با گزارش راهبرد معاصر؛ با پایان دوره ترامپ؛ بسیاری از آمریکایی ها از هرج و مرج، تفرقه و ابرفسادی که مشخصه دولت وی بود رهایی پیدا می کنند و نفس راحتی خواهند کشید. علی رغم اقدامات بی سابقه دونالد ترامپ مبنی بر تضعیف دموکراسی؛ اما نهادهای (دموکراتیک) ما در این کشور به تلاش مستمر خود ادامه دادند. دادگاه ها انتخابات را لغو نکردند؛ مطبوعات و رسانه های ملی ساکت ننشستند و کارمندان دولت در مقابل اقدامات رئیس جمهور بر سر تماس تلفنی اوکراین تا جدول زمانی تایید واکسن کووید 19 ایستادگی کردند. نانسی پلوسی و مجلس نمانیدگان دموکرات نه تنها هراسی از خود نشان ندادند بلکه از قدرت آن ها کاسته نشد. حتی مجلس سنا جمهوری خواه؛ هر چند وقت یک بار نشان داد که بر خلاف میل دونالد ترامپ عمل خواهد کرد که می توان به تصویب لایحه تحریم های روسیه در آغاز دوره ترامپ اشاره کرد.
اما یک دموکراسی سالم نیازمند آن است که به طور مستمر مورد اصلاح و پایش قرار بگیرد. وقت آن است که اکنون به کلیت نظام دموکراتیک خود نگاهی بیندازیم و تغییراتی در آن شکل دهیم. همانطور که در گذشته استدلال کرده ام، اصلاح سیستم قدیمی برای پذیرش نامزدهای انتخاباتی ضروری است. یکی دیگر از موارد مورد توجه محدودیت های قانونی در مورد ریاست جمهوری است. در اینجا باید به کتاب ارزشمند « پساترامپ: بازسازی ریاست جمهوری» اثر باب بائر و جک گلداسمیت اشاره کرد. این کتاب یک دستورکار جامع برای کسانی است که تمایل دارند از حضور مجدد روسای جمهور مشابه ترامپ در آینده جلوگیری کنند.
بائر یکی از مشهورترین وکلای انتخاباتی واشنگتن است. وی همچنین نماینده کمیته ملی دموکرات ها و کارزار انتخاباتی بایدن بود و همچنین به عنوان مشاور کاخ سفید در دولت اوباما خدمت کرد. گلداسمیت استاد حقوق دانشگاه هاروارد است که در دولت بوش از جایگاه دولتی مهمی برخوردار بود. آن ها با هم یک نقشه راه بسیار معقولی برای اصلاحات ارائه داده اند. بسیاری از این اصلاحاتی که آن ها خواستار شده اند موضوعاتی هستند که در دوره های دیگر ریاست جمهوری به وجود آمده اما در دوره ریاست جمهوری ترامپ تشدید شده است. برای نمونه فرایند عفو ریاست جمهوری در دوره ریاست جمهوری جرج دبیلو بوش و بیل کلینتون مورد بررسی قرار گرفته است. فرایند مشاوره ویژه برای نخستین بار در دوره واترگیت (دهه 1970) مورد انتقاد و اصلاح قرار گرفت. بررسی پیرامون زمینه و سابقه سیاسی تحقیقات اف.بی.آی به زمان جی ادگار هوور (1935-1972) بازمی گردد. اما شاید جالب ترین پیشنهادهای اصلاحی پیشنهاداتی باشند که به موضوعات منحصر به فرد دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ برمی گردد.
در تاریخ معاصر آمریکا هرگز به این مسئله تردید پیدا نکردیم که رئیس جمهور آمریکا در راستای منافع قدرت خارجی عمل کند. اما پس از مداخله روسیه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا (2016) سوظن مستمری در مورد ارتباط بین ترامپ و روسیه مطرح بوده است؛ تا جایی که نانسی پلوسی در جلسه کاخ سفید به دونالد ترامپ گفت: «با شما تمام راه ها به پوتین ختم خواهد شد.»از آن جا که در این مورد سابقه و رویه تاریخی وجود ندارد بنابراین توسل به قوانین کتاب بائر و گلداسمیت می تواند اقدام خوبی باشد. آن ها در این مورد بر اصلاح اساسنامه تایید نامزدهای انتخابات تاکید می کنند و معتقدند که کمپین های انتخاباتی باید هر گونه تماس و ارتباط با کشورهای خارجی یا کمک از سوی آن ها را گزارش دهند.
مسئله مهم دیگر که نیازمند اصلاحات است منع فعالیت رئیس جمهور در مشاغل دیگر می باشد. دونالد ترامپ در روهای نخست شروع دولتش از واگذاری دارایی های خود خودداری کرد و ترامپ همچنان به نقش فعال خود در مدیریت مشاغل خصوصی ادامه داد. اما در آخرین سال دوره ترامپ؛ مشارکت فعال وی در مشاغل باعث شد که کنگره در بخشی از قانون کارس (CARES) به صراحت هر گونه مشارکت رئیس جمهور و فرزندانش از گرفتن وام و سایر مزایای مرتبط با تجارت منع شوند». در قانون بائر و گلداسمیت نتیجه بر این است که کل این حوزه نیازمند اصلاحات اساسی است. آن ها بر این تاکید دارند: «کنگره باید رئیس جمهور را از هر گونه نقش فعال یا نظارتی بر مشاغل از جمله مشاغل رسمی و غیررسمی منع کند. علاوه بر این رئیس جمهور باید در مورد کلیه منابع درامدی خود به کنگره گزارش دهد».
سرانجام بائر و گلداسمیت به مسئله مالیات های ترامپ پرداختد. ترامپ بارها با طرح استدلال جنجالی که آن ها موضوع بازرسی هستند از انتشار اظهارنامه مالیاتی خود خودداری می کرد. اما بائر و گلداسمیت بر این تاکید دارند که تمام روسای جمهوری و همه نامزدهای انتخاباتی باید اظهارنامه مالیاتی خود را منتشر کنند. آن ها حتی این مسئله را به تمام اعضای خانواده رئیس جمهور تعمیم می دهند. در مجموع امیدوارم این کتاب روی میز اعضای کنگره قرار بگیرد و برخی از این پیشنهادات به قانون تبدیل شوند. البته این مسئله به خواست کنگره برای تحریم و مقابله با چنین رئیس جمهوری وابسته است. بائر و گلداسمیت همچنین استدلال می کنند که شفافیت به تنهایی بهتر از سیستم فعلی خواهد بود و وقتی که می خواهد به ما این را بفهماند که رئیس جمهور در مقابل چه چیزی است و به چه کسی مدیون است؟