اصلاح نفس، لازمه جهاد در رکاب امام زمان (عج)

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ انتظار به معنای چشم به راه بودن و آرزوی دستیابی و تحقق چیزی است که شخص منتظر برایش تلاش می‌کند؛ به طوری که رسول اکرم (ص) فرمودند «بهترین عبادت ها انتظار فرج است». انتظار نوعی ریاضت به شمار می رود که روح انسان را جلا می بخشد، لذا لازمه چنین ریاضتی مشغول داشتن نیروی فکری و متوجه کردن قوه خیال در راستای موضوع مورد انتظار است. 

این کار قهراً دو نتیجه مهم و مفید به‌دنبال دارد؛

نخست، اینکه نیروی فکر موجبات افزایش قدرت بر انجام کار را فراهم می آورد. 

دوم، اینکه انسان را قادر می کند نیروهای خود را برای رسیدن به هدفی مهم متمرکز و در راستای آن هدف حرکت کند. 

شخص منتظر امیدوار می شود که مهدی موعود (عج) با ظهور خویش روی زمین را پر از عدل و داد خواهند کرد

این دو مؤلفه از مهم‌ترین مقدماتی است که آدمی در زندگی دنیا و آخرتش نیاز مبرم به آن دارد. همچنین مصیبت‌ها و حوادث برای انسان را قابل تحمل و دفع آن را نیز آسان می کند، زیرا انسان می داند مصیبت‌ها قابل جبران و تدارک هستند و ناگواریهای انسان جبران خواهد شد و مصائبی که انسان قابلیت جبران آنها را نمی داند، تفاوت زیاد است. 

حضرت سیدالشهدا (ع) هنگام شهادت علی اصغر (ع) فرمودند «خدایا آنچه مرا در این مصیبت بزرگ آرام می کند، این است که در معرض نگاه توست»، کنایه از این دارد که اجر کار زائل نخواهد شد، بنابراین در بحث انتظار نیز همه مأجور هستند. شخص منتظر امیدوار می شود که مهدی موعود (عج) با ظهور خویش روی زمین را پر از عدل و داد خواهند کرد.

لازمه انتظار این است انسان دوست داشته باشد از دوستان و شیعیان آن حضرت باشد و بلکه از اعوان و انصار آن بزرگوار به شمار رود، فلذا همه محبان و شیعیان می بایست درصدد اصلاح نفس خود برآیند تا بتوانند قابلیت مصاحبت آن حضرت را احراز و در حضورش جهاد کنند.

لازمه دستیابی به این پیروزی، کسب معرفت و علم است، به‌ویژه حال که می دانیم پیروزی آن حضرت بر دشمنانش با اسباب عادی تحقق خواهد یافت. صدق مودّت، دوستی و عقیده انسان را در مسیر منتظر شدن واقعی قرار می دهد، زیرا انسان صادق برای گسترش عدل و داد تلاش می کند، بنابراین برای تحقق ظهور امام زمان (عج) کوشش خواهد کرد.  

اگر چنین انتظار و عقیده ای نباشد، همانند کوفیان که امام زمان خودشان، حسین بن علی (ع) را می طلبیدند، ولی بعد از آمدن به رویش شمشیر کشیدند چنان می شود. اگر صدق عقیده نباشد یا عقیده فاسد باشد، شبیه عبیدالله بن حر می‌شود که امام زمانش یعنی حسین بن علی (ع) به وی رجوع کرد و یاری طلبید، ولی ثمری نداشت.

ظهور امام زمان (عج) در جوانی است؟

درباره اینکه حضرت امام زمان (عج) هنگام ظهور جوان یا سالخورده است، روایت های متعددی در کتاب های مرجع اهل تسنن و تشیع نقل شده که پیامبر بزرگوار اسلام (ص) فرمودند، آن حضرت به صورت جوانی 30 تا 40 ساله ظهور می کنند. حتی در روایتی امام حسین (ع) می فرمایند: هنگامی که حضرت مهدی (ع) ظهور می کنند، مردم به دیده تردید او را می نگرند، زیرا در هیبت جوان رعنایی ظهور خواهند فرمود و بزرگترین مصیبت آن است که امام مردم به صورت مرد جوانی ظهور فرمایند در حالی که گمان می بردند او پیر و سالخورده است.

خداوند متعال در تکوینیات کوچکترین نقصی باقی نگذاشته و همه عالم خلقت را روی اساسی قوی و درست و خلل ناپذیر بنا نهاده است. در عالم تشریع نیز رعایت اتقان و استحکام شده، چیزی را ناگفته نگذاشته و خود ضامن بقای دین و اساس اسلام شده است. سزاوار است شیعیان و محبان همان‌گونه که در سایر شئون زندگی مادی خود نیاز به زمان و پیش آمدها و تلاش‌ها دارند و بدون کوشش و رنج موفقیتی به‌دست نمی آورند، در جنبه معنوی و حکومت عدل با ظلم و فساد و تباهی مبارزه کنند. 

محل ظهور امام زمان (عج)

درباره محل ظهور و بیعت آن حضرت روایت های متعددی وجود دارد که در کتاب های مرجع اهل تسنن و تشیع از رسول گرامی اسلام (ص) نقل شده است. پیامبر (ص) فرمودند: هنگام وفات خلیفه ای اختلافی پیش می آید و مردی از مدینه به مکه فرار می کند. جماعتی از اهالی مکه پیش وی آمدند و درحالی‌که او اکراه دارد، بیرون آوردند، در میان رکن و مقام با وی بیعت می کنند. از شام لشکری به سوی وی فرستاده می شود و در بیداء زمین آنها را به کام خود می کشد .

همانند این روایت، روایت‌های متعددی نقل شده، اما موضوع مهم اینکه جوانان باید بدانند عصر ظهور عصر علق و عرق است، یعنی عرق ها  و خون‌ها ریخته می شود تا نهایت حضرت حجت (عج) به پیروزی می رسند. 

پس از استقرار حکومت حضرت، آنچنان عدالت، امنیت، صلح و صفا در جهان حاکم می‌شود و انسانیت در اوج خود و برکات آسمان و زمین نیز گسترده می شود که زندگان آرزو می کنند، ای کاش آشنایان و وابستگان فوت شده‌شان زنده بودند و این روزهای خوب حکومت حضرت را مشاهده می کردند.