به گزارش راهبرد معاصر؛ اکنون 6 سال از عمر دولت آقای روحانی سپری شده است. همچنین مجلس دهم نیز ماههای پایانی خود را سپری می کند و در اسفند امسال انتخابات مجلس شورای اسلامی برگزار می شود.
اصلاح طلبان از هم اکنون تحرکات انتخاباتی خود را آغاز کرده اند. طیف اصلاح طلب از یکسو نقش و سهم خود در دولت را انکار کرده و این ادعا را مطرح می کند که اصلاحات فقط حامی انتخاباتی روحانی بوده و در سال 96 و بلافاصله پس از انتخابات، پشتِ درِ پاستور ماند!
طیف اصلاح طلب همچنین علیرغم حضور در انتخابات مجلس دهم شورای اسلامی و ارائه لیست امید، مدعی است که اعضای لیست امید اصلاح طلب نبوده و عملکرد آنان به این جریان ارتباطی ندارد! اصلاح طلبان به دلیل حضور حداکثری در دولت، یکی از مسببان اصلی وضع موجود هستند، اما متاسفانه از پذیرش مسئولیت خود شانه خالی می کنند.
برای بررسی ابعاد رفتار انتخاباتی اصلاح طلبان، با «دکتر محمد حسن قدیری ابیانه» کارشناس مسائل سیاسی و دارای دکترای مدیریت استراتژیک و سفیر اسبق ایران در مکزیک و استرالیا به گفت و گو نشستیم.
* جناب آقای قدیری ابیانه، با نزدیک شدن به انتخابات مجلس، فعالین اصلاح طلب در اقدامی مسبوق به سابقه تاکید کرده اند که نقش اصلاح طلبان در دولتِ روحانی صرفا حمایتی بوده و این طیف در دولت هیچ سهمی ندارد.نظر شما در این مورد چیست؟
بیشترین سهم در دولت آقای روحانی و به خصوص در قسمت های حساس، در اختیار اصلاح طلبان است. این که اصلاح طلبان ادعا می کنند که در دولت نقش ندارند، یک علت این رفتار این است که متاسفانه اصلاح طلبان مخاطبین خود را نادان فرض می کنند.
متاسفانه اصلاح طلبان در پی این هستند که هم از مزایای حاکمیت استفاده کنند و هم از مزایای اپوزیسیون بودن، و این دو قابل جمع نیست.
اکنون وقت حسابرسی هست و وقت کسب آرای مجدد و جدید از مردم در انتخابات، بنابراین یکی دیگر از اهداف جریان اصلاح طلب از طرح ادعای سهیم نبودن در دولت، شانه خالی کردن از مسئولیت و امتناع از پاسخگویی است.
* فعالین اصلاح طلب در ماههای اخیر بارها تاکید کرده اند که لیست امید، لیست مطلوبِ اصلاح طلبان نبوده و نظارت استصوابی مانع حضور نیروهای درجه یک اصلاح طلب در مجلس دهم شده، نظر شما در این مورد چیست؟
آنها باید توضیح بدهند که بر فرض اینکه افراد مورد نظر آنها تایید صلاحیت نشدند انتخاب افرادی مثل دختر آقای صفدر حسینی به چه انگیزه ای بوده است؟! ضمن اینکه در انتخابات شورای شهر نظارت شورای نگهبان وجود نداشته و آنها می توانستند بزرگان خودشان را در لیست بگذارند. نکته قابل تأمل اینجاست که یکی از اعضای سابق شورای شهر تهران که اصلاح طلب نیز بوده است چندی پیش گفته بود که بزرگان اصلاحات از افراد برای حضور در لیست امید، تقاضای دو میلیارد تومان پول کرده بودند و این مسئله هیچگاه توسط اصلاح طلبان تکذیب نشد. متاسفانه اصلاح طلبان حاضر نیستند مسئولیت رفتار و گفتار خود را بر عهده بگیرند.
* علت حمله اصلاح طلبان به شورای نگهبان چیست؟
شورای نگهبان سدی در مقابل انحراف می باشد. نکته قابل توجه اینجاست که در بسیاری از کشورهای جهان، سیستم های نظارتی بر انتخابات طراحی شده است که رویکرد آن بسیار شبیه رویکرد نظارتی شورای نگهبان در انتخابات ها در ایران است. در حقیقت نظارت بر روند انتخابات، از احراز صلاحیت کاندیداها تا نظارت بر حسن اجرای انتخابات یک روند معمول و منطقی است.
شواهد موجود نشان دهنده این است که اصلاح طلبان بخش بزرگی از پایگاه اجتماعی خود را از دست داده اند. به عبارت دیگر آنچه که امروزه واضح هست اینکه اصلاح طلبان حمایت مردم را از دست داده اند و بر همین اساس حمله به شورای نگهبان در راستای سرپوش گذاشتن بر ریزش پایگاه اجتماعی جریان اصلاحات انجام می شود.
* طیف اصلاحات در ماههای اخیر بارها مسئله قهر با صندوق رای را مطرح کرده اند، هدف اصلاح طلبان از طرح این موضوع چیست؟
آنها بر این عقیده اند که کاهش آرای شرکت کنندگان در انتخابات می تواند مورد سوء استفاده بیگانگان قرار بگیرد و می خواهند نظام را از این بابت بترسانند. هر چند به این نتیجه رسیده اند که عملکرد غیرقابل قبولی که در این سالها داشته اند حتی در صورت تایید صلاحیت توسط شورای نگهبان هم منجر به رای آوری آنها هم نخواهد شد، کمااینکه از هم اکنون باید قید شورای شهر را نیز بزنند یعنی شورایی که شورای نگهبان بر آن هیچ نظارتی ندارد.