خطر پنهان بازی های رایانه ای در کمین کودکان

به گزارش راهبرد معاصر؛ با توجه به اینکه زندگی در کشور ما نیز به طرف ماشینی شدن پیش می رود و در بعضی خانواده ها زن و مرد شاغل هستند و یا بعضی از مردان بیش از یک شغل دارند خود به خود روابط عاطفی و در کنار هم بودن خانواده کمتر شده و عده زیادی از این وضع و وجود تلویزیون به عنوان جعبه جادویی که باعث سرد شدن روابط خانوادگی شده ناراضی هستند و حالا نیز جعبه جادویی دیگری با جاذبه سحرآمیزتری به نام رایانه اضافه بر این وضعیت شده و مشکلات را دوچندان کرده است.آسیب های روانی شامل:

1_کاهش روابط خانوادگی

2ـ تقویت حس پرخاشگری؛

3ـ افت تحصیلی؛

4ـ گوشه گیری و منزوی بودن؛

5ـکندی  ذهن؛

راهکارهای پیشنهادی:
اگر چنانچه قرار است از بازی های کامپیوتری استفاده شود، بهتر است بازی های تصویری خلاق که کودکان باید به وسیله آنها، معماهایی را حل کنند، بیش از بازی های دیگر مورد توجه قرار گیرند. بازی دسته جمعی کودکان، با ابزارهای تصویری کمتر مسئله ساز است، این اسباب بازی ها، زمانی مخرب خواهند بود که کودک به تنهایی برای ساعات طولانی، غرق بازی شود. والدین وقت بیشتری را به کودک و نوجوان خویش اختصاص بدهند. هر قدر وقت گذاری و ارتباط صحیح بین والدین و فرزندان بیشتر باشد زمینه چنین بازی هایی کمتر فراهم می شود، در غیر این صورت مقصر اصلی والدینی هستند که فرزندان خود را برای ساعات طولانی در مقابل تلویزیون، کامپیوتر، ویدئو، گیم، یا فیلم های ویدئویی رها می کنند.

بهتر است که والدین همراه فرزندان خود بعضی از روزها به گردش بروند و در طبیعت به بازی های مورد علاقه آنها بپردازند تا انرژی عصبی و روانی آنان تخلیه شده و توجه آنها از بازی های رایانه ای منصرف شود، بهتر است با استدلال و منطق آسیب هایی را که کامپیوتر به کودکان و نوجوانان وارد می آورد متذکر شوند.

در بین اقشار جامعه اولین آشنایی کودکان و نوجوانان با رایانه و فضای مجازی اصولا بازی های رایانه ای هستند. تحقیقات نشان داده است که انجام بازی های رایانه ای تحت برخی شرایط از جمله استفاده طولانی مدت ازاین بازی ها و محتوای نادرست و خشن آنها منجر به افزایش انزوای اجتماعی می شود.

انزوای اجتماعی در کودکان به دلیل حساسیت و تاثیرپذیری در این دوران اثرات به مراتب زیان بارتری دارد.

محسن نیازی و حدیث ابراهیمی در مقاله ای به "بررسی تاثیر بازی های رایانه ای بر انزوای اجتماعی کودکان" پرداختند.

این مقاله با روش اسنادی، ضمن بررسی انزوای اجتماعی ناشی از استفاده نامطلوب از بازی های رایانه ای به ارائه راهکارهایی همچون، آموزش مهارت های اجتماعی به والدین و کودکان، آموزش سواد فضای مجازی به والدین و نظارت آنان در دسترسی کودکان به رایانه، نظارت برمحتوا و مدت زمان بازی های رایانه ای کودک پرداخته است.

برنامه ریزی والدین برای اوقات فراغت فرزندان و تشویق آنان به انجام بازی های جمعی، جهت برون رفت از این مسئله از جمله نتایج این مقاله است. در کنار این موارد، نباید نقش مسئولان برای برنامه ریزی و تولید بازی های رایانه ای متناسب با فرهنگ و ارزش های بومی و نیاز کودکان را نادیده گرفت.

 این مقاله در چهارمین کنفرانس ملی و دومین کنفرانس بین المللی بازی های رایانه ای؛ فرصت ها و چالش ها در دانشگاه کاشان ارائه شد.