4 رویکرد اساسی جبهه انقلاب در مواجهه با کنش‎های سیاسی

به گزارش راهبرد معاصر؛ شاید این جمله کلیشه ای باشد که گفته شود سال 98 را باید یکی از گلوگاه های مهم انقلاب اسلامی در طول حیات 40 ساله اش در نظر گرفت. اما توجه به برخی پارامتر های اختصاصی که در این سال در حال وقوع است، نشان می دهد از وقایع و رخداد های سال 98 به خصوص انتخابات مجلس دوازدهم نباید به سادگی گذشت زیرا می تواند آینده جمهوری اسلامی را تا چند ده سال تحت تأثیر قرار دهد.

از علل مهمی که انتخابات این سال را تحت تأثیر قرار داده است، ورود نیروهای نسل سوم انقلاب به عرصه های اجرایی و مدیریتی کشور است. به عبارت دیگر اگرچه دیرهنگام ولی به هر ترتیب شاهد انتقال نسلی از مدیران و کارگزاران به نسل دیگر هستیم. به همین دلیل حضور این افراد در جایگاه های مهم نظام تصمیم گیری و اجرایی کشور، اگر به خوبی و با انتخاب های مناسب انجام شود می تواند حرکت انقلاب اسلامی را تسریع بخشد و یا اگر به خوبی صورت نپذیرد ممکن است در حرکت آن اختلال ایجاد کند.

یقیناً مهمترین رویداد سیاسی سال 98، انتخابات مجلس دوازدهم در اسفند ماه است و جریان انقلابی ناگزیر است که به بهترین نحو ممکن در این انتخابات ورود پیدا کند و با عدم تکرار تجربه های ناموفق گذشته، همانند پل رابط در انتقال نسلی جریان انقلابی عمل نماید.

در این یادداشت تلاش می شود به اهم محور های مهم در انتخابات آینده اشاره شود، امید است تصمیم گیران جبهه انقلاب با درس گرفتن از برخی تجربیات تلخ گذشته، با اصلاح رویکردها و روش ها، استراتژی کارآمدی در این مقطع مهم و تأثیر گذار اتخاذ کنند.

وحدت در عین کثرت، رمز پیروزی

باید توجه داشت عامل موفقیت یک جریان سیاسی حفظ وحدت تصمیم گیری در بزنگاه های حساس است. این مسأله نافی تکثر موجود در آن جریان و احتمالاً اختلاف سلیقه فعالین و کنشگران نیست. بلکه این تکثر باید بتواند در مقاطعی با سنتز نظرات و تضارب آرا به بهترین راه حل برسد و همه کُلونی های قدرت به تصمیم اتخاذ شده احترام بگذارند. برای رسیدن به این فرآیند بدیهی است مدیریت کردن جریان سیاسی، خارج از کنشگران و بازیگران آن ممکن نیست و جریان تصمیم گیر باید در میدان عمل حضور داشته باشد و فعالیت خود را صرفاً به ماه های منتهی به انتخابات محدود نکند. به عبارت دیگر تصمیمات اتخاذ شده در سکوت خبری و پشت درهای بسته و بدون دخیل ساختن بازیگران موثر این جریان، قطعاً به سطوح پایین فعالین سرایت نمی کند و دو دستگی بین بدنه و رأس و همچنین اجزای مهم بدنه  ایجاد می شود. همان مسأله ای که از انتخابات مجلس نهم تا کنون به طور جدی شاهد بودیم و برخی از کرسی های مجلس و جایگاه های حساس را به دلیل دو دستگی و عدم وحدت در اعلام نظر نهایی و انتشار لیست های مختلف به نام جبهه انقلاب از دست دادیم.

صالح یا اصلح، مسأله این است!

 در انتخابات شورای شهر دوم در سال 81 و انتخاب مجلس هفتم در سال 82، به دلیل اینکه جریان انقلابی تهدید روی کار آمدن جریان اصلاحات را به عین لمس کرده بود، مسائل اختلافی مانند صالح یا اصلح مطرح نشده بود. جریان انقلابی با تک لیست «آبادگران» وارد عرصه شد و توانست اکثریت کرسی های این دو نهاد مهم تقنینی کشور را در اختیار گیرد. ولی پس از کنار رفتن اصلاح طلبان و جریان غربگرا از قوه مجریه کشور، عملاً در هر انتخابات شاهد مسائل و مفاهیمی هستیم که هیچ خروجی غیر از لطمه به وحدت جریان انقلابی نمی توان برای آن متصور شد. یکی از این مفاهیم که هنوز بخشی از جریان انقلابی در گردونه آن گرفتار شده است، بحث صالح یا اصلح و ملاک های تشخیص آن است. باید دانست اگرچه در جریان انقلابی اختلاف سلیقه و حتی اختلاف نظر وجود دارد ولی جهت گیری کلی این جریان در یک مسیر قرار دارد. لذا هر عقل سلیمی می پذیرد که اختلاف سلیقه و اختلاف نظر با هم فکر را خیلی راحت تر با فرد یا جریانی که در مبانی با آن اختلاف وجود دارد، می تواند حل کرد!

جوانگرایی لُبِ مطالبه گام دوم انقلاب

 با توجه به تأکیدات مکرر و صریح رهبر انقلاب به جوانگرایی در بیانیه اخیر ایشان، جوانگرایی را می توان لب مطالبه گام دوم انقلاب می توان محسوب کرد. اگر با نگاهی کلان به سپهر سیاسی کشور نظر انداخت، به معنای واقعی پاشنه آشیل همه جریان های سیاسی کشور، عدم تغییر نسل و تکیه به کاراکتر های پیشرو در انقلاب اسلامی سال 57 به عنوان تصمیم گیر و حتی بازیگران اصلی صحنه سیاسی کشور است. اگرچه هر دو جریان در برهه هایی تغییرات مقطعی و ناکافی در حوزه جوان گرایی انجام داده اند ولی باید توجه داشت با ورود آرام ولی پیوسته دهه شصتی ها به حوزه اجرایی کشور، در نظر نگرفتن ظرفیت آنها برای بستن لیست انتخاباتی می تواند عامل شکست نهایی در انتخابات مجلس باشد. اگرچه باید از کنشگران قدیمی و کارکشته به عنوان سرمایه معنوی جریان انقلابی در جایگاه مشورت دهی استفاده حداکثری برد ولی انتظار رأی آوردن از لیستی که میانگین سنی آن ها بالای 50 سال باشد، با توجه به هرم سنی جمعیت کشور، انتظار واقع بینانه ای نخواهد بود.

تشخیص مسائل اصلی از فرعی، دغدغه همیشگی رهبر انقلاب

جریان انقلابی اصیل در مقاطع حساس مختلف با عدم تشخیص مسائل اصلی از فرعی، موجبات بر هم خوردن انسجام خود را فراهم آورده است. علی القاعده با رجوع به بیانات رهبر انقلاب می توان به سادگی مسائل اصلی کشور را شناسایی کرد و به عنوان محور انسجام جریان انقلابی حول آن فعالبت کرد. ولی گاهاً برخی از ساده انگاری ها و یا حتی مسائل شخصی موجب می شود در مقاطعی مسائل فرعی به عنوان مسائل اصلی عنوان شود و همین مسأله بر اولویت گذاری جامعه برای انتخاب هایش تأثیر بگذارد. برای مثال روشن است که در حال حاضر رویکرد نظام حفظ وحدت و انسجام در برابر استکبار جهانی و رئیس جمهور جاه طلب و نادان آمریکاست. سخنان و حمایت های رهبر انقلاب از رویکرد جدید دولت در سیاست خارجی در همین راستا ارزیابی می شود. به همین دلیل باید توجه داشت که اولویت سازی و حساس سازی جامعه برای انتخاب مجلس انقلابی که در برابر تهدید های دشمن سر تعظیم خم نکند، یکی از مسئولیت های جریان انقلابی در انتخابات پیش رو محسوب می شود. البته بدیهی است لیست انتخاباتی جریان انقلابی نیز باید با همین شاخص غربال شود.

 امید است جریان انقلابی در ماه های پیش رو با بهره گیری از تجربیات سال 92 تا کنون با اتخاذ رویکردی صحیح، منسجم و همه جانبه به انتخابات مجلس دوازدهم ورود کند و عبور از این مقطع تاریخی که می تواند سرنوشت نسل آینده را به طور جدی تحت تأثیر بگذارد، به خوبی انجام پذیرد.