روز پرستار و قانون سردرگم تعرفه‌گذاری

به گزارش «راهبرد معاصر»، ولادت حضرت زینب(س) به نام جان برکف‌‎ترین مدافعان سلامت این مرز و بوم یعنی پرستاران ملقب شده است. حضرت زینب(س) بانوی قهرمان کربلا، پرچم‌دار نهضت پس از شهادت امام حسین(ع) و پرستار حضرت زین العابدین(ع) و دیگر بیماران و مصیبت‌زدگان اهل بیت(ع) در آن شرایط دشوار نینوا بودند و در کنارش رسالت مهم نگهداری و تبلیغ نهضت حسینی را به خوبی انجام دادند.

آن شرایط سخت‌ودشوار، صبر، تحمل و عطوفت بالای حضرت زینب(س) امروز سرلوحه پرستاران و مدافعان سلامت است آنجا که روزها و ماه‌ها درد و رنج بیماران کرونایی را به جان می‌خرند و ضمن دوری از خانه و خانواده شب تا صبح بر بالین بیماران می‌نشینند و با تیمار آنها از درد و رنج آنها می‌کاهند آن‌هم در شرایطی که می‌دانند چه صبر خطرناکی را پیشه ساخته‌اند و کوچکترین اشتباه مساوی ابتلا به بیماری  و شاید مرگ باشد چنانچه بسیاری از پرستاران در طول این دوران به مقام رفیع شهید سلامت نائل آمدند.

رنجی که فرشتگان رحمت می کشند

افزایش ساعات کار و سختی کار پرستاران در حالی در دوران کرونا و حتی پساکرونا چند برابر شرایط عادی شد که بسیاری از مشاغل دیگر و مراکز آموزشی و اداری تعطیل می‌شود که مبادا این بیماری منحوس کسی را درگیر کند اما پرستاری تعطیل نمی‌شوند که بسیاری از جان و خانواده می‌گذرند تا جان بیماران را نجات دهند و لبخند را بر لبان خانواده آنها بنشانند.

از همین روست که مقام معظم رهبری پرستاران را فرشتگان رحمت الهی برای بیماران و شغل پرستاری را در کنار طبابت و هم وزن آن می‌دانند. جامعه پرستاری کشور، در خط مقدم ارائه خدمات سلامت به مردم و بیماران قرار دارد و بیشترین بار زحمات و مشکلات در بخش درمان نیز بر دوش این افراد است و به همین علت است که پرستاران را جان برکف‌ترین مدافعان سلامت خصوصا در دوران کرونا می‌نامند.

قانون بلاتکلیف تعرفه گذاری

اما با وجود آنکه بیشترین زحمت درمان بیماران بر دوش جامعه پرستاری است همیشه قدردانی از پرستاران فراموش می‌شود! باید گفت پرستاران نه به برگزاری همایش‌ها و جشن‌های روز پرستار و نه سخنرانی این مسئول و آن مقام فلان اداره نیاز ندارند بلکه جامعه پرستاری خواستار محقق شدن انتظارات به حقی است که سال‌های سال است در کنج کوله‌بار بودجه دولت خاک می‌خورد و با وجود درخواست‌های مکرر پرستاران هیچگاه بدان توجه نشده است.

پرستاران خواستار عملیاتی شدن قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری همان قانون سردرگمی هستند که مدتها میان مجلس و دولت پاسکاری شد و دولت هیچ تلاشی برا تحقق آن و کاهش درد و رنج پرستاران به سبب ساعت‌های طولانی کار و شب بیداری و دوری از خانواده نکرد؛ قانونی که در تابستان سال ۱۳۸۶ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید اما از آن روز تا امروز، هنوز هیچ اقدام عاجلی برای عملیاتی شدن آن صورت نگرفته است و بی‌توجهی به اجرای آن در هاله‌ای از ابهام است که چرا باید قانونی بدین شفافیت آن هم بعد از تصویب توسط وکلای ملت برای اجرا سردرگم بماند و قوه مجریه هر سال برای اجرای آن شانه خالی کند؟

هر سال که به فصل بودجه نزدیک می‌شویم، زمزمه‌هایی شنیده می‌شود که قرار است برای اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، اعتبار دیده شود. اما، به یکباره عنوان می‌شود که امسال هم نشد و باید برای سال بعد تلاش کرد و دولت را مجاب ساخت تا بودجه‌ای برای اجرای این قانون در بودجه کل کشور لحاظ کند اما چرا باید وعده تحقق قانونی که حق مسلم جامعه پرستاری است هر سال به سال بعد موکول شود؟ شاید دولت تدبیر و امید آنچنان دل در گرو مذاکرات و برجام داشت که جای خالی رضایت پرستاران و اندوهی که از این بی‌توجهی نصیبشان ساخته بود را نمی‌دید و برایش اهمیت نداشت مدافعان سلامت با رضایت و خوشنودی از تحقق خواسته‌هایشان بعد از ساعت‌های طولانی کار و تحمل استرس رهسپار خانه شوند.

به نام پرستار به کام دیگری

محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار پیش از این از شرایط حاکم بر پرستاری کشور به شدت انتقاد کرده و گفته بود: چرا باید هزینه خدماتی که پرستاران عامل اجرای آن هستند، به بهانه نداشتن تعرفه، در جیب پزشکان برود.

آنقدر از عدم تحقق قانون تعرفه‌گذاری می‌گذرد و خاک آن به زخم کهنه‌ای در پستوی قوانین فراموش شده مبدل شده است که با شروع دولت سیزدهم محمد میرزابیگی، رئیس کل سازمان نظام پرستاری در نامه‌ای به آیت‌الله رئیسی، رئیس جمهور، با تشریح مشکلات و سختی‌های شغلی جامعه پرستاری و موانع خدمتی آنان، خواستار رسیدگی فوری به سه خواسته مهم پرستاران من جمله مهمترین آنها یعنی عملیاتی شدن قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری می‌شود.

میرزا بیگی ضمن اشاره به دوران سخت کرونا و درد و رنج پرستاران گفته است: دو سال سخت و نفسگیر از زمان مبارزه با کرونای منحوس گذشت و مدافعین سلامت، با نثار جان و سلامت خویش، ویروسی که با هدف گرفتن نفس‌های مردم؛ سینه همه را تنگ و رعب و وحشت را در کشور گسترانده بود. به لطف الهی و با مبارزه بی امان مدافعین توانمند سلامت، با جهاد در خط مقدم، نفس کرونا را به شماره انداختند. وی به 150 شهید و ابتلای بالغ بر 140 هزار پرستار و تقدیم حدود ۹ هزار جانباز کرونایی اشاره می‌کند و با بیان اینکه نماینده منتخب بالغ بر 250 هزار کادر خدوم پرستاری است و از آیت‌الله رئیسی خواستار رسیدگی فوری به شرایط پرستاران می‌شود.

سوال بی جواب؟

حالا سوال اینجاست چرا باید قانونی که مصوب شده و برای اجرا به قوه مجریه ابلاغ شده است اجرایی و عملیاتس شدنش هر سال به بهانه‌ای به سال موکول شود و بعد از 14 سال همچنان بلاتکلیف بماند؟ شاید این امر نشات گرفته از صبر عجیب پرستاران و نجابت آنهاست و برخی مسئولان هم به ناحق از این صبوری بهره برداری کرده‌اند و تا امروز تلاشی برای عملیاتی شدن این قانون نکرده‌اند.

 علی کریمی رزوه سوپروایزر آموزشی بیمارستان شریعتی تهران در همین رابطه گفته است: من صبور بودنم را از پرستاری دارم. پرستاری سبک زندگی‌ام را تغییر داده است. وقتی می‌بینم مرگ‌وزندگی انسان اینقدر به هم نزدیک است، یاد می‌گیرم قانع باشم. حرفه پرستاری تلخ و رنج آور است. وقتی درد دیگران را می‌بینم صبرم در برابر سختی‌ها و مشکلات بیشتر می‌شود. هر کسی نمی‌تواند پرستار شود، برای پرستار بودن باید ویژگی‌های خاصی مثل نوع دوستی، هم دردی و…، داشته باشی. باید بتوانی در شرایط خاص تصمیمات خاص بگیری. اگر چه خیلی مواقع با لحظات دلخراشی در حین کار رو به رو می‌شوی، اما یاد گرفته‌ام به خودم مسلط باشم. با اینکه پرستاری بسیار استرس‌زا و پرتنش است، اما آموخته‌ام برای جلوگیری از فرسودگی شغلی بین کار و زندگی شخصی ام مرزهایی بگذارم...

بهره سخن

پرستاران همان فرشتگان رحمت بیماران که مقام معظم رهبری بر لزوم آشنایی فرهنگ جامعه نسبت به اهمیت کار پرستار و دشواری آن تاکید دارند امروز رنجیده و مکدر از عدم تحقق خواسته به حقشان هستند؛ شاید لازم است در این روز مبارک که به نام صبر و استقامت حضرت زینب(س) و به پاس خدمات و صبوری‌های این مدافعان سلامت ملقب شده است نگاه تازه‌ای به این قانون کهنه بیاندازیم.