به گزارش راهبرد معاصر؛ در زیارت شریف اربعین عبارت پرمغزی وجود دارد که برای شناخت فلسفه قیام و نهضت ابا عبدالله الحسین روشنگری می کند و آن عبارتست از: «و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضّلالة». با قرائت این فراز از زیارت به خدای متعال عرض می‌کنیم که حسین بن علی(ع) خون خود را نثار کرد، تا مردم را از جهالت و حیرت سرگردانی، نجات بدهد.
بنابراین هر چه از جهالت و نادانی فاصله بگیریم و به معرفت و آگاهی نزدیک تر شویم به تحقق فلسفه نهضت امام حسین علیه السلام کمک کرده ایم و هر مقدار از معرفت و شناخت تهی شویم از فلسفه این نهضت دور شده ایم حتی اگر برپا کنند عزا باشیم و بر سر و سینه بزنیم.
یک بخش از معارف اسلامی، فروع دین یا بخش عملی اسلام است.
یک عنوان مهم از فروع دهگانه در اسلام شیعه دوازده‌امامی در کنار نماز، روزه، زکات، خمس، حج، جهاد، امر به معروف، نهی از منکر و تولّی،" تبرّی" است. " تبری" که معمولا" همراه تولی (تولا و تبرا) بکار می رود را می توانیم حب و بغض نیز معنی کنیم البته حب و بغضی که به شکل مناسب ابراز گردد.
در ایام سوگواری و عزاداری سالار شهیدان مقوله محبت یا تولی به شکل برجسته‌ای ابراز می گردد لیکن جا دارد قدری در باره تبرّی نیز بیشتر گفت و گو شود.
تبرّی یا برائت، به معنای دوری جستن و اعلام بیزاری از دشمنان خدا و دشمنان اولیای دین، است.
علاوه بر آیات قرآن که در بر اصل برائت تاکید شده و حتی سوره ای با همین نام در قرآن نامگذاری شده است در احادیثی از پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار نیز بر اهمیت تبرّی تأکید شده.
بر اساس یکی از احادیث منقول از پیامبر اسلام، "البغض فی اللّهِ" یکی از مهمترین و استوارترین رشته‌های ایمان "مِنْ اَوْثقِ عُری الایمانِ" ذکر گردیده. امام صادق(ع) نیز به وجوب برائت از مخالفان دین خدا و دوستانِ دشمنان خدا و دشمنانِ دوستان خدا تصریح کرده‌اند.
فرازهایی از زیارت عاشورا نیز به همین امر مهم یعنی تبری اختصاص دارد؛ از جمله لعن های متعدد به ابوسفیان و معاویه و یزید و عمرسعد و شمر.
یک سؤال؛
اگر تبری در کنار واجباتی چون نماز و خمس و زکات و جهاد و حج و...قرار گرفته است که بیانگر اهمیت و جایگاه این فریضه در اندیشه اسلامی است مصداق امروز آن چیست؟
آیا امروز هم فقط باید نسبت به ابوسفیان و معاویه و شمر ۱۴۰۰ سال پیش اعلام برائت کنیم یا به قول شهید مطهری، شمر زمانه را باید بشناسیم؟
قطعا لزوم شناخت دشمنان امروز خدا و جریان حق و اعلام بیزاری و انزجار از آنها اگر ضروری تر از اعلام بیزاری و لعن دشمنان خدا در قرن ها پيش نباشد، کمتر نیست.
متأسفانه عده‌ای، از دشمنان تاریخی جریان حق برائت می جویند لیکن با دشمنان امروز حق طلبان همسویی ابراز می کنند و حتی برای نزدیک شدن و دست در دست دشمنان خدا گذاشتن رهنمود هم می دهند!
نمی شود ایستادگی و مقاومت حسین بن علی (ع) و اصحاب و یاران اندک ایشان در برابر دشمنان پر عِدّه و عّدّه یزیدی را ستود اما پیشنهاد کوتاه آمدن در برابر مستکبران امروز را داد.
چه ساده اندیش اند کسانی که زیارت عاشورا می خوانند و عزای حسین بن علی را بر پا می کنند اما بغضی به نسل امروز قاتلان حسین علیه السلام ندارند و همزمان به بزک کردن دشمنان امروز خدا و شیطان بزرگ مشغولند!
چقدر از فلسفه قیام ابا عبدالله الحسین علیه السلام دورند کسانی که به تعظیم شعائر حسینی قائل هستند لیکن شعور شناخت یزید و عمرسعد و شمر امروز را ندارند!
اهمیت بزرگداشت شعائر اسلام و نهضت امام حسین طریقی است برای رهایی از جهالت و افزایش شعور و معرفت نسبت به اصل این راه و در نتیجه ادامه آن. فراموش نکنیم که؛
" و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضّلالة».