به گزارش راهبرد معاصر، رئیس محترم شورای رقابت گفته اند اگر خودرویی نمی ارزد خب مردم ثبت نام نکنند و به سراغ خودروهایی بروند که می ارزد. مشخصا منظور ایشان شکایت هایی است که از افزایش شدید قیمت سه محصول کوییک، شاهین و پژو 207 است. لازم است در خصوص این موضع رضا شیوا توضیحاتی ارائه گردد.
از ممنوعیت واردات خودروهای و قیمت های عجیب و نامعقول خودروهای داخلی که بگذریم یک مساله در خصوص قراردادهای شرکت های خودروسازی و نحوه محاسبه قیمت آنها وجود دارد که باید مورد توجه شورای رقابت قرار گیرد که گویا نمی گیرد.
خودروسازان در فروش های مدت دار و طرح های مشارکت خود از خریدار امضا می گیرند که خودرو در زمان عرضه با قیمت آن روز محاسبه خواهد شد و خریدار حق هیچ اعتراضی ندارد و در صورت عدم رضایت می تواند از همان سود ناچیزی که در قرارداد برای خواب یک ساله پولش در نظر گرفته شده نیز صرف نظر کند و اصل پولش را دریافت کند.
اساسا فلسفه این فروش های بلند مدت و طرح های مشارکت آیا سود بردن مشتری به عنوان سرمایه گذار از پروسه تولید نیست؟ اگر نیست دلیل نگهداشتن پولش چیست؟ اگر هست چرا قیمت یکسانی با عرضه فوری دارد.
نکته دوم نحوه تغییرات نامتقارن قیمت محصولات خودروسازان بر اساس منافع و ذائقه آنها و بدون توجه تعهدات شرکت ها به مردم انجام می شود. نمونه اخیر آن نیز همین خودروهایی بود که بالاتر آمد. در حالی که خودروی کوییک در حدود 95 میلیون تومان پیش فروش یکساله می شد خودروی ساینا با قیمت حدود 90 میلیون تومان پیش فروش می شد اما به محض افزایش تقاضا در بازار خودروسازان بدون توجه به مشتریانی که با امید پرداخت نیمی از هزینه خودرو 50 میلیون تومان واریز کرده یودند قیمت کوییک را به 130 میلیون تومان یعنی افزایشی نزدیک به 45 درصد رساندند. در همین زمان قیمت ساینا از 90 میلیون تومان به 110 میلیون تومان افزایش یافت.
سوال از شورای رقابت این است که اگر تفاوت قیمت ساینا و کوییک 5 میلیون تومان بود چطور ناگهان به 20 میلیون تومان افزایش یافت؟