هواپیمای ماهان که بامداد امروز از سوی دو جنگنده آمریکایی مورد تعرض قرار گرفت، چاره ای جز کاهش ناگهانی ارتفاع نداشت.
به گزارش راهبرد معاصر؛ در پرواز امشب ایرباس A 310 ماهان، به علت تصمیم خلبان به افت ناگهانی ارتفاع، تعدادی از مسافران مصدوم شدند.
اما چرا خلبان این پرواز به جای افزایش سرعت طولی یا چرخش به طرفین، این روش را انتخاب کرد؟
بر اساس آموزش‌هایی که به خلبانان هواپیماهای سیویل (غیر نظامی) داده می‌شود، هر هواپیمایی که در معرض خطر تصادف با هواپیمای دیگر یا هشدار از سوی هواپیماهای غیر تجاری قرار می‌گیرد، بلافاصله به سمت پایین و با سرعت بالا شیرجه می‌زند.
به گفته کارشناسان هوانوردی، با توجه به اینکه شتاب موتور جت مسافری ضعیف است، امکان فرار به جلو ندارد؛ اما از آنجایی که شتاب جاذبه زمین در حد 1 G است، به منظور افزایش سرعت، تغییر ارتفاع قوی‌ترین راه برای فاصله گرفتن از خطر است.
گفته می‌شود این مانور روشی برای فرار از خطر است و خلبانان در دوره آموزشی آن را فرا می‌گیرند.
خلبانان هواپیماهای بال کوتاه به علت کوچک بودن ممان اینرسی دورانی حین محور طولی هواپیما، به جای pitch down, توسط bank angle نود درجه، می‌توانند بسیار سریع‌تر کاهش ارتفاع دهند. همچنین در این وضعیت، هیچ مؤلفه لیفتی در جهت خلاف جاذبه که مانع افت ارتفاع شود وجود ندارد
منبع: مهر