به گزارش راهبرد معاصر؛ تحریم های بانکی مدتی است ارتباط نظام بانکی جمهوری اسلامی ایران را با نظام بانکی بین المللی بخصوص شبکه های بانکی بزرگ و برجسته به شدت کاهش داده است. بانک های دنیا نگران تحریم ها و جرایم آمریکا از همکاری با نظام بانکی جمهوری اسلامی ایران سر باز می زنند، به این خاطر حجم بزرگی از منابع ارزی ایران امکان آزاد سازی ندارند و کشور با کمبود ذخایر ارزی مواجه شده است، کمبودی که با تقاضای بالا و کاهش ارزش پول ملی قیمت ارز و سایر کالاها و خدمات را در ایران افزایش داده است. هر چند نظام بانکی ایران تحریم است اما، دولت آقای روحانی از فرصت های ایجاد شده برای تبادلات مالی و بانکی استفاده شایان توجهی به عمل نمی آورد.
لجاجت این دولت در این موضوع جای تعجب دارد که چرا دولت از ذخیره متحدان خود برای بهره برداری های بانکی به درستی استفاده ای به عمل نمی آورد. به طور نمونه بانک های کوچک روسیه در حال حاضر متعهد به تعامل با بانک های جمهوری اسلامی ایران شده اند، تا بخشی از مشکل نقل و انتقال ارزی کشور را حل کنند، جای تعجب دارد که چرا و به چه دلیلی بانک مرکزی از چنین ظرفیت خوبی در بحران تحریم بانکی استفاده نمی‌کند؟
روس ها عنوان کرده اند بانک های کوچک ما که درگیری خاصی با تحریم‌های آمریکا ندارند مایل به همکاری با ایران هستند، اما متاسفانه از سوی ایران استقبال خاصی از این موضوع به عمل نیامده است. به عبارت دیگر دولت انگار نه انگار که چنین ظرفیتی به او داده شده، ضمن اینکه چین هم چنین پیشنهادی به ما داده است، اما بانک مرکزی حتی به سمت استفاده از ظرفیت متحدین ما به نفع دور زدن تحریم بانکی کمترین علاقه ای نشان نداده است.
لجاجت و بی عملی دولت منجر به آن شده که بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار ذخایر ارزی ما در خارج از کشور بلا استفاده و غیر قابل انتقال باقی بماند.
اگر دولت از ظرفیت های ایجاد شده برای انتقال ارز به کشور استفاده می کرد، قطعا بار تورمی و افزایش نرخ ارز به شدت کاهش می یافت و بار تامین ارز آن هم در حد محدود به دوش صادرات از طريق بازارچه‌های مرزی نمی افتاد.
دولت آقای روحانی باید به این پرسش مهم پاسخ دهد چرا از ظرفیت های ایجاد شده برای تبادلات بانکی و مالی بین المللی به نفع آرام کردن وضعیت کنونی اقتصادی کشور و التهابی که دامن بازار ارز کشور و به تبع آن اقتصاد و تورم را گرفته استفاده نمی کند؟