به گزارش راهبرد معاصر، نشریه "اکونومیست" در گزارشی با اشاره به انتخابات 23 مارسِ رژیم صهیونیستی به طور خاص به این مساله اشاره کرده که این انتخابات نیز بار دیگر، بن بست سیاسی حاکم بر رژیم اشغالگر قدس را به نمایش گذاشته و تا زمانیکه نتانیاهو از قدرت کنار نرود، این بن بست سیاسی همچنان ادامه خواهد یافت. اکونومیست در این رابطه می نویسد:
«تاکنون بیش از 90 درصد از آرا انتخابات اخیر اسرائیل شمارش شده، با این حال، این انتخابات هنوز یک برنده قطعی و روشن ندارد. هنوز هیچ حزبی در اسرائیل نتوانسته اکثریت لازم را در پارلمان اسرائیل(کنست) کسب کند و متعاقبا به طور مشخص، مامور تشکیل دولت شود. احتمالا نتانیاهو بار دیگر مامور تشکیل کابینه خواهد شد با این حال، با چالش هایی اساسی در این مسیر رو به رو است و بسیاری معتقدند که بار دیگر دولتی شکننده تر و سست تر از قبل مستقر خواهد شد. البته که وقوع بن بست سیاسی در اسرائیل، امر تازه ای نیست. اسرائیل در دو سال گذشته چهار انتخابات برگزار کرده که همگی آن ها به استقرار دولت هایی بی ثبات منجر شده اند. برگزاری تعداد زیادی انتخابات موجب شده تا شهروندان صهیونیست تا حد زیاد ناامید و سرخورده شوند و اعتماد عمومی در اسرائیل به پایین ترین حد خود برسد. اسرائیلی ها اکنون از خود این سوال را می پرسند که چرا باید در انتخابات مکرر شرکت کنند و چرا ساختار سیاسی اسرائیل تا این اندازه سست و بی ثبات است؟
مدت هاست که هیچ حزبی در اسرائیل نتوانسته اکثریت کرسی های پارلمان را از آنِ خود کند. درست به همین دلیل است که تشکیل دولت در اسرائیل به صورت ائتلافی، تقریبا به یک قاعده تبدیل شده است. این مساله خود توضیح می دهد که چرا دولت های بی ثبات در اسرائیل سرکار می آیند و به راحتی هم کنار می روند: دلیل اصلی این مساله این است که طرف های شرکت کننده در ائتلاف جهت تشکیل دولت در اسرائیل، به شدت با یکدیگر اختلاف دارند و اختلافات آن ها به قدری اوج می گیرد که عملا منجر به فروپاشی دولت در اسرائیل می شود و در همین راستا شاهدیم که مدام دولت ها در اسرائیل فرو می پاشند. اگرچه دوره حضور افراد در پارلمان اسرائیل می‌تواند تا 5 سال باشد، با این حال، به دلیل بی ثباتی ساختار سیاسی اسرائیل، این دوره زمانی به مراتب کوتاه تر است. در کل تاریخ سیاسی رژیم اسرائیل، دو سال اخیر که در آن چهار انتخابات برگزار شده، تقریبا بی سابقه است و در نوع خود نشان می دهد که تل آویو عملا در یک چالش و بحران جدی به سر می برد.
دلیل اصلی این موضع نیز این است که اسرائیل در سال های اخیر عمیقا در تنش های سیاسی غرق شده و یک ساختار سیاسی با درگیری های فراوان را نمایندگی می کند. از جمله مولفه هایی که انشقاق و شکاف ها در اسرائیل را در مدت اخیر تشدید کرده این است که بسیاری از احزاب بر سر این مساله که آیا باید در دولتی به نخست وزیری نتانیاهو مشارکت داشته باشند یا خیر، با یکدیگر اختلاف دارند. احزاب چپِ اسرائیل به دلیل سیاست‌های افراطی و راست گرایانه نتانیاهو، با وی اختلاف نظرهای اساسی دارند. با این حال عجیب است که حتی برخی احزاب راست گرا نیز به دلیل برخی رویه های شخصی نتانیاهو، از کار کردن با او راضی نیستند. این مساله می تواند دو دلیل اصلی داشته باشد: اولا آن ها به پرونده های قضایی گسترده ای که علیه نتانیاهو مطرح شده اند و او را به فساد و رشوه خواری متهم کرده اند معترض هستند و ثانیا، آن ها معتقدند که نتانیاهو یک سیاستمدار دیکتاتور است که نباید با حمایت از او، اجازه تداوم بخشیدن به حضور او در قدرت را به وی داد.
در شرایط فعلی، نیروهایی در اسرائیل که خواستار کنارگذاشتن نتانیاهو از قدرت هستند، به مراتب از آن هایی که خواستار ماندن او در قدرت هستند، از موقعیت بهتری برخوردار هستند. حداد 55 درصد از شهروندان صهیونیست نیز می خواهند که نتانیاهو از قدرت کنار رود و ائتلاف های احتمالی که نتانیاهو برای تشکیل دولتش باید انجام دهد نیز به نوعی تضمین کننده فروپاشی زودرسِ دولت وی خواهند بود. دلیل این موضوع نیز این است که اساسا این احزاب، کوچکترین نقطه مشترکی با یکدیگر ندارند و حضور آن ها در قالب یک دولت، دوام چندانی نخواهد داشت. درست به همین دلیل است که عده معتقدند تا زمانی که نتانیاهو از قدرت کنار نرود، احتمال اینکه باز هم اسرائیل شاهد برگزاری انتخابات مکرر و بی نتیجه باشد، به هیچ وجه بعید نیست».