رفتار ناقض حقوق بشر غرب در پرونده اسدالله اسدی

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ غرب یکی از مدعیان اصلی مطالبه حقوق بشر در دنیاست، اما حقوقی که خود تصمیم می گیرد کجا و چگونه آن را طلب کند یا ناقض اصلی آن باشد. حقوق بشر در مفهوم غربی به معنای حقوقی است که انسان‌ها صرفاً به دلیل انسان بودن از آن برخوردارند، سرشت دینی و الهی بشر، کمال جویی، به سوی خدا رفتن و انتخاب دین و مذهبی که نسبت به آن گرایش دارند به شدت در این مفهوم نادیده گرفته می شود.

چنانچه شاهدیم مسلمانانی که در غرب برای داشتن حجاب و حتی خواندن نماز مورد هجمه های جسمی و روحی و حتی محرومیت از خدمات اجتماعی واقع می شوند در حالی که آزادی در پوشش یکی از مواردی است که غرب سنگ آن را به سینه می کوبد، اما باز هم آنجا که خود می خواهد و آنچنان که خود می پسندد.

نکته اساسی در حقوق بشر غربی این است که این حقوق بر مبنای حقوق طبیعی و قراردادی و به عبارتی بر مبنای ارزش های غربی و متناسب با قواعد نظام های دموکراسی و لیبرال طراحی می شوند

حقوق بشر نه صرفاً به معنای غربی آن، بلکه در ابعاد گسترده جهانی دارای مفاهیم مشترکی با حقوق بشر اسلامی ازجمله توجه به عدالت و برابری، آزادی، کرامت انسانی، داشتن امنیت و حق برخورداری از عقیده و اندیشه آزاد است. حتی با وجود قواعدی جهانی در زمینه حقوق بشر که به وسیله سازمان‌های بین‌المللی مطرح می شود، برداشت‌ها و تفاسیر مختلفی درباره حقوق بشر به ویژه از منظر غربی وجود دارد و رویکردهای متفاوتی در این زمینه ارائه می شود.  

حقوق بشر بر مبنای ارزش های غربی

نکته اساسی در حقوق بشر غربی این است که این حقوق بر مبنای حقوق طبیعی و قراردادی و به عبارتی بر مبنای ارزش های غربی و متناسب با قواعد نظام های دموکراسی و لیبرال طراحی می شوند تا منافع کشورهای غربی را حفظ کنند و کرامت انسانی نادیده گرفته می شود؛ چنانچه حتی شهروندان غربی گاهی نمی توانند از حقوق خود بهره مند شوند.

نمونه های بسیاری از نقض حقوق بشر در کشورهای غربی که خود را مدعیان اصلی مطالبه آن می دانند، وجود دارد؛ مانند آنچه در زندان های گواتمالا و گوانتانامو بر سر زندانیان می آمد که حتی زندانی از حقوق اولیه انسانی هم برخوردار نبود؛ چه رسد به آنچه از آن به کرامت انسانی تعبیر می شود.

حتی قوانینی که در کشورهای غربی وضع می شود، دل بخواه حاکمان آن است، مانند آنچه  پنج سال پیش در ماجرای بازداشت و اسارت دیپلمات ایرانی در آلمان و بلژیک روی داد.

پرونده ای بدون سند و مدرک

۱۱ تیرماه سال 1397 اسدالله اسدی، دیپلمات ایرانی که در بلژیک حضور داشت، به بهانه‌ واهی تلاش برای بمب‌گذاری در نشست گروهک تروریستی منافقین بازداشت شد؛ ادعایی که هرگز مستند نشد و دولت بلژیک سندی که این اقدام را از طرف اسدی ثابت کند، پیدا نکرد؛ اما بازداشت شد و با وجود تلاش مسئولان ایرانی برای آزادی این دیپلمات، وی پنج سال اسارت کشید.

حال که وی آزاد شده است، با مشاهده تغییر چهره فاحش اسدی می توان روزهای سختی را که بر وی گذشته است، تصور کرد که کاردار ایران در اسارت، زیر شکنجه و به معنای تمام کلمه نقض حقوق بشر قرار گرفته است.

دیپلمات ایرانی با میانجی گری عمان و تلاش بسیار مسئولان دولت سیزدهم در ازای آزادی زندانی بلژیکی در ایران آزاد و به تهران بازگردانده شد؛ اما مقایسه زندانی بلژیکی در ایران و دیپلمات ایرانی اسیر در دست بلژیک، گویای تفاوت حقوق بشر غربی و حقوق بشر اسلامی است و می توان عمق و معنای نامه ای را که سال گذشته همسر اسدالله اسدی از اوضاع زندان محل اسارت این دیپلمات در توئیتر منتشر کرد، دریافت.

نقض قوانین بین المللی

سوی دیگر موضوع به نقض قوانین بین المللی در ارتباط با کاردار ایرانی برمی گردد؛ چنانچه در همین زمینه کنوانسیون ۱۹۶۱ وین تأکید می‌کند، دیپلمات و کادر سفارتخانه‌ها از مصونیت قضایی بهره‌مند هستند و به فرض بروز جرم از طرف وی، دولت پذیرنده حق بازداشت و اقدام قضایی علیه او را ندارد، اما دولت بلژیک در پرونده اسدالله اسدی خلاف قوانین بین‌المللی رفتار کرد.

با مشاهده تغییر چهره فاحش اسدی می توان روزهای سختی را که بر وی گذشته است، تصور کرد که کاردار ایران در اسارت، زیر شکنجه و به معنای تمام کلمه نقض حقوق بشر قرار گرفته است

مورد مشابه دیگری که بر نقض قوانین بین المللی و نقض حقوق بشر و به عبارتی حقوق بشر دلبخواهی غربی  تأکید می کند، پرونده حمید نوری است  که به بهانه واهی سال هاست با اتهاماتی بدون سند و مدرک و تنها برای  جانبداری سوئد از منافقین وی را در اسارت نگه داشته اند.

باید عنوان کرد، دیپلمات‌ها همواره از جایگاه ویژه‌ای در کشورهای مستقل برخوردار بوده‌اند، زیرا عملکردشان برای گفت و گو درباره موافقتنامه‌ میان کشورها لازمه امتیازات  ویژه است، به عنوان فرستاده ملتی دیگر و میهمان، باید محترم شمرده شوند و آزادی آن‌ها از قوانین کشور پذیرنده از ملزومات نخستین در روابط سیاسی است. مواردی که بلژیک نه به عنوان حقوق بشر که به عنوان روابط بین الملل نیز ناقض آن بوده است.

یک بام و دوهوای غربی ها

با وجود این، موارد بسیاری از حقوق بشر غربی، یعنی آنچه دوست دارند اجرا شود و آنچه نقض می کنند، در دنیا وجود دارد. رفیق گرمابه و گلستان غربی ها، یعنی صهیونیست ها ۲۰۰ کلاهک هسته ای دارند که تاکنون هیچ برخوردی با آنها انجام نشده است، اما ایران به دلیل اقدامات صلح آمیز هسته ای از سوی غربی ها تحریم می شود.

عملکرد غرب در پرونده اسدالله اسدی هویدای  رفتار متناقض آنها در مدعی حقوق بشر بودن است، زیرا گروهک تروریستی منافقین ۱۷ هزار نفر از اقشار مختلف ایران را ترور و خیلی ها را برای مقاصد شوم خود به بند کشید و شکنجه کرد.

نظام سلطه گر غرب نه تنها مدعی نقض حقوق بشر نمی شود، بلکه از این گروهک تروریستی  با دستان آغشته به خون حمایت می‌کند و دیپلمات و میهمان کشوری دیگر را بدون اسناد و مدارک مستدل پنج سال به بند اسارت می کشد و چنان شرایط را بر وی سخت می کند که بعد از پنج سال دوری از وطن گویا 20 سال بر او گذشته است.