هابل یک مکان فوق‌العاده درخشان را به تصویر می‌کشد+عکس
به گزارش راهبرد معاصر؛ ابرنواختر‌ها از دراماتیک‌ترین رویداد‌های کیهان هستند، زمانی که سوخت ستاره‌ای عظیم تمام می‌شود (ابتدا هیدروژن، سپس هلیوم) برای ادامه از طریق عناصر سنگین‌تر می‌سوزد و در نهایت دیگر نمی‌تواند فشار بیرونی ناشی از گرما را حفظ کند. در این هنگام ستاره به طور ناگهانی در یک هسته متراکم فرو می‌ریزد و لایه‌های بیرونی آن طی انفجاری مهیب به نام ابرنواختر نوع دوم پرتاپ می‌شود.
حتی اگر یک ابرنواختر تنها برای چند هفته در درخشان‌ترین حالت خود قرار داشته باشد، اثرات آن را می‌توان هزاران سال بعد مشاهده کرد. به این دلیل که لایه‌های بیرونی مواد ستاره به بیرون پرتاب می‌شوند و با سرعت زیادی حرکت می‌کنند و ساختاری به نام باقیمانده ابرنواختر ایجاد می‌کنند. این بقایا می‌توانند به طرز چشمگیری زیبا باشند و ساختار‌هایی مثل بقایای ابرنواختر ولا، ذات الکرسی آ و حلقه ماکیان را به وجود می‌آورند.
این تصویر تلسکوپ فضایی هابل ناسا از کهکشان کوچک معروف به UGC ۵۱۸۹A است.
این تصویر هابل مکان یک ابرنواختر نوع دوم به نام SN ۲۰۱۰jl را نشان می‌دهد که اولین بار در سال ۲۰۱۰ مشاهده شد. کهکشان کوچک UGC ۵۱۸۹A در فاصله ۱۵۰ میلیون سال نوری از ما قرار دارد. دانشمندان هابل گفتند: این ابرنواختر خاص به این دلیل قابل توجه است که یک ابرنواختر فوق العاده درخشان بود. در واقع، طی یک دوره ۳ ساله، حداقل ۲.۵ میلیارد برابر بیشتر از خورشید ما انرژی مرئی منتشر کرد.
این باقیمانده از زمان کشف آن در ۱۴ سال پیش، بار‌ها مورد مطالعه قرار گرفته است، از جمله توسط هابل، به منظور درک چگونگی ایجاد ابرنواختر‌ها و تأثیر آن‌ها بر محیط اطرافشان. همچنین در سال ۲۰۱۴ توسط تلسکوپ نوریوی‌ای تی رصد شد تا اکنون پاسخ این سوال را بدانیم که چگونه دانه‌های غبار در محیط متراکم و خشن باقیمانده زنده می‌مانند و نشان داد خود انفجار ابرنواختر ممکن است غبار ایجاد کرده باشد. / دیجیتال ترندز
