به گزارش راهبرد معاصر؛ حضور در انتخابات از منظر اجتماعی و سیاسی به معنای فعال بودن بخش کثیری از مردم در عرصه های مختلفی است که با اراده جمعی خواستار ایجاد تحول در حوزه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی هستند، لذا فعال بودن و داشتن اراده جمعی در انتخابات گشایش هایی را برای کشور به ارمغان می آورد.
فعال بودن در عرصه انتخابات بدین جهت حائز اهمیت است چرا که سرنوشت زندگی یکایک ما را تعیین می کند به این دلیل که سرنوشت هر یک از ما به سرنوشت جامعه ای که در آن زندگی می کنیم گره خورده است، بنابراین حضور در انتخابات و فعال بودن در این عرصه حاوی این پیام است که می خواهم در جامعه خود نقش فعالی داشته باشم.
امروز بخشی از مردم جامعه به دلیل کوتاهی و تنگ نظری ها و رانت پاشی ها و توزیع بی عدالتی رنجور از وضعیت اقتصادی و معیشتی خود هستند، این طیف ممکن است نارضایتی خود را از مدیریت کشور با عدم حضور در انتخابات به نمایش بگذارند یا برای تحقق این موضوع چنین برنامه ای در ذهن داشته باشند، اما مساله این است که با عدم حضور در انتخابات قرار است کدام جریان و کدام یک از مسئولین را متوجه اعتراض خود کنیم؟ آیا هر گونه اظهار اعتراضی نباید متوجه کسانی باشد که مسبب وضعیت اقتصادی و فشارهای معیشتی امروز بر مردم هستند؟ آیا به این مساله اندیشیده ایم که اعتراض و قهر ما با صندوق های رای می تواند یک بار دیگر منجر به رسیدن کسانی به قدرت شود که آنها عامل اصلی وضعیت اقتصادی کشور به شمار می روند؟
آیا اعتراض ما و عدم حضور در پای صندوق رای اگر به مثابه به قدرت رسیدن و واگذاری اختیارات به کسانی باشد که عامل مشکلات کنونی هستند می تواند نقش موثری در بهبود شرایط و وضعیت اقتصادی ایجاد کند، یا به جای گریز و فرار از حضور پای صندوق های رای بهتر نیست به این موضوع بیاندیشیم و بها دهیم که با رای دادن به افرادی که اراده آنها مبتنی بر حرکت دادن کشور به سمت پیشرفت کشور و شنیدن اعتراض ها و تحقق مطالبات مردم است آیا در مسیر اعاده مطالبات خود گام نگذاشته ایم؟
تعیین موازین هر یک از نامزدها در موضوعات مختلف یکی از مهمترین حسن های مناظرات به شمار می رود. هر فردی با ملاک های مورد نظر خود هر چند که از نظر برخی انتخاب ها محدود شده و شاید نمایندگان همه اقشار مختلف جامعه در کسوت نامزدی ریاست جمهوری تایید صلاحیت نشده باشند، اما در مناظره ها می توان با معیارها وموازین اخلاقی تا مدیریتی نامزدها آشنا شد، لذا براساس خواسته های خود از رئیس جمهور آینده و تطبیق آنها با آنچه در مناظرات و تبلیغات عنوان می کنند انتخاب درستی داشت.
به هر حال حضور مردم در انتخابات ایده های مختلفی را برای حاکم شدن بر قوه مجریه پای کار می آورد، در حالی که عدم مشارکت مردم مانع از روی کار آمدن ایده های نو اندیش، متفاوت، انقلابی، متعهد و متدین به قول ها و وعده هایی می شود که به مردم داده شده است، لذا عدم حضور در انتخابات وضعیت مدیریت کشور و چالش های اقتصادی را به سمت بدتر شدن سوق می دهد نه بهتر شدن.
قطعا دلسوزان نظام اگر بدانند که عدم حضور مردم منجر به نقش فعایل در جامعه می شود نسبت به این موضوع بر مردم خرده ای نمی گیرند و تقاضای حضور فعال مردم را در عرصه انتخابات ندارند، اما وقتی عدم حضور مردم در انتخابات مدیریت کشور را بدتر می کند، چنین توصیه ای به مردم نمی شود.
به هر حال اصلی ترین مطالبه امروز مردم از نامزدهای ریاست جمهوری، صداقت و وعده های خالی از ریا و فریب است، نه تنها از منظر حکمرانی واقتصادی، بلکه از آن مهمتر از منظر اخلاقی و اسلامی این مساله منفور است.
از سوی دیگر یکی از مواردی که بهتر بود شورای نگهبان در تایید صلاحیت ها به آنها دقت می کرد به جای بررسی سوابق افراد، صلاحیت مدیریتی آنها برای قوه مجریه مورد بررسی قرار می گرفت چرا که برخی جز فریب مردم کاری نکردند و به بسیاری از دستاوردها و ارزش های انقلاب اسلامی در طی سال های گذشته لطمات جدی وارد کرده اند.