علی فتح الله زاده از سال ۷۸ وارد فوتبال ایران کرد.
آن‌هایی که تیم را گران کردند، دوستانی مثل شما را پیدا می‌کنند و می‌گویند شما این مقصر گرانی‌ها را علی فتح الله زاده اعلام کنید. اگر پژوهش کنید همان سال تیم رقیب ما بازیکن گرانتری هم از ما داشت. آن سال خلتعبری را با ۳.۵ میلیارد حقوق و پانصد هزار دلار رقم جدایی‌اش منتقل کردند. تا چند سال پیش می‌گفتند هاشمی نسب از استقلال سالی صد میلیون گرفته است. ما برای سه سال به او ۹۸ میلیون تومان پرداخت کردیم. بالاخره پرونده اش لو رفت و همه دیدند همانطور هم بود. هوادار پرسپولیس از این که ما بهترین بازیکن آنان را جذب کرده بودیم تحت فشار بود و می‌گفت: هاشمی نسب به خاطر پول به استقلال رفته است. این حرف‌ها این روز‌ها دیگر آن برش را ندارد. آندو همان روزی که من او را به استقلال آوردم، او قراردادی ۶ میلیاردی داشت. من به آندو نیاز داشتم.
آندو اگر پیشنهاد داشت که می‌رفت.
اتفاقا پیشنهاد هم داشت. به من از خارج زنگ زدند گفتند آندو آنجاست و از دست ما رفت! تنها کاری که کردم بلافاصله نامه زدم و به باشگاهی که خواهان جذب او بود گفتم با ما قرار دارد و این کار شما خلاف قانون است. من آن قرارداد را به هم زدم. ما در فوتبال با این نگرش به جلو حرکت کنیم، به خطا است. ممکن است شما روزی یک بازیکن را بخرید ۳ میلیارد، اما عرف جامعه ۲ میلیارد باشد. اما ما از دید بازرگانی هم به قضیه نگاه کردیم. می‌خواستیم بازیکنانمان را بعدا گرانتر هم بفروشیم و درآمدزایی کنیم. این کار را هم کردیم. آقای یزدانی را خریدیم ۳۵۰ میلیون تومان و یک میلیارد فروختیم. علی موسوی را یک میلیون و دویست هزارتومان خریدیم، اما ششصد میلیون گرفتیم تا اجازه خروجش را بدهیم. باید یک بیزینس هم در کار باشد. هر مدیرعاملی حتی در تیم رقیب من در آن ده سالی که من بودم، ادعا کند من یک سال بیشتر از آن‌ها خرج کرده ام مرا دعوت کند با هم مناظره کنیم. من همیشه از رقیبم پایینتر خرج کرده ام. ما قرارداد مکمل داشته ایم که آن‌ها هم در هزینه‌های ما آمده است. من از جیبم که برای باشگاه خرج نکرده ام.
اسپانسر‌های مثل بازار موبایل و بازار مبل چه شدند؟
مبالغ آن‌ها به آقای واعظ می‌رسید. برای هر بازی دویست الی سیصد میلیون تومان پاداش می‌دادند. برای من یک بار هم این کار را نکردند. کاش آقای انصاری بگوید چه کمکی به ما کرده است. فقط به ما محبت کرد و با ما قرارداد می‌بستند. آقای شفیع زاده هم چند باری به بازیکنان ما پاداش داده بودند. می‌گویند به ما حواله ماشین داده اند، اگر داده بودند که تا الان مشخص شده بود.
واحد ۴۰ متری را سه برابر ارزشش به عنوان بخشی از قرارداد به بازیکنتان دادید؟
ما در این کار مدیریت ورزشی رقابت داریم. باشگاه ما دولتی بود. آن ساختمان در خیابان لارستان هم متعلق به باشگاه بود و من آن را با درآمد‌های نقل و انتقالات آن را خریده بودم. کارشناسان ستاد اجرایی فرمان امام آمدند و آقای ایروانی هم به ما کمک کردند تا قیمت ملک را مشخص کنیم و پنج درصد بالاتر به پژمان منتظری واگذار کردیم. به پژمان هم گفتم پنج درصد گرانتر می‌دهیم تا فردا حرفی برای ما پیش نیاید و البته که تو هم زودتر به پولت می‌رسی.
برای جواد نکونام هم شش میلیارد تومان هزینه کردید؟
من دوست ندارم خبرنگار‌ها اخبار بی اساس را تکرار کنند. کل قرارداد ما با هزینه رضایت نامه برای جواد نکونام دو میلیارد بود. قرار بود کمتر از دو میلیارد باشد، اما مشکل را حل کردیم. قراردادش در باشگاه هست و اگر این چنین است باشگاه هم آن را بررسی کند.
الان هزینه‌های استقلال با کدام دلار است؟ ارز نیمایی می‌گیرند یا ارز آزاد؟
ارز نیمایی هم فکر نمی‌کنم دریافت کنند. دولت برای نشریات که کار فرهنگی هم می‌کنند، پولی برای عرضه ندارد. برای شماره جدید نشریه کاغذ را با دلار دوازده هزار تومانی خریدیم. در این مواقع هیئت رییسه فدراسیون فوتبال هم باید دخالت کند. باید تعداد بازیکنان خارجی را محدود کنند تا این پول‌ها خارج نشوند. همین باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس بازیکن‌های خارجی زیادی آورده اند که هزینه‌های آن‌ها پنجاه میلیارد شده است. چه کسی به آن‌ها داده است؟ لذا با این خرج‌ها فکر می‌کنم علی رغم درآمد‌های هنگفت در آینده به مشکلات مالی برخورد خواهیم کرد.
هزینه‌های تیمی مثل استقلال با این وضعیت اقتصادی چه قدر است؟
در شرایط فعلی با چهل میلیارد می‌توانیم یک تیم درجه یک بسازیم. حداقل قهرمان یک جام هم خواهد شد. من اگر مدیر باشم در این وضعیت دیگر بازیکن خارجی نمی‌خرم. حداقل هفتصد هزار دلار هم بگیرد حدودا ده میلیارد تومان می‌شود. با پنج میلیارد می‌توانیم یک بازیکن ایرانی فوق العاده را جذب کنیم. با صرفه جویی هم می‌شود کار کرد.
پس بازیکن سازی چه می‌شود؟ خود شما از متهم‌هایی بودید که از سال ۸۲ هرگز بازیکن مهمی برای استقلال پرورش ندادید. تا یک دوره‌ای برای استقلال بازیکن‌های خوبی تربیت کردید، اما از یک جایی به بعد آکادمی را رها کردید.
ما از سال ۸۰ تا امروز بیش از پانزده بازیکن پرورش داده ایم که در استقلال بازی می‌کردند. شما مدیرعاملی را به من نشان بدهید که در دوران حضورش در یک تیم ایرانی حدود ۸۰ بازیکن لیگ برتری پرورش داده است. حدود پنجاه نفر از آنان در لیگ یک هم بازی کردند.
همه این‌ها قبل از سال ۸۲ بودند.
اما من از سال ۸۲ هم بیش از پانزده بازیکن لیگ برتری پرورش داده ایم. اصلا با چه منطقی بازیکن پرورش دهیم؟ ما زحمت می‌کشیم و یک بازیکن برای استقلال پرورش می‌دهیم، اما نیروی نظامی بازیکنانم را راهی سربازی می‌کند. آن‌ها می‌روند تیم نظامی، رباط پاهایشان را پاره می‌کند و مصدوم به من باز می‌گرداند. هیچ مدیرعاملی این گونه سرمایه گذاری نمی‌کند. به تیم‌های نظامی پیشنهاد دادیم شما چند تا از آن بازیکنانی که سرباز حساب می‌کنید را در تیم ما هم مامور کنید. فکر کنید در تیم شما بازی می‌کنند. به فدراسیون فوتبال گفتیم دو سال خدمت سربازی بازیکنان را به رقم قراردادشان اضافه کنید. این‌ها حرفهای فوتبال حرفهای دنیا است، اما متاسفانه هیچکس به حرفهای ما گوش نمی‌دهد. هر کس ساز خودش را می‌زند. دیگر من هم بودجه ام را به این دلیل صرف این کار نمی‌کنم، اما اگر قانون اصلاح شود انجام می‌دهم.
شما از چه زمانی دیگر نتوانستید بازیکنانی مثل علی موسوی را ترانسفر کنید؟ درست از زمانی که بیخیال استعدادیابی شدید.
بله به همین دلیل که من بازیکن را می‌ساختم، اما جا‌های دیگر او را برمی داشتند و می‌بردند. بخاطر همین من هم ترجیح دادم آن پول را بروم و بازیکن خوب بخرم. چرا من بازیکن بسازم و دیگران استفاده اش را ببرند؟ سیستم ما باید درست شوند. الان اگر سیستم درست شده من برگردم حتما باز به سمت پرورش بازیکن می‌روم، چون قلک استقلال و پرسپولیس تیم‌های پایه شان است.
در دو دهه گذشته فقط آندرانیک تیموریان و مجتبی جباری بوده‌اند که محصول آکادمی استقلال بوده و برای این تیم بازی کرده‌اند.
من الان در خاطرم نیست، اما مطمئنم که باز هم بازیکنانی ساختیم. من اسامی حداقل ۱۰ بازیکن را بعدا به شما می‌دهم که به این دو نفر اضافه کنید. الان دیگر اسم‌ها مطرح نیستند. بازیکنان زیادی بودند که پرورش یافتند و به تیم‌های دیگر رفتند که اگر در استقلال می‌ماندند حتما می‌توانستند مثل دیگران مطرح شوند. من به اندازه خودم بازیکن ساخته ام. اگر بقیه هم اندازه من بازیکن ساخته بودند ما الان کلی بازیکن داشتیم. منتها برخی بازیکنان که ما ساختیم به جا‌های دیگر رفتند و چندان مطرح نشدند، اما آن‌هایی که از جا‌های دیگر به استقلال آمدند مطرح شدند.
نکته اینجاست که این بازیکنانی که ساخته اید، برای هرکدام یک بار پول داده اید تا به استقلال برگردند. مثلا برای جباری ۶۰۰ میلیون پول رضایت نامه به ابومسلم دادید.