به گزارش «راهبرد معاصر»؛ سال های زیادی بود مقاومت فلسطین خود را مجهز و آماده نبردی بزرگ با رژیم اشغالگر می کرد و شبانه روز برای موعد نبرد آماده می شد؛ آنها در این مسیر فداکاری ها و شهدای زیادی تقدیم کردند و امروز با تمام توان و ظرفیت خود وارد نبرد شدند تا رژیم اشغالگر را در زمینه های سیاسی، امنیتی، اطلاعاتی و نظامی غافلگیر کنند. در این میان هیچ کس در موفقیت شگفت انگیز حماسه «طوفان الاقصی» تردید ندارد.
مقاومت فلسطین در این نبرد پس از 17 سال محاصره با تمرکز بر توانمندیهای خود، ساخت و دریافت سلاح، دور زدن همه موانع، فشارها و محدودیتهایی که با هدف تضعیف مقاومت وضع شده بودند، غیرممکن ها را به وسیله راهبردی شفاف ممکن کرد و توانست به قدرتی نظامی دست یابد که قادر به تغییر معادلات راهبردی باشد.
تردیدی نیست عملیات کنونی مقاومت سخت ترین نبرد برای رژیم اشغالگر است که توانست پس از سال ها معادلات را تغییر دهد و باعث شکست هیبت پوشالی این رژیم نزد مردم فلسطین و مبارزان مقاومت شود.
در زمینه نظامی، ساختار نظامی رژیم اشغالگر با نخستین حمله مقاومت فروپاشید و تیپ غزه متشکل از حدود 20 هزار نظامی صهیونیست در برابر حمله مقاومت ناتوان نشان دادند
آنچه در مرزهای نوار غزه رخ داد، شبیه رؤیاست؛ رؤیایی که ما فلسطینیان و ملت های عربی و اسلامی آرزویش را داشتیم و معتقد بودیم ممکن است چندین سال طول بکشد، اما امروز به واقعیتی مسلم تبدیل شده و به دست مقاومت رقم خورده است. رژیم اشغالگر در زمینه های اطلاعاتی و امنیتی شکست بزرگ و سختی خورد؛ چه اینکه آنها هیچ اطلاعاتی از آمادگی مشارکت هزاران رزمنده گردان های قسام برای حمله به 50 پایگاه نظامی ارتش اشغالگر در مرزهای نوار غزه نداشتند. وقتی مبارزان مقاومت برابر نیروهای ارتش اشغالگر ایستادند، آنها شوک زده و غافلگیر شدند. درواقع نخستین حمله مقاومت تأثیر بسیار مهمی بر نیروهای فلسطینی و تثبیت توانایی آنها داشت.
در زمینه نظامی، ساختار نظامی رژیم اشغالگر با نخستین حمله مقاومت فروپاشید و تیپ غزه متشکل از حدود 20 هزار نظامی صهیونیست در برابر حمله مقاومت ناتوان نشان دادند و در ادامه، تمام خطوط دفاعی مرز غزه مورد حمله قرار گرفت نیروهای فلسطینی توانستند کنترل شهرک های اطراف غزه را به دست بگیرند.
تلاش مقاومت بر هدف قرار دادن نقاط کنترل و نگهبانی تیپ غزه در منطقه جنوب و ارتش اشغالگر متمرکز بود، اما ضربه دردناک آنها رسیدن پیشقراولان یگان های نخبه مقاومت به پایگاه فرماندهی «رعیم» بود. درگیری ها برای چند ساعت آنجا ادامه یافت تا اینکه توانستند صهیونیست ها را کاملاً فلج کنند و مقاومت کنترل کل منطقه را در دست گرفت.
این عملیات عمداً به وسیله رهبران مقاومت بلافاصله پس از اعیاد یهودی و با توجه به ساعت صفر مشخص شده به وسیله دادههای میدانی طراحی شد. عملیات بامداد شنبه مقاومت را قادر ساخت اشغالگران را در وضعیت شوک زده قرار دهد که در 50 سال اخیر تجربه نکرده بودند. زمان بندی عملیات نشان می دهد مقاومت مدت ها مترصد انتخاب زمان مناسب برای پاسخ به جنایت های رژیم اشغالگر بود، زیرا رهبران مقاومت برآورد کرده بودند زمان مناسب برای مقابله با جاه طلبی های کابینه راست افراطی فرا رسیده است؛ کابینه ای که به دنبال تغییر در موقعیت مسجدالاقصی و الحاق کرانه باختری است.
مقاومت از عواقب نبردی که آغاز کرده، آگاه است و برای مقابله با همه سناریوها ازجمله سناریوهای غافلگیرکننده آمادگی بالایی دارد، لذا این عملیات پس از بررسی و تأمل فراوان در تمامی سطوح میدانی، سیاسی، نظامی، پشتیبانی و به فضل سالیان متمادی آمادگی مقاومت به وقوع پیوست.
رهبران مقاومت برآورد کرده بودند زمان مناسب برای مقابله با جاه طلبی های کابینه راست افراطی فرا رسیده است
مقاومت فلسطین در زمینه سیاسی ثابت کرده در اصول خود راسخ است، از حفظ مقدسات اسلامی و مقدسات فلسطینیان، از تمام وعده های سیاسی که در زمینه حفاظت از مسجدالاقصی و آزادی آن داده است، دست برنمی دارد. آنها خود را به آزادی زندانیان در زندانهای سرزمین های اشغالی متعهد می دانند و شعار نمیدهند، بلکه در کارشان ثابت قدم هستند.
عملیات «طوفان الاقصی» به دنبال شکست تلاش های سیاسی، دو سال بعد از نبرد سیف القدس برای توقف جنایت ها و نقشه های رژیم صهیونیستی درقبال مسجدالاقصی و شهر قدس و تعلل در زمینه معامله تبادل اسیران میان مقاومت و رژیم اشغالگر انجام شد.
همه این عوامل مقاومت فلسطین را بر آن داشت به عملیات خود سرعت بخشد. رهبران اصلی مقاومت چندین بار به وسیله محمد الضیف، فرمانده کل گردان های قسام و رهبران حماس به رژیم اشغالگر هشدار داده بودند. یحیی السنوار از رهبران حماس در غزه گفته بود، اگر موضوع سربازان اسیر تا اواسط سال جاری حل نشود، این جنبش درهای تعامل خود را می بندد و راه حل های دیگری می یابد.
از منظر سیاسی، حماس ثابت کرده است اقداماتش برای آزادی، جنبه راهبردی دارد و ورود نکردنش به نبرد در اوایل سال جاری دلیل منطقی داشت و آن، این بود که به سمت نبرد نخواهد رفت؛ نبردی که رژیم اشغالگر برای آن آماده شده بود. آنها می خواستند نشان دهند طرفی که تعیین می کند چه زمانی نبرد آغاز شود، مقاومت است.