آزمایش عملیاتی ماه‌نورد‌های ناسا روی زمین
ناسا ماه‌نورد‌های خودران خود را که قرار است سال آینده به کره ماه فرستاده شوند، بر روی زمین آزمایش می‌کند تا از کارکرد بهینه آن‌ها اطمینان پیدا کند.
به گزارش راهبرد معاصر؛ ناسا در سال ۲۰۲۴ سه ربات مینیاتوری را به عنوان بخشی از پروژه اکتشاف رباتیک توزیع شده مستقل (CADRE) به کره ماه می‌فرستد. هدف این است که ببیند چنین کاوشگرانی چگونه می‌توانند به عنوان یک تیم بدون کنترل مستقیم از زمین کار کنند.
جاه طلبی ناسا برای ایجاد حضور دائمی انسان در ماه چشمگیر است، اما با موانع آزاردهنده‌ای همراه است. یکی از مواردی که در دهه‌های آینده فضانوردان آینده با آن روبرو خواهند شد، این است که از کمبود مزمن نیروی کار در هنگام اکتشاف و سایر وظایف رنج خواهند برد.
راهکاری واضح برای غلبه بر این مشکل استفاده از ربات‌ها است. با این حال، تاخیر ارتباط از زمین با ماه، این هدف را ناکام می‌گذارد، چرا که تاخیر ۲.۵۶ ثانیه‌ای ارسال و دریافت پیام، کنترل از راه دور از زمین را برای انجام یک کار حساس تقریبا غیرممکن می‌کند.
پروژه‌هایی مانند CADRE با هدف توسعه یک کاوشگر مستقل، جایگزین و دیگر ربات‌هایی طراحی شده است که می‌توانند به طور خودران یا به عنوان یک تیم خودسازمان‌دهنده کار کنند.
وظیفه اصلی CADRE این است که یک فرودگر تجاری بدون سرنشین را در منطقه راینر گاما (Reiner Gamma) واقع در Oceanus Procellarum فرود آورد. از اینجا، سه ماه‌نورد که هر کدام به اندازه یک چمدان دستی هستند، روی سطح ماه فرود می‌آیند و به محض آزاد شدن، به سمت نور خورشید می‌روند، صفحات خورشیدی خود را باز و باتری‌های خود را شارژ می‌کنند.
این تیم سه نفره هنگامی که به شارژ کامل رسیدند، ماموریت ۱۴ روزه خود را آغاز می‌کنند که باید تا زمان غروب خورشید در آغاز شب‌های ۱۴ روزه قمری تکمیل شود، چرا که این ماه‌نورد‌ها دستگاه گرمایشی ندارند و سرمای شدید برای همیشه به باتری‌ها و وسایل الکترونیکی آن‌ها آسیب می‌رساند.
مشکل واقعی، گرمای روز خواهد بود که می‌تواند به ۱۱۴ درجه سانتی‌گراد برسد. این ماه‌نورد‌ها از قطعات تجاری و قطعات سفارشی ساخته شده‌اند که شامل جدیدترین پردازنده کلاس تلفن همراه مورد استفاده در هلیکوپتر نبوغ (Ingenuity) ناسا است.
به گفته ناسا، این امر ربات‌ها را قوی می‌کند، اما نکته هوشمندانه این است که این ماه‌نورد‌ها برنامه‌ریزی شده‌اند که هر ۳۰ دقیقه به طور همزمان خاموش شوند تا در حین شارژ مجدد باتری‌ها، با استفاده از رادیاتور‌ها خنک شوند.
در حالی که این ماه‌نورد‌ها توسط فرودگر که به عنوان کنترل رله ناسا عمل می‌کند، نظارت می‌شوند، به آن‌ها دستورات کلی مانند «کاوش در فلان منطقه» داده می‌شود. سپس ماه‌نورد‌ها براساس یک الگوریتم یکی از خود را به عنوان رهبر انتخاب و وضعیت را ارزیابی می‌کنند. سپس آن‌ها به عنوان یک تیم عمل می‌کنند تا وظایف خود را به بهترین شکل ممکن انجام دهند.
ناسا می‌گوید که این تیم از ماه‌نورد‌ها یک مجموعه وظایف را انجام خواهند داد. اولین مورد این است که هنگام حرکت تیمی، با رادیو‌های پهن‌باند فوق‌العاده خود که به آن‌ها کمک می‌کند موضع خود را نگه دارند و از موانع اجتناب کنند، در مسیر بمانند.
در دومین مورد، ماه‌نورد‌ها مسیر‌های خود را برای کاوش در منطقه‌ای به مساحت ۴۰۰ متر مربع و ایجاد یک نقشه سه‌بعدی با استفاده از دوربین‌های استریو و رادار‌های نفوذ سطحی که می‌توانند تا عمق ۱۰ متری نفوذ کنند، انتخاب می‌کنند.
علاوه بر این، مهندسان ناسا نشان خواهند داد که اگر یک ماه‌نورد از کار بیفتد، چگونه بقیه می‌توانند خود را وفق دهند.
سوب‌ها کوماندور، مدیر پروژه CADRE در آزمایشگاه پیشران جت ناسا می‌گوید: مأموریت ما این است که نشان دهیم شبکه‌ای از ربات‌های متحرک می‌توانند برای انجام یک کار بدون دخالت انسان، به طور مستقل همکاری کنند. این رویکرد می‌تواند نحوه انجام اکتشافات را در آینده تغییر دهد و سوال برای ماموریت‌های آینده این خواهد بود که چند ماه‌نورد بفرستیم و آن‌ها با هم چه خواهند کرد؟ / نیو اطلس