سامانه موشکی «پیروز» عملیاتی شد

به گزارش راهبرد معاصر سامانه موشکی ضد زره پیروز که بدست متخصصان صنایع دفاعی کشور طراحی و تولید شده است در نیروی زمینی سپاه عملیاتی شده است.

با تقویت زره تانک‌ها و ادوات زرهی و همچنین نصب سامانه‌های دفاع فعال روی این تجهیزات، استفاده از موشک‌های ضد زره معمولی برای انهدام تانک‌ها کم کم اثرگذاری خود را از دست داد و رفته رفته نسل جدیدی از مهمات ضد زره وارد میدان شدند که موشک‌هایی با سرجنگی قوی تر و همچنین قابل هدایت از مسافت‌های طولانی بودند.

یکی از بهترین نوع این موشک‌ها، موشک ضد زره کورنت ساخته روسیه بود. این موشک در نمونه‌های اولیه خود با برد 5 کیلومتر و هدایت لیزری یکی از بهترین موشک‌های ضد زره جهان به شمار می‌رود که با داشتن سرجنگی تاندم شارژ( دو مرحله‌ای پشت سر هم) از قدرت نفوذ خوبی در زره برخوردار بود.

صنایع دفاعی کشورمان در سال‌های میانی دفاع مقدس فعالیت‌های گسترده‌ای برای طراحی انواع موشک‌های ضد زره هدایت شونده آغاز کرد که در ابتدا این کار با مهندسی معکوس موشک‌های تاو آمریکایی که قبل از انقلاب خریداری شده بود آغاز شد. این پروژه در سال‌های بعد از جنگ با تولید موشک‌های توفان در انواع مختلف به ثمر نشست.

در سال‌های بعد، موشک‌های جدیدی مانند کورنت و کونکورس به سازمان رزم نیروهای مسلح اضافه شد که قابل حمل توسط نفر بودند و از این رو از قابلیت‌های راهکنشی( تاکتیکی) بهتری نسبت به موشک تاو برخوردار بودند.

متخصصان صنایع دفاعی کشور برای تولید این دو موشک در داخل کشور نیز دست بکار شدند و موفق شدند موشک توسن را با الهام از موشک کونکورس، و در سال 1391 نیز موشک دهلاویه را با الهام از موشک کورنت طراحی و تولید کنند.

موشک دهلاویه یک موشک هدایت شونده با پرتوهای لیزر و از نوع هدایت در خط دید تیرانداز است که برد 5 کیلومتری دارد. در این شیوه هدایت، تیرانداز پرتو لیزر را به هدف می‌تاباند و می‌بایست تا زمان اصابت موشک،‌ پرتو لیزر را روری هدف نگهدارد. این نوع هدایت یک مشکل دارد آنهم این است که امکان دارد محل شلیک موشک شناسایی شده و مورد هدف قرار گیرد اما برد موشک دهلاویه از برد توپ‌ تانک‌های موجود در جهان بیشتر است به همین سبب شلیک موشک از فاصله خارج از برد تانک را میسر ساخته و خطر اصابت لانچر موشک را منتفی می‌سازد.

از سوی دیگر موشک دهلاویه، از نوعی از امواج لیزر بهره می‌برد که موجب فعال شدن سامانه های هشدار لیزری تانک نمی‌شود و در مقابل جنگ الکترونیک و اختلال نیز مقاوم است.  سرجنگی موشک دهلاویه به صورتی طراحی شده است تا بتواند در زره‌های واکنشی و انفجاری تانک‌های نیز نفوذ کند. این موشک به کلاهک تاندم شارژ( دو مرحله‌ای پشت سر هم) با مهمات خرج گود مجهز است که مرحله اول این موشک موجب انهدام زره واکنشی و مرحله دوم آن از بین رفتن زره و نفوذ به داخل بدنه تانک و انهدام آن را در پی دارد.

وزن سرجنگی این موشک 6.8 کیلوگرم بوده و توانایی نفوذ در 1200 میلیمتر زره را دارد. سرعت اولیه این موشک 250 متر برثانیه است که موجب می‌شود مدت پرواز این موشک در بیشینه برد به 22 ثانیه برسد. وزن موشک و پرتابگر آن روی هم 27 کیلوگرم است. این موشک یک سلاح اجتماعی است که معمولا دو یا سه نفر خدمه دارد و هم قابلیت حمل توسط نفر و هم قابلیت نصب روی انواع خودرو‌ها و نفربرهای زرهی را دارد.

اخیرا مدل جدیدتری از موشک دهلاویه با برد 8 کیلومتر و قدرت نفوذ 1300 میلیمتر نیز توسط صنایع دفاعی ساخته شده و به نیری زمینی سپاه تحویل شده است که شکل ظاهری شبیه به نوع اولیه این موشک است با این تفاوت که در این مدل جدید برخلاف مدل اولیه بالک‌های انتهایی موشک بجای ذوزنقه به صورت نیم بیضی طراحی شده‌اند تا موشک مقاومت کمتری در مقابل هوا داشته باشد.

موشک کورنت و دهلاویه در شکل اولیه طراحی خود به صورت تک لانچر طراحی شده‌اند بدین معنی که روی پرتابگر این موشک تنها یک تیوپ موشک قرار می‌گیرد. اما تجهیز تانک‌ها و ادوات زرهی به سامانه دفاع فعال به  آنها توانایی مقابله با پرتابه‌های ضد زره را داده است و این موضوع کار را برای یگان‌ها ضد زره مشکل می‌سازد. این سامانه‌ها در دو نوع مقابله نرم( soft kill) و مقابله سخت(hard kill) طراحی شده‌اند. در هر دو نوع، حسگر‌ها یا رادارهای کوچکی در چهار طرف برجک نصب شده‌اند که نزدیک شدن موشک را به کاربر داخل تانک هشدار می‌دهند. در نوع مقابله نرم کاربر با استفاده از امواج موشک را منحرف می‌کند و در نوع مقابله سخت با شلیک یک پرتابه موشک را منهدم می‌‌کند.

اما برای مقابله با این سیستم حفاظتی نیز چاره‌اندیشی شده است که سامانه پیروز یکی از این راه حل‌ها است. از آنجایی که سامانه‌های دفاع فعال پس از مقابله با یک موشک مدت زمان مشخصی را باید طی کنند تا با موشک بعدی مقابله کنند، با استفاده از همین زمان خلاء می‌توان موشک دوم را به سمت تانک شلیک کرده بدون واکنش سامانه دفاع فعال آن را منهدم کرد.

حال برای شلیک دو موشک پشت سر هم باید لانچری طراحی کرد که توانایی این کار را داشته باشد. سامانه موشکی پیروز از یک سکوی دو درجه آزادی که قابلیت نصب چهار فروند موشک ضد زره دهلاویه به همراه یک سامانه الکترو اپتیک را دارد، تشکیل شده است. این سامانه همچنین دارای یک نوسل هدایت که امکان هدفگیری و شلیک از طریق آن برای کاربر ممکن می‌شود.

این سامانه به صورتی طراحی شده که قابل نصب روی خودروهای تاکتیکی ارس بوده و به صورت آسانسوری طراحی شده است تا در زمان‌های غیر عملیاتی به درون خودرو رفته و با این کار مانع از آسیب دیدن سامانه خارج از میدان نبرد شود. علاوه بر اینکه این نوع طراحی سامانه پیروز موجب می‌شود تا در صحنه نبرد نیز پوشش مناسبی برای خودروی حامل این سامانه ایجاد کند.

سامانه الکترواپتیکی پیروز امکان استفاده از این سامانه در شب و روز با استفاده از دوربین‌های حرارتی و دید در شب و همچنین قفل روی هدف را برای این سامانه میسر می‌سازد. از طرف دیگر کنسول هدایت این سامانه در داخل خودرو تعبیه شده است که کاربر را از خطرات احتمالی مصون می‌سازد.

ویژگی مهم این سامانه آن است که قادر است هر موشک را به فاصله تنها 0.4 ثانیه از موشک بعدی شلیک کند که به این سامانه قابلیت مقابله با سامانه‌های دفاع فعال تانک‌ها را می‌دهد و پیروز را به سلاحی مهلک برای تانک‌ها و ادوات زرهی بدل می‌سازد.

همچنین سامانه پیروز قادر است در ارتفاع 2 کیلومتری و برد 5 یا هشت کیلومتری( بسته به نوع موشک دهلاویه مورد استفاده) با اهداف هوایی نیز درگیر شود. از سوی دیگر تحرک پذیری سامانه پیروز نیز فاکتور بسیار مهم در نبردهای امروزی است نصب این سامانه روی خودروی راهکنشی ارس این قابلیت را به سامانه پیروز داده است.

عملیاتی شدن سامانه پیروز در کنار تحویل سایر سامانه های ضد زره و ضد استحکامات به نیروی زمینی سپاه قدرت آتش یگان‌های رزمی این نیرو در صحنه‌های مختلف نبرد افزایش می‌دهد و این نیرو را قادر می‌ساز تا با انواع تهدیدات زرهی از فواصل ایمن مقابله کند./تسنیم