تبدیل «رأی به صدا» در طرح «سامانه رأیسنجی اصلاحطلبان»؛
سخن از دموکراتیزه کردن لیست بندی ها در انتخابات مجلس 98 بیشتر شبیه یک فکاهی هست. یکی از دلایل اثبات این ادعا هم به نتیجه نرسیدن طرح پارلمان اصلاح طلبان و نارضایتی مستمراحزابی چون مردم سالاری، اعتماد ملی و حزب تازه تأسیس جمهوریت از سیستم رهبری در شورای عالی سیاستگذاری بوده است.
اصولگرایان و اصلاح طلبان در برزخ انتخاب استراتژی
دو مسألهی چالشی باعث آن شده است که جریانهای کهنهکار اصولگرا و اصلاحطلب به چالشهای بیشتری دچار شوند. برای جناح راست سیاسی کشور موضوع «وحدت» به مثابه یک کلاف سردرگم شده و در میان گروههای چپ، استراتژی چون «ائتلاف» به یکی از پاشنه آشیلهای بزرگ آنها بدل شده است.
این روزها و بهویژه بعد از جلسه هفته پیش هیئترئیسه شورای عالی سیاستگذاری جبهه اصلاحطلبان با اعضای مجمع روحانیون مبارز، فعالان و رسانههای اصلاحطلب از ضرورت «مشارکت حداکثری» در انتخابات مجلس یازدهم سخن میگویند! آنها نیک میدانند که مشارکت مشروط جواب نمیدهد؛ نه میتوان از پاسخگویی فرار کرد؛ نه میتوان آب رفته اصلاحات را به جوی برگرداند؛ و نه میتوان در برابر نظارت استصوابی مقاومت کرد!
مدیر مسئول کیهان در یادداشتی با اشاره به سوال روز گذشته روحانی در جمع دانشجویان مبنی بر اینکه پیشرفت و آینده کشور در سایه تعامل با دنیاست یا تقابل است گفت: کاش به جای سخنرانیهای بیسند درباره دستاوردهای تخیلی برجام، یکبارمیفرمودید «برجام، کوهی بود که بر سر ملت و نظام خراب شد»!
احمد توکلی در سخنانی ضمن بیان روایتی از رسول مکرم اسلام مبنی بر ضرورت برخورد با فساد، اظهار داشت: پیش از این مکررا گفته بودم که حکومت نه با کودتا و نه با جنگ نظامی سقوط نخواهد کرد، اما تداوم فساد می تواند عاملی برا سقوط هر حکومتی باشد.
«راهبرد معاصر» بررسی می کند:
شاید آن زمانی که جریان موسوم به راست به اصولگرایی و اصولگرایان تغییر نام داده و موضع عملیاتی آن اندکی تغییر کرده و با شرایط روز سازگار تر شد هیچ فکرش را هم نمیکرد که روزی بوی کهنگی اصولگرایی سنتی هم سبب بروز نو اصولگرایی شود.