به گزارش «راهبرد معاصر»؛ با پیشرفت صنعت حمل و نقل و گسترش فرهنگ جهانی شدن، راهبرد دولت- ملتها برای مقابله با حکومتها تغییر کرده است. در سیر پیشرفت سرویسهای جاسوسی خارجی، کشورهای مختلف با هدف جمعآوری اطلاعات، شناسایی نقاط حساس، برقراری ارتباط با سیاستمداران، روحانیون، دانشگاهیان، سازمان های مردم نهاد، رسانهها، احزاب سیاسی و گروههای مختلف اجتماعی افرادی را در پوشش گردشگر، سرمایهگذار، پژوهشگر علمی و ... به کشور مقصد اعزام می کنند.
یکی از برنامههای مأموران خارجی جذب افراد مستعد، تربیت، سازماندهی، تأمین تجهیزات و طرح نقشه با هدف تضعیف امنیت جامعه هدف است. در دو قرن اخیر غرب آسیا بهویژه ایران به عنوان یکی از بزرگترین کشورهای منطقه، یکی از نخستین مقاصد برای نفوذ سرویسهای جاسوسی خارجی بوده است.
دولت سیزدهم در مأموریتی ویژه از تمام دیپلماتها و رایزنهای فرهنگی در خارج از کشور خواست به معرفی جاذبههای فوقالعاده ایران بپردازند و در حوزههای مختلف توریسم زمینه سفر شهروندان سایر نقاط جهان را به کشورمان فراهم کنند
«ایران هراسی» به عنوان یکی از سیاستهای اصلی غرب در قبال نظام سیاسی پس از انقلاب مطرح است و رسانههای جریان اصلی با برجسته کردن موضوعاتی همچون حقوق بشر، حقوق زنان، وضعیت اقتصادی و موضوعات امنیتی سعی دارند ایران را به عنوان مقصدی نا امن برای گردشگران خارجی در سراسر جهان معرفی کنند. دنبال کردن این خط عملیات روانی موجب عقب ماندن کشورمان از اقتصاد توریسم و بیاستفاده مانده ظرفیتهای گردشگری- زیارتی شده است.
در چنین شرایطی دولت سیزدهم در مأموریتی ویژه از تمام دیپلماتها و رایزنهای فرهنگی در خارج از کشور خواست به معرفی جاذبههای فوقالعاده ایران بپردازند و در حوزههای مختلف توریسم زمینه سفر شهروندان سایر نقاط جهان را به کشورمان فراهم کنند. تأکید بر این موضوع به معنای سیاست «درهای باز» ایران در برابر توریستهای خارجی است. در چنین شرایطی برخی سرویسهای خارجی با سوء استفاده از این سیاست سعی میکنند در پوششهای گردشگری، کاری، فرهنگی و ... مأموران خود را برای اجرای سیاستهای ابلاغی کشورمان به ایران اعزام کنند.
یکی از اقدامات شایع در میان جاسوسان دستگیر شده در کشور، نزدیک شدن به مناطق حساس نظامی- هسته ای و جمعآوری اطلاعات و عکس برداری از آنها بوده است. یکی از این جاسوسها شهروند آلمانی تبار 66 ساله بود که پس سفر به تهران و تبریز و عکس برداری از مناطق ممنوعه به وسیله مأموران بازداشت شد. در دیگر نمونه مشابه توریستی به نام بنجامین بریر (تبعه کشور فرانسه) پس از عکسبرداری از مناطق حفاظت شده و به پرواز درآوردن پهپاد در دشتهای مرزی میان ایران و ترکمنستان به وسیله نهادهای امنیتی بازداشت شد.
شاید حوادث اخیر نمونهای از دخالت مستقیم و غیر مستقیم هستههای خارجی در ایران با هدف مداخله در امور داخلی کشور و جهت دهی به اعتراضات باشد. طبق اصل 27 قانون اساسی، اگر اعتراض برخلاف موازین اسلام و همراه با سلاح نباشد، با کسب مجوز از نهادهای ذی صلاح بلامانع و جژو حقوق شهروندی است. با وجود این، برخی اپوزیسیون غیرمستقل با همراهی سرویسهای خارجی سعی در نفوذ در دل اعتراضات، سر دادن شعارهای ساختارشکنانه و برهم زدن نظم عمومی دارند.
پس از صدور قطعنامه حقوق بشری و مداخلههای سیاسی، رسانهای و امنیتی اتحادیه اروپا در ناآرامیهای اخیر ایران، هفت کشور اروپایی آلمان، فرانسه، هلند، اتریش، بلژیک، اسپانیا و ایتالیا از شهروندان خود خواستهاند علاوه بر سفر نکردن به ایران، فوری شهرهای مختلف کشورمان را ترک کنند
طبق بیانیه وزارت اطلاعات، تاکنون اتباع آلمان، لهستان، ایتالیا، فرانسه، هلند و سوئد در جریان اعتراضات دستگیر شدند. مرگ یک دختر جوان تنها مورد مداخله کشورهای غربی نبوده و شاید یکی دیگر از نمونههای مداخله، دستگیری دو شهروند فرانسوی در ایران است. آنها که ظاهراً جزو فدراسیون ملی آموزش و امور فرهنگی فرانسه بودند، با پوشش توریست وارد ایران شدند و پس از برگزاری جلسه با سران سندیکاهای کارگری و معلمان، به دنبال تأمین مالی، آموزش انواع روشهای اعتصاب و جهت دهی به خط اعتراضات صنفی بودند.
حال پس از صدور قطعنامه حقوق بشری و مداخلههای سیاسی، رسانهای و امنیتی اتحادیه اروپا در ناآرامیهای اخیر ایران، هفت کشور اروپایی آلمان، فرانسه، هلند، اتریش، بلژیک، اسپانیا و ایتالیا از شهروندان خود خواستهاند علاوه بر سفر نکردن به ایران، فوری شهرهای مختلف کشورمان را ترک کنند. اتخاذ چنین سیاستی علاوه بر دمیدن بر شعله ایران هراسی در فضای افکار عمومی، نشانه نوعی ترس نسبت به دستگیری سایر مأموران خود است.
در چنین شرایطی لازم است با رعایت هشدارهای امنیتی در زمینه نظارت ملکرد مأموران بیگانه، نسبت به برقراری امنیت برای توریستهای خارجی نهایت دقت انجام شود تا اقدامی علیه جان یا اموالشان انجام نشود.
دولتهای خارجی برای ورود به کشورهای هدف از ابزارهای مختلفی استفاده میکنند که یکی از قدیمیترین و رایجترین آنها اعزام مأموران امنیتی با پوشش توریست بوده است. در سالهای اخیر مأموران مرتبط با سرویسهای جاسوسی غربی برای شناسایی و جمعآوری اطلاعات از مراکز حساس، برقراری ارتباط با افراد یا گروههای هدف، خرابکاری در مراکز هستهای- نظامی، ترور مسئولان و دانشمندان کشور، ایجاد شبکه مالی و ... وارد کشور شده و امنیت ملی کشورمان را با مخاطرات جدی مواجه کرده اند.
البته در همین سالها نهادهای امنیتی کشور نیز اقدامات جدی در راستای شناسایی و ضربه وارد کردن به مأموران و هستههای وابسته به خارج از کشور انجام داده اند. حال کشورهای اروپایی به دلیل ترس از دستگیری سایر مأموران خود و تشدید موج ایران هراسی در رسانههای بینالمللی از شهروندان خود خواستند به ایران سفر نکنند و افراد حاضر در کشور نیز فوری خاک ایران را ترک کنند. در چنین شرایطی لازم است از کشورهای اروپایی پرسیده شود، آیا مداخله در امور داخلی سایر کشورها در تضاد با اصل احترام به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشورها نیست؟