سکوت در برابر موج گرانی ارز و کالاهای اساسی بیانگر نداشتن ایده و تئوری روشن دولت در برابر فشارهای خارجی بود، نکته ای که البته به زعم بسیاری از کارشناسان، حتی تحلیلگران حامی دولت امری قابل پیش بینی جلوه می کرد، چراکه خروج از برجام یکی از شعارهای تبلیغاتی دونالد ترامپ بود. پس از پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا انتظار می رفت تئورسین های اقتصادی دولت آینده نگری را در دستور کار قرار می دادند. به شکل بدیهی دولت می بایست در برابر تکانه های روانی و عملی بازگشت تحریم ها در اندیشه تولید پادزهری باشد تا اقتصاد کشور را واکسینه کند که عملا موضع منفعلانه تنها برآیندی بود که از رفتار پاستورنشینان یافت شد.
نسخه اول:جداکردن سفره اصلاح طلبان از دولت
در این بین اصلاح طلبان که بازیگر نقش اول
در روی کارآمدن حسن روحانی بودند در لابلای مشکلات عدیده اقتصادی که مردم با آن
دست و پنجه نرم می کنند تمام عزم خود را برای شانه خالی کردن از مسئولیت جزم کردند
و دو راهکار در دستور کار آن ها قرار گرفته است.
نخست شکل علنی نسخه و بی تقصیر بودن اصلاح طلبان در شکل گیری شرایط فعلی. مصداق مشخص آن اظهارات اخیر محمدصادق جوادی حصار عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی و یکی از امضا کنندگان نامه لزوم مذاکره با آمریکاست. او تلاش کرد به مانند برخی دیگر از چهره های اصلاح طلب حساب دولت روحانی را از سفره جریان سیاسی متبوع حود جدا کند. او تاکید می کند: «به هیچ وجه معتقد نیستم تمام مسئولیت عملکرد دولت روحانی بر عهده اصلاح‌طلبان است، خیر همچین چیزی نیست. باز هم تکرار می‌کنم اصلاح‌طلبان تمام قد در برابر تکرار دولت احمدی‌نژاد توسط آقای سیدابراهیم رئیسی ایستاد و از روحانی حمایت کرد. ما اصلا به برنامه‌ها و وزرای آقای روحانی چکار داریم؟»
نسخه دوم: سیاسی جلوه دادن مشکلات اقتصادی مردم
از سوی دیگر، تلاش برای سیاسی جلوه دادن مشکلات
معیشتی مردم که ریشه اقتصادی دارد، یکی دیگر از ترفندهای اصلاح طلبان و البته بخشی
از تیم دولت برای فرافکنی است. موضوعی که عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی دولت
روحانی بارها و بارها در سرمقاله های خود در روزنامه دنیای اقتصاد بر ان تاکید
کرده و به پای ثابت تحلیل های برخی کارشناسان سیاسی و حتی اقتصادی اصلاح طلب نیز
مبدل شده است.
تلاش برای کشاندن پای افکارعمومی به میدان سیاست در حالی صورت می گیرد که مشخصا اصلاح طلبان برنامه و راهبردی اقتصادی برای رفع مشکلات مردم ندارند. این مهم را غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران که نقش پررنگی در ابقاء روحانی در پاستور داشت در گفت و گو با "راهبرد معاصر" اینگونه می گوید: «امروز اگر شما بگویید در مورد مسائل اقتصادی جبهه اصلاحات یک استراتژی منسجم دارد، من می گویم ندارد، تعارف هم نداریم.»
همین مهم سبب شده تا اصلاح طلبان مسیر بازگشت به
شعارهای سیاسی دولت اصلاحات را باز کنند تا با زنده کردن آن شعارها زمینه جلب
اعتماد دوباره مردم را فراهم کنند، موضوعی که مشخص نیست با وجود رخدادهای صورت
گرفته پس از روی کارآمدن روحانی و عدم پاسخگویی به پایگاه اجتماعی متبوع شان تا چه
اندازه با موفقیت همراه باشد.
بهره سخن
با وجود اینکه تمام هم جریان سیاسی اصلاحات برای
فرار از پاسخگویی ست، اما پاره ای اوقات برخی اظهارنظرها که از خروجی جلسات رسمی و
غیررسمی به بیرون درز می کند اذهان عمومی را نسبت به تحرکات پشت پرده آگاه می کند.
به طور مشخص جلسه اخیر اصلاح طلبان با روحانی و نشر بخشی از آن توسط مصطی کواکبیان
دبیرکل حزب مردم سالاری تمام شائبه ها پیرامون چرایی فرار روبه جلوی اصلاح طلبان
را روشن می کند.
او که خود یکی از حضّار این جلسه بوده در روزنامه
آرمان نوشت: «... به موارد دیگری از مشکلات مربوط به تعامل دولت و مجلس نیز اشاره
شد. از بلاتکلیف‌بودن دو وزارتخانه که چندین سازمان تحت پوشش دارند، از نداشتن
سخنگوی دولت و ناهماهنگی درونی بین وزارتخانه‌ها نکاتی مطرح شدو اینکه قطعا افکار
عمومی مشکلات دولت را به پای اصلاح‌طلبان می‌نویسد،پس اصلاح‌طلبان تمایل دارند که این مشکلات
برطرف شود.»
به نظر می رسد تلاش برای القاء سیاسی بودن مشکلات اقتصادی برای دولتی که با علم به وضع موجود و چارچوب قانون اساسی پا در عرصه رقابت گذاشت و وعده های خود را در جامعه به شکل پررنگ مطرح کرد از سوی جامعه پذیرفتنی نیست، خصوصا اینکه این مفهوم از سوی اصلاح طلبانی مطرح شود که خود بخشی از علت اصلی وضع موجود هستند.