چرا معرفی وزیر آموزش و پرورش از اولویت‌های دولت نیست؟

به گزارش راهبرد معاصر؛ آموزش و پرورش در تابستان داغ به خواب زمستانه رفته است. بعد از استعفای پرحرف و حدیث «محمد بطحایی» علاوه بر اینکه کارهای نیمه تمام آموزش و پرورش تعطیل شده، عزمی جدی نیز از طرف دولت برای تعیین سکاندار این وزارتخانه‌ی مهم دیده نمی‌شود. سید محمد بطحایی که پس از دو سال به بهانه شرکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی خود را از قطار دولت تدبیر و امید پیاده کرد، در برنامه‌هایش، نوید اصلاح در آموزش و پرورش را می‌داد و بر این باور بود که وزارتخانه تحت امرش برای اصلاحات آموزشی با او همراهی نمی‌کند. وزیری که می‌گفت، مأموریت نظام آموزش‌وپرورش از هدف اصلی خود فاصله پیدا کرده و مداوم در حرف‌هایش تأکید می‌کرد که مقاومت در برابر تغییرات در آموزش و پرورش بسیار زیاد است و فرهنگ‌سازمانی در این وزارتخانه بشدت در برابر اصلاحات مقاومت می‌کند.

وزیری که روز قبل از استعفا درباره پیگیری‌هایش از حقوق معلمان در صفحه توییترش نوشت: «در آخرین روز قبل از تعطیلات در جلسه‌ای با حضور رئیس و همکاران سازمان اداری و استخدامی، موضوع اصلاح حقوق همکاران جوانم در دانشگاه فرهنگیان و شهید رجایی را بررسی کردیم و با نظر مثبت آقای انصاری امیدوارم به‌زودی نتیجه مورد نظر به‌دست آید» و بر ابهامات کناره‌گیری‌اش از وزارت آموزش و پرورش افزود و احتمال وجود اختلاف‌نظر وی با دولت را افزایش داد. البته بعد از رفتن بطحایی به دانشگاه آزاد مشخص شد آنچه به عنوان دلیل استعفا (نامزد شدن در انتخابات مجلس) عنوان می شد بهانه‌ای بیش نبوده و احتمالاً دلایل دیگری عامل این کناره‌گیری بوده است.

وزیر پیشنهادی باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟

اکنون بیش از دو ماه از قبول استعفای سید محمد بطحایی می‌گذرد و دولت زمان زیادی برای معرفی گزینه اصلی کرسی این وزارتخانه به مجلس شورای اسلامی ندارد. در هفته‌های اخیر نام افراد مختلفی برای این سمت مطرح شده‌اند و هنوز مشخص نیست شانس کدام‌یک بیشتر است. در این بین برخی از نمایندگان مجلس نیز با یادآوری شعارهای انتخاباتی روحانی از وی خواستند تا یک زن را به عنوان وزیر آموزش و پرورش معرفی کند. «فاطمه ذوالقدر» نماینده مردم تهران در این خصوص گفته است«انتخاب وزیر زن از مطالبات نمایندگان مجلس در زمان شروع به کار دولت تدبیر و امید بود. با توجه به اینکه ۶۰ درصد بدنه آموزش و پرورش را زنان تشکیل می‌دهند، از رئیس‌جمهور می‌خواهیم حداقل انتظارات جامعه زنان را با انتصاب وزیر زن برای این وزارتخانه جامه عمل بپوشاند». جدا از زن یا مرد بودن وزیر آینده آموزش و پرورش، وزیر پیشنهادی باید از جامعه فرهنگیان و سرد و گرم کشیده این عرصه باشد، در داخل وزارت آموزش و پرورش به میزان کافی نیرو‌های توانمند و ارزشمند و بدون حاشیه کم نیست؛ بنابراین شخصی باید سکان بزرگ‌ترین و مهم‌ترین وزارتخانه کشور را در اختیار بگیرد که بتواند آن را از بی‌برنامگی نجات دهد و حمایت دولت برای انجام ارائه لایحه رتبه‌بندی، تعیین تکلیف معلمان حق‌التدریس، نهضتی و جامانده، تقویت دانشگاه فرهنگیان، یکسان‌سازی حقوق فرهنگیان بازنشسته، پرداخت مطالبات معلمین مدارس  را داشته باشد.

در حال حاضر وزارت آموزش و پرورش با چالش‌های زیادی روبه رو است. وضعیت معیشتی معلمان و مطالبات بازنشستگان باعث بروز اعتراض‌های صنفی شده است و حواشی فراوان این وزارتخانه و انتظارات بالا فعالیت در آن را دشوار کرده است. به عنوان نمونه در چند روز اخیر جمعی از معلمان حق‌التدریس در اعتراض به عدم تعیین تکلیف وضعیت استخدامی خود مقابل وزارت آموزش و پرورش تجمع کردند و خواهان تعیین تکلیف وضعیت استخدامی خود شدند. عدم تعیین تکلیف استخدامی معلمان حق‌التدریس در شرایطی است که تعدادی از آن‌ها سال‌ها به عنوان مربی پیش‌دبستانی یا معلم حق‌التدریس در مدارس کشور مشغول به فعالیت هستند و با بالا رفتن سن آن‌ها این شرایط آخرین فرصت استخدامی برایشان محسوب می‌شود.

علاوه بر قشر معلمان، مردمان عادی هم در انتظار انتخاب وزیر برای این وزارتخانه هستند چرا که تصمیمات این وزارتخانه تأثیر  مستقیم بر زندگی مردم دارد. مسئله تعلیم و تربیت مسئله اول بسیاری از خانواده‌های ایرانی است و کمتر خانواده ایرانی است که با مسئله تعلیم و تربیت به طور مستقیم مواجه نباشد؛ به عبارت دیگر تصمیمات هیچ وزارتخانه‌ای به اندازه آموزش و پرورش در زندگی خانواده‌های ایرانی تأثیرگذار نیست. طبق آمار در حال حاضر بیش از 14 میلیون دانش‌آموز در پایه‌های مختلف در حال تحصیل هستند و تنها تعداد کارکنان آموزشی این وزارت خانه بیش از 750 هزار نفر است که این امر مؤید حساسیت هرگونه تغییر و تحول در حوزه تعلیم و تربیت است. با این اوصاف بی‌برنامگی و روزمرگی در تصمیمات این وزارتخانه باعث سردرگمی مردم شده است. شکایت‌ها مردمی از نرخ‌های بالای شهریه مدارس، گرفتن مبالغ غیرقانونی از اولیای دانش آموزان، مشکلات تهیه کتاب‌های درسی و...از مشکلات همیشگی آموزش و پرورش و مردم بوده که بی‌شک با نبود وزیر در این وزارتخانه امسال باید منتظر تشدید این معضلات باشیم.

الان هم برای معرفی وزیر آموزش و پرورش دیر شده است

با این حال در شرایط کنونی وزارت آموزش و پرورش وزیر ندارد و از طریق سرپرست اداره می‌شود و اراده‌ای هم از طرف دولت برای انتخاب وزیر جدید و معرفی به مجلس شورای اسلامی دیده نمی‌شود. دولتی که بعد از استعفای نوبخت از «سخنگویی دولت» نشان داد در انتخاب جانشین برای افراد مستعفی عجله‌ای ندارد و جزء اولویت‌هایش نیست. اگر چه بر اساس اصل 135 قانون اساسی رئیس‌جمهور می‌تواند براي‏ وزارتخانه‌هایی‏ كه‏ وزير ندارند حداكثر براي‏ مدت‏ سه‏ ماه‏ سرپرست‏ تعيين‏ نمايد؛ اما به نظر می‌رسد اهمیت و ضرورت انتخاب وزیر آموزش و پرورش آن هم در شرایط کنونی ایجاب می‌کند که رئیس‌جمهور انتخاب و معرفی وزیر آموزش و پرورش را در اولویت قرار دهند و هر چه سریع‌تر تکلیف این وزارتخانه را روشن کنند. هر چند با نزدیک شدن به آغاز سال تحصیلی و پایان تابستان که به نوعی فصل برنامه‌ریزی برای این وزارتخانه و همچنین خانواده‌ها محسوب می‌شود الآن هم برای معرفی وزیر دیر شده است.