۷ نکته درباره اختلاف آیات یزدی و آملی لاریجانی

به گزارش راهبرد معاصر؛ این روزها بیشتر از آنکه به بگو و مگوهای برخی بزرگان با یکدیگر و ایجاد حاشیه به آن بپردازیم باید به نکاتی توجه کنیم که از پس این اتفاقات می تواند با غفلت و بی تدبیری، نظام را دچار هزینه هایی کند. اتفاق پیش آمده میان آیت اله یزدی و آیت اله آملی لاریجانی، که شاید نتیجه مشورت های اطرافیان ناصالح یا اتکا به شایعات فضای مجازی باشد، موضوعی ایست که به جای حاشیه زدن به آن، باید به عنوان یک مسئله توسط دلسوزان و دغدغه مندان مورد بررسی و ارزیابی قرار بگیرد تا از تکرار چنین مواردی در آینده جلوگیری شود. نقش محوری رسانه ها و عناصر دشمن در گسترش شایعات درباره مسئولان نظام در چارچوب راهبرد " اختلاف افکنی میان مسئولان نظام و القاء وجود فساد گسترده در میان آنان" باید به طور جدی مورد توجه هم دستگاه های نظارتی و قضایی و هم رسانه ها به عنوان واحد عملیاتی جهت اقدام علیه پروپاگاندا و عملیات روانی جبهه دشمن قرار بگیرد. در این راستا، چند نکته باید مورد نظر باشد:

نخست: دستگاه قضا گام های مثبت و ارزشمندی برای مبارزه با فساد برداشته است. در این مسیر بالطبع، عده ای تلاش خواهند کرد با شایعه پراکنی یا ایجاد هراس، در روند کار بن بست ایجاد کنند. ورود به بازی های حاشیه ای طراحی شده که اصل مسیر را تحت الشعاع قرار می دهد، می تواند رسیدن به هدف را با موانع جدی روبرو نماید.

دوم: پرچمدار اصلی مبارزه با فساد، نظام اسلامی با ابزارهای قضایی و نظارتی است. بهره برداری سیاسی هر جناح، جبهه و گروه سیاسی از این موضوع با هدف جهت دادن به سمت منافع جناحی، خطایی بزرگ است. بعضا مشاهده می شود برخی جناح یا شخصیت های سیاسی از مبارزه با فساد سخن می گویند که خود درگیر فسادهای عدیده ای هستند.

سوم: برخی افراد مشخص به اصطلاح عدالت طلب در داخل، در چند وقت اخیر با انتشار پست های در صفحات شبکه های اجتماعی مدعی فساد برخی مسئولین هستند. این افراد برحسب شنیده ها یا اطلاعات تائید نشده ارائه شده توسط برخی، به طور گسترده به انتساب فساد به مسئولین می پردازند. تداوم این رویه ناصواب که  بدون در نظر گرفتن ضوابط و مقرارت قضایی صورت می گیرد و هنوز صحت آنها ارزیابی نشده است نه تنها می تواند آبروی افراد را مورد خدشه قرار دهد بلکه می تواند به تقویت انگاره القایی دشمن مبنی بر وجود فساد در میان مسئولین کمک کند.

چهارم: همانگونه که گفته شد راهبرد دشمن "اختلاف افکنی میان مسئولین نظام و القاء وجود فساد گسترده در میان آنان" است. مقامات آمریکایی همچون پمپئو و بولتون، رسانه های ضدانقلاب با محوریت صدای آمریکا و کانال تلگرامی آمدنیوز و اندیشکده های آمریکایی با محوریت بنیاد دفاع از دموکراسی ها بارها طی سال های گذشته با انتشار گزارش های جعلی در راستای راهبرد مذکور، تلاش کردند اعتبار جمهوری اسلامی ایران را زیر سوال ببرند. اینگونه گزارش ها و ادعاها نباید مورد استناد رسانه ها، اشخاص و جناح های سیاسی جهت قضاوت افراد قرار بگیرد. عملیات رسانه ای دشمن با حسن نیت انجام نمی شود بلکه در راستای راهبرد و اهداف معین صرفا با هدف تضعیف جمهوری اسلامی ایران در دستورکار قرار می گیرد.

پنجم: پیروزی های بزرگ در منطقه، عبور از شرایط سخت داخلی با وجود فشارهای چند بُعدی دشمن و حرکت به سمت رشد و شکوفایی اقتصادی - به استناد گزارش صندوق بین المللی پول و بانک جهانی - ، به عنوان ماحصل اقدامات تمامی دستگاه ها و نهادها، ترسیم کننده وضعیت کنونی جمهوری اسلامی ایران است. این وضعیت چندان خوشایند کسانیکه که میلیاردها دلار برای متوقف کردن نظام اسلامی هزینه کردند، نیست. پس طبیعتا، تاکتیک ها و حربه های جدید مورد استفاده قرار می گیرد. اختلاف افکنی میان مسئولان، ایجاد شکاف میان مردم و حاکمیت، القاء وجود فساد سیستماتیک و فراگیر در ایران از جمله مواردی هست که در دستورکار دشمن قرار دارد و باید نسبت به آنها هوشیار بود.

ششم: وحدت و همدلی میان مسئولین به عنوان الگوی پیش روی مردم بیش از همه مسائل دیگر از اهمیت برخوردار است. همه مسئولان نظام باید به گونه ای عمل کنند که رفتار و گفتارشان خدشه ای به وجهه نظام اسلامی وارد نکند. پیش داوری و قضاوت در هر جایگاهی و اظهارنظر براساس آن، شایسته هیچ شخص یا جناحی نیست. خویشتن داری، مصلحت سنجی حکیمانه، حفظ آبروی افراد به عنوان یک اصل مهم از جمله مواردی هست که باید مبنای هرگونه اظهارنظری قرار بگیرد.

هفتم: از مسئولین انتظار می رود هرگونه اختلاف و نکته نظری نسبت به یکدیگر را به جای بیان در تریبون رسانه ها و نامه نگاری و انتشار آن که می تواند دستمایه بهره برداری سوء عناصر، جریان ها و رسانه های ضدانقلاب قرار بگیرد، در جلسات و نشست ها خصوصی حل و فصل نمایند. همانگونه که رهبر معظم انقلاب فرمودند" هم اختلافات بین مسئولین مضر است، هم بدتر از آن، کشاندن اختلاف میان مردم مضر است. این را من به مسئولین، به رؤسای محترم هشدار می‌دهم... به آنها هشدار می‌دهم، مراقب باشند. نه اینکه این نامه‌نگاری‌ها خیلی مهم باشد؛ نه، صد تا نامه بنویسند؛ کار خودشان را بکنند، اختلافات را به میان مردم نکشانند، چیزهای جزیی را مایه جنجال و هیاهو و استفاده تبلیغاتی دشمن و خوراک تبلیغاتی رادیوهای بیگانه و تلویزیون‌های بیگانه نکنند، صد تا نامه بنویسند؛ نامه اهمیتی ندارد. مهم این است که همه ما بدانیم مسئولیتی داریم، همه ما بدانیم موقعیت حساسی داریم."( آبان ماه 1391)