رویکرد دوگانه غرب در مواجهه با آزادی‌های اجتماعی

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ تصویب قانون ممنوعیت پوشش اسلامی در مدارس فرانسه یکی دیگر از سیاست های دوگانه غرب در زمینه آزادی های اجتماعی است. سیاست های دوگانه ای که برای کشورهای مسلمان به گونه ای تعبیر می شود و برای کشوری مانند فرانسه، حتی با وجود جمعیت رو به افزایش مسلمانان در آن و دومین مذهب در این کشور به گونه دیگری؛ چنانچه تحلیلگران حقوق بین الملل از آن به حقوق بشر دوگانه غرب تعبیر می کنند.

دولت امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه ماه گذشته میلادی با منع دانش‌آموزان دختر از پوشیدن عبا اعلام کرد، پوشیدن عبا قوانین مربوط به سکولاریسم در آموزش را نقض می‌کند

یک بام و دوهوای غربی

مقام های فرانسه مدعی آزادی و حق انتخاب برای همه هستند، اما به بهانه‌های مختلف مسلمانان را آزار و اذیت و از حقوق مدنی شان محروم می کنند تا در اصطلاح، به قوانین لائیکی خود پایبند باشند. این قوانین خودساخته اجازه مداخله به هیچ نیروی خارجی حتی در مقام دفاع از حقوق انسانی و مدنی شهروندانش نمی دهد، اما در مقابل با رویکردی دوگانه در امور داخلی دیگر کشورها دخالت می کند.

یک بام و دوهوای غربی ها می گوید قانون های اروپایی و غربی لازم الاجراست، حتی اگر حقوق مدنی شهروندان را زیر پا بگذارد؛ ولی در کشورهای مسلمان این قوانین یا بنا بر نظر قدرت های اروپایی باید تغییر کند یا آنها برای آینده سیاسی آن کشور تصمیم می گیرند و از مسیر دیگری همچون بلوا، آشوب و اغتشاش تغییر ایجاد می کنند.

هدف غرب چیست؟

شاهد بودیم غرب در زمینه موضوع حجاب چه ماجرایی را در کشورمان رقم زد یا قرآن‌سوزی را نماد آزادی و حجاب را نماد محدودیت می‌دانند؛ هرچند این موضوع در کشورمان جزو قانون اساسی و اصول دینی باشد. این در حالی است که آنها به کسی اجازه اظهارنظر در موضوعاتی مانند حجاب در مدارس این کشور نمی‌دهند؟

دولت امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه ماه گذشته میلادی با منع دانش‌آموزان دختر از پوشیدن عبا اعلام کرد، پوشیدن عبا قوانین مربوط به سکولاریسم در آموزش را نقض می‌کند. ممنوعیت حجاب در حالی است که دولت فرانسه از سال ۲۰۰۴ میلادی پوشیدن روسری را نیز در مدارس دولتی این کشور به این دلیل که نشان‌دهنده وابستگی مذهبی است، ممنوع کرد.

فرانسه جمعیتی بالغ بر ۶۷ میلیون نفر دارد، اسلام دومین مذهب این کشور به شمار می رود و طبق آمار، روز به روزشمار مسلمانان در حال افزایش است. با وجود این، ۴۵ هزار مدرسه در فرانسه شاهد بازگشت ۱۲ میلیون دانش‌آموز برای آغاز سال تحصیلی جدید بودند؛ بازگشتی پر چالش به ویژه برای دانش آموزان مسلمان.

وعده های دروغین مکرون

با وجود تمام تدابیر به کار رفته و ممنوعیت پوشش اسلامی، ۲۹۸ دانش‌آموز با پوشش در مدارس حاضر شدند و 67 دانش‌آموز از تغییر آن خودداری کردند که به گفته مقام های آموزشی این کشور ممکن است این روند باعث اخراج آنها از مدرسه شود.

حقوق بشر، تساوی حقوق زنان و مردان و آزادی بیان و عقیده شعارهایی است که در جوامع غربی و به ویژه فرانسه از تریبون های مختلف شنیده می شود، اما واقعیت این است موارد مطرح شده تنها شعارهای توخالی این دولت هاست و در عمل، اقلیت های مذهبی اعم از مسلمان یا غیرمسلمان در این جوامع به اصطلاح روشنفکر و آزاد با مشکلات زیادی به ویژه در ابزار عقایدشان مواجه هستند.

غرب مهد آزادی بیان و ابراز عقیده برای همه مذاهب و عقاید نیست، بلکه بنابر سیاست یک بام و دوهوا آنجا که پای منافعشان در میان باشد مهد آزادی بیان است و سکولار و مرتد می تواند قرآن، کلام نورانی خداوند را به آتش بکشاند، اما در راستای اسلام هراسی دانش آموز مسلمان نمی تواند عقیده دینی و نوع پوشش خود را انتخاب کند.

از حجاب تا تساوی حقوق زن و مرد

باید عنوان کرد، مخالفت با حجاب اسلامی ذیل عنوان قوانین و لوایح مختلف و با نظر و عقاید شخصی و نه جمعی در کشورهای اروپایی با توجیهات غیر منطقی تصویب شده است، می شود و زندگی مسلمانان را هر روز با مشکلاتی مواجه می کند.

با وجود تمام تدابیر به کار رفته و ممنوعیت پوشش اسلامی، ۲۹۸ دانش‌آموز با پوشش در مدارس حاضر شدند و 67 دانش‌آموز از تغییر آن خودداری کردند

تساوی حقوق زن و مرد موضوع مهم دیگری است که بیش از گذشته طبل رسوایی دولت های غربی را در رویکردهای دوگانه نسبت به آزادی های اجتماعی بر زمین می اندازد. چنانچه گزارش‌ها نشان می‌دهند، با وجود شعارهای پر سر و صدای حمایت از زنان در غرب؛ آنها به لحاظ موقعیت کاری کمتر از مردان حقوق می‌گیرند، دچار تبعیض بسیاری هستند و از ناامنی های محیط کاری رنج می برند؛ حالا اگر هر کدام از این موارد در ایران بود هزار دایه مهربان تر از مادر پیدا می شد و شعار آزادی اجتماعی و نادیده گرفتن حقوق مدنی بانوان سرزمینم را فریاد می زد.

شعارهایی که ماهیت دولت هایی مانند فرانسه را در زیر پا گذاشتن حقوق و آزادی های اجتماعی مانند پوشش زن مسلمان افشا می کند و نشان می دهد دولت فرانسه  نمی تواند مدعی پیگیری تبعیض نژادی باشد.